Kendi söküğünü dikemeyen terzileri, en iyi mumları yakmak için en iyi anları bekleyen insanları sevmem. Bu benim için hem bir gerçeklik ifadesi hem de bir yargıdır. İnsanların sık sık başkalarına yardım etme konusunda yetenekli olduklarını görürüz; ama kendi sorunlarıyla yüzleştiklerinde bu yeteneği kaybettikleri, hatta kendilerine karşı acımasız olabildikleri bir gerçektir.

Kendi deneyimlerimden yola çıkarak söylüyorum ki, başkalarının sorunlarını çözmek bazen kendi sorunlarımızı göz ardı etmemize neden olabilir. Belki de bu, başkalarına sunduğumuz sabrı ve anlayışı kendimize göstermekte zorlanmamızın bir yansımasıdır. Kendi iç dünyamıza odaklandığımızda ise, en iyi çözümleri bulmak için bazen beklemeyi tercih ederiz.

Bu podcast'te, insanların neden kendi sorunlarına karşı bu kadar katı olabildiklerini ve bu kalıbı nasıl kırabileceklerini derinlemesine inceleyeceğiz. Benim için bu konu, insan doğasının karmaşıklığını ve içsel çelişkilerini anlamaya yönelik bir yolculuk niteliğindedir. Kendimize karşı daha şefkatli olmayı öğrenerek, içimizdeki karanlığı aydınlatmanın yollarını arayacağız.