Ik ben Ronald Venema en ik heb heel veel dagboeken. Die ga ik allemaal verpodcasten. Te beginnen met m’n dagboek uit 1992/1993. Van toen ik 14 was en over ALLES ONWIJS EERLIJK schreef.
Hoe ik verlangde naar hetzelfde haar als Kurt Cobain van Nirvana, maar op het voetbalveld werd uitgescholden voor Arnie.
Hoe ik aan snuiftabak uit Oostenrijk kwam zodat ik eigenlijk een soort van kon roken in de klas.
En hoe ik, ook al was ik al mijn hele leven klein voor mijn leeftijd, hoopte eindelijk eens een keer te gaan tongen.
Dit zijn mijn puberdagboeken.
Dit is Alles Onwijs Eerlijk.
All content for Alles Onwijs Eerlijk: puberdagboekpodcast is the property of Ronald Venema and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Ik ben Ronald Venema en ik heb heel veel dagboeken. Die ga ik allemaal verpodcasten. Te beginnen met m’n dagboek uit 1992/1993. Van toen ik 14 was en over ALLES ONWIJS EERLIJK schreef.
Hoe ik verlangde naar hetzelfde haar als Kurt Cobain van Nirvana, maar op het voetbalveld werd uitgescholden voor Arnie.
Hoe ik aan snuiftabak uit Oostenrijk kwam zodat ik eigenlijk een soort van kon roken in de klas.
En hoe ik, ook al was ik al mijn hele leven klein voor mijn leeftijd, hoopte eindelijk eens een keer te gaan tongen.
Dit zijn mijn puberdagboeken.
Dit is Alles Onwijs Eerlijk.
In aflevering 70 vind ik het tiende gebod van Mozes’ tien geboden het geinigst, begluur ik Dions lichaam terwijl-ie ligt te slapen, en belt Marleen me op. Ze heeft mijn hulp nodig.
https://www.ronaldvenema.nl/
In aflevering 69 zijn bezittelijke voornaamwoorden verdacht, ga ik met Marco een weekend naar Egmond aan Zee waar kutkind Kevin de supermarkt terroriseert, en lees ik in de NRC over het droevige bestaan van Leo de Haas.
In aflevering 68 weet ik vrij zeker dat ik geen ‘oeuf’ word als ik in Utrecht ga studeren, voel ik me even miljonair, en vat ik de vakantie in Italië in één woord samen: buikpijn.
In aflevering 67 vind ik oortongen nog geen vreemdgaan, gok ik met de familie hoelang het huwelijk van Marco Borsato en Leontine Ruiters gaat duren, en vertel ik over het heerlijke eiland Lahaika.
In aflevering 66 heeft Dion tijdens de zeilreis NIET getongd met Milou, ben ik één avondje pizzakoerier, en zegt mijn moeder best vaak dat ik vast niet tussen 4 en 5 gebeld word door school.
In aflevering 65 weet ik zeker dat papa altijd kaas zal blijven kopen bij Piet, lach ik met Marco om onze bootreis naar Engeland van twee jaar geleden waarbij zijn moeder dacht dat we waren vermoord, en vier ik het einde van de eindexamens met champagne die ik bestel via een zaktelefoon.
In aflevering 64 vind ik dat mijn vader zélf een zwevende kiezer is, ontmoeten Dion en ik op een bankje in Amsterdam een man die op school heeft gezeten met Bob Marley, en vraag ik me af of ik naar bed zou kunnen met de winnares van het songfestival.
In aflevering 63 haat ik de blokfluit van Vera, zie ik Anouk op het podium in Den Haag haar optreden afbreken, en heeft Marleen een afspraakje. Met een gast van ICQ. Dankzij mij.
In aflevering 62 beken ik dat ik emotioneel was bij mijn musical van groep 8, legt Kees Gerritsen op mijn vaders verjaardag uit wat de slipper-methode is, en is mama een beetje in paniek: Marc Dutroux is ontsnapt.
In aflevering 61 zit ik tijdens Duits te pulken aan mijn laatste bloedkorst op mijn gezicht, haalt Dion me op voor een ritje in de auto van zijn ouders, en chatten Marleen en ik op ICQ met een gast uit Moskou die haar, na het zien van een foto van Marleen, ‘pretty’ noemt.
In aflevering 60 heb ik mijn leven te danken aan Bjorn, gok ik goed wat Witte Donderdag betekent, en zet mama op vrijdagavond bij de gebakken aardappels en hamburgers een bakje op tafel met daarin rode dingen.
In aflevering 59 reken ik uit hoeveel dagen ik al leef, ontdekt Marleen iets aan mijn wijs-teen, en probeer ik te analyseren waarom papa vindt dat we alleen op zondag beschuit mogen.
In aflevering 58 draag ik een heel aparte onderbroek. Treed ik op school op met mijn Beatlesband. En wil de man van de bibliotheek mij heel graag een boek aansmeren.
In aflevering 57 spreek ik een échte kampioen, hoop ik dat Rogier nooit meer langkomt als we met de band oefenen, en heb ik seks op de gekste plek ooít.
In aflevering 56 heb ik een lang en goed gesprek met Marleen, en kijken we elkaar héél lang in de ogen. Krijgt ome Karel een glas water van oma Venema voorgeschoteld. En vraag ik me af of het tóch mogelijk is om in het bezit te komen van de verboden kerstbalfoto.
In aflevering 55 vertel ik over de laatste dagen van 1997. Gourmetten met oma Smit op eerste kerstdag. Poepchic dineren op tweede kerstdag bij de familie Bakker. En hoe mijn gedachten, tijdens de seks met Marleen, catastrofale consequenties kunnen hebben.
In aflevering 54 ga ik bij een nieuwe band, eentje zónder Dion. Krijg ik een sinterklaasgedicht waarin mijn broertje mij voor lul probeert te zetten. En kom ik in de supermarkt, door mijn onoplettendheid, terecht in de TBR.
In aflevering 53 geef ik de uitsmijter bij de deur van de kroeg voor de zekerheid een gulden. Kom ik Leo tegen die een idee voor een tatoeage lijkt te hebben. En koop ik een condoom met aardbeiensmaak.
In aflevering 52 dient crisis nummer 4 zich aan waar Bassie en Adriaan een hoofdrol in hebben. Vraag ik me af waar Slochteren ligt. En geef ik bij geschiedenis een totaal verkeerd antwoord, waardoor de lerares zich zorgen maakt over mijn kennis van het verleden.
In aflevering 51 verbaas ik me over de handtekening van Joost Zwagerman. Ik zie na een pot zaalvoetbal iets wat ik nog nooit eerder heb gezien. En ik schrik van wat ik in de Kama Sutra lees: de relatie tussen Marleen en mij zou wel eens gedoemd kunnen zijn.
Ik ben Ronald Venema en ik heb heel veel dagboeken. Die ga ik allemaal verpodcasten. Te beginnen met m’n dagboek uit 1992/1993. Van toen ik 14 was en over ALLES ONWIJS EERLIJK schreef.
Hoe ik verlangde naar hetzelfde haar als Kurt Cobain van Nirvana, maar op het voetbalveld werd uitgescholden voor Arnie.
Hoe ik aan snuiftabak uit Oostenrijk kwam zodat ik eigenlijk een soort van kon roken in de klas.
En hoe ik, ook al was ik al mijn hele leven klein voor mijn leeftijd, hoopte eindelijk eens een keer te gaan tongen.
Dit zijn mijn puberdagboeken.
Dit is Alles Onwijs Eerlijk.
