Sabahın sessizliğinde bir cümle bırakıyoruz: Güneş doğuyor.
Bu bölümde uzaklardan gelenlere, sabaha yer açanlara, sevgiyi bir ayin değil gündelik bir pratik gibi taşıyanlara sesleniyoruz.
Sevmenin grameri üzerine düşünüyoruz:
“Nasılsın?” demenin inceliğini, kelimelerin yükünü sırtlamayı, aynı kibriti hem aydınlanmak hem aydınlatmak için yakmayı.
Ve belki de en büyük itirafı: “Bende yerin var.”
Abeslang’ın 23. bölümü, sevmeyi masumiyetin diliyle anlatıyor.
Bir sabahın ilk ışıklarında, yaraların sarıldığı, kelimelerin paylaşıldığı, kalmanın en büyük cesaret olduğu bir dünyaya davet ediyor.
Dinlemek için hazır olun. Çünkü bu sabah sadece güneş değil, biz de doğuyoruz.