Ece bu bölümde, geçmişteki bugün hayalimizden ve kendi hikayemizdeki rolümüzden bahsediyor. 

“Bugün inişlerini ve çıkışlarını, neye dönüştüğünü ya da belki sonunu bildiğimiz bir hikayenin yeni olduğu zamanlarını düşünmek; şimdi yıkık dökük halini gördüğümüz bir yerin, eski görkemli günlerini birinden dinlemek gibi.” 

Hepimiz bazı hikayelerde geride bırakılanız, geride bırakanız; bekleyen ya da kaçak olanız. Bugün bulunduğumuz yerden hangi tarafa gideceğimiz de, neyi geride bırakıp ne için çaba harcayacağımız da birer tercih.

Ama galiba, yönümüz ve hızımız, hatta yolumuz değişse de, kendi peşimizden gitmeye devam etmemiz gerekiyor.