W świecie Domain-Driven Design, Agregat jest powszechnie uznawany za jeden z fundamentalnych wzorców odpowiedzialnych za spójność danych. To on wyznacza granicę transakcyjną, wewnątrz której pilnujemy niezmienników biznesowych, gwarantując integralność naszego modelu. Ale co w sytuacji, gdy ta z góry zdefiniowana, statyczna granica staje się pewnym ograniczeniem?

Ponad 2000 osób w 500 zespołach, 3000 różnych mikroserwisów i kilkaset tysięcy eventów na sekundę - skala Allegro zawsze robi wrażenie. Jak w tym wszystkim wdrożono architekturę mikrofrontendów, która pozwala sprawnie łączyć różne mikroserwisy i tworzyć podstrony największego w Polsce e-commerce'u prosto z panelu?

Rozpraszanie systemu na szereg działających niezależnie od siebie usług, przy wszystkich oczywistych korzyściach dla ogólnej architektury i współpracy pomiędzy zespołami, niesie za sobą kilka istotnych konsekwencji. Przykładowo, dostarczenie zdarzenia czy innego komunikatu pomiędzy serwisami przestaje być już tak oczywiste i bezproblemowe, jak to jest w przypadku monolitycznych aplikacji komunikujących się wewnątrz in-memory.

Termin "microservices architecture" w ostatnich latach był odmieniany przez wszystkie możliwe przypadki. Przeważnie jednak ten styl architektoniczny przewijał się w kontekście rozwiązań backendowych i wyciągania z monolitów fragmentów jego funkcjonalności. Rzadko jednak mówiło się o projektowaniu rozwiązań frontendowych w tego rodzaju systemach...

Tworzenie integracyjnych środowisk testowych w całym przedsiębiorstwie jest powszechną, marnotrawną praktyką, która spowalnia wszystko i wszystkich. Brzmi ostro lub może także nawet znajomo? Ale właśnie w taki sposób duże środowiska integracyjne są określane w kolejnych wydaniach Technology Radaru Thoughtworks i to od 2017 roku! O rok dłużej, bo od 2016 raport ten sugeruje także wdrażanie testów kontraktowych jako jedno z możliwych rozwiązań tego problemu.

W pierwszym odcinku w 2025 roku zapraszam na pierwszą odsłonę Backend vs Frontend, gdzie wspólnie z Tomkiem Ducinem bedziemy pochylać się nad różnymi problemami związanymi z software developmentem. Na początek temat testowania i testów integracyjnych, bo jeśli nie testujesz swojego kodu, to jak możesz mieć pewność, że wszystko działa poprawnie?

Dziś już chyba nie ma sposobu, by uciec od tematu sztucznej inteligencji i jej wykorzystania w codziennej pracy. I właśnie często pojawiające się pytanie o wpływ sztucznej inteligencji na wytwarzanie oprogramowania i zawód programisty jest przyczyną dzisiejszego odcinka. A że taką małą tradycją w tym podkaście powoli staje się doroczne spotkanie z Jarkiem Pałką i Wojtkiem Ptakiem, temat rozmowy narzucił nam się niemal od razu. I choć wiele z tego zdezaktualizuje się zapewne bardzo szybko, to tak właśnie widzimy zastosowanie AI w IT, anno domini 2024.

W świecie technologii frontendowych, w najprostszym rozumieniu moduł może być najmniejszą cząstką aplikacji, zajmującą się jedną podstawową rzeczą, dodatkowo wydzieloną do osobnego miejsca. Ale aby nie było zbyt prosto, to tylko jedna z często stosowanych definicji modułu.

Architektura systemu nie jest jedynie pochodną wymagań funkcjonalnych. Istotny wpływ ma tu także fakt, czy z system powstaje do obsługi jednej organizacji, czy też będzie z niego korzystać wiele całkowicie osobnych firm, a także w jakim stopniu poszczególni użytkownicy będą wykorzystywać dostępne zasoby. Ale to nie jedyne wyzwania, jakie pojawiają się w architekturach multi-tenant...

W 2015 roku Meta, a właściwie ówczesny Facebook wydaje pierwszą wersję specyfikacji GraphQL, języka opisu zapytań do API, którego celem jest wydajne i mocno elastyczne pobieranie danych. A ten właśnie problem mocno doskwierał Facebookowi przy implementacji natywnych aplikacji mobilnych. Nadszedł rok 2024 i wiele organizacji przekonało się, że wdrożenie rozbudowanego i wydajnego GraphQL API nie jest zadaniem prostym...

Frontend i jego technologie rozwijają się szybko. Tym razem na horyzoncie w świecie Angulara są Signals, które mogą dość mocno zmienić podejście do projektowania systemu.

Zostać CTO i móc samodzielnie podejmować wszystkie decyzje techniczne w projekcie i mieć ostateczne zdanie na każdy temat... Taka wizja przyszłości w nawet średniej wielkości organizacji często nie ma jednak zbyt wiele wspólnego z rzeczywistością. Na czym więc polega rola Chief Technology Officera i ile jest w niej realnie technologii?

Wiele osób chciałoby przy każdym projekcie pracować w green-fieldzie i móc wszystkie decyzje podejmować samodzielnie. Rzeczywistość jest jednak zwykle całkowicie inna, musimy żyć z odziedziczonym kodem i zaprojektowanym modelem. Taki green-field, w którym można zacząć projektować i wdrażać nowy model i techniki DDD, można jednak sobie wykroić.

"Jak mamy pozyskać świetnych architektów, jeśli w swojej karierze będą mieli okazję ją tworzyć mniej niż pół tuzina razy?". Dokładnie takie pytania postawił Ted Neward, szukając sposobu na doskonalenie umiejętności tworzenia architektury. I trudno się tu nie zgodzić, patrząc jak często w zespołach duże projekty powstają od samego początku. Istnieje jednak prosty sposób na rozwiązanie tego problemu.

Jeśli wycena projektu podawana jest w dwóch wersjach, z uwzględnieniem testów i bez, to z software craftsmanshipem ma to niewiele wspólnego. To tak, jakby pytać chirurga, czy może przyspieszyć operację nie dezynfekując skalpela. Jakość nie powinna być elementem przetargowym. Chyba, że pracujemy nad proof-of-concept, ale tego rodzaju projekty często lubią płynnie przejść w fazę protoduction...

Odpowiedzialność za zapewnienie jakości w projekcie nie spoczywa na pojedynczej osobie, tylko na całym zespole. A rola QA nie sprowadza się tylko i wyłącznie do projektowania i implementacji przypadków testowych w procesie inspekcji systemu, ale także na byciu adwokatem jakości w projekcie, i czasem zadawaniu trudnych pytań o to, dlaczego pewne funkcjonalności są zrobione w ten, a nie inny sposób.

Tworzenie oprogramowania nie sprowadza się jedynie do backendu, natomiast tematyka architektury front-endu do tej pory była w zasadzie zupełnie nieobecna w Better Software Design. Do tej pory, ponieważ dzisiejszy odcinek otwiera nowy rozdział w podkaście i tego rodzaju zagadnienia będą się co jakiś czas pojawiać. A rozmowy na takie właśnie tematy prowadzić będzie najlepszy znami mi architekt front-endu, Tomasz Ducin.

Błędów nie popełnia tylko ten, co nic nie robi, a szramy Wietnamu biorą się z nie z czytania książek, tylko z osadzania zawartych w nich idei w złożonej rzeczywistości konkretnych projektów. Dziś zapraszam na rozmowę o często trudnych realiach wprowadzania Domain-Driven Design do organizacji i procesach Domain Discovery.

Czy kilka twoich projektów dla różnych klientów ma dokładnie taką samą strukturę wewnętrzną, stosowane są dokładnie te same wzorce organizacji kodu i architektury? Albo wszędzie widzisz możliwość zastosowania CQRS, rozdziału na komendy i query, czy możliwość zaimplementowania taktycznych wzorców z DDD? W wielu przypadkach będzie to zapewne całkowicie uzasadnione, poza tymi, w których nie ma to większego sensu...

Domain-Driven Design jest skuteczną metodą analizy i modelowania złożonych, nierozpoznanych jeszcze problemów biznesowych. Jednak niektóre wzorce strategiczne są bardzo mgliste i mogą nie dostarczać konkretnych sposobów do działania w projekcie. Krytyka DDD w tym obszarze wydaje się mieć sporo podstaw...