Bugün bir kapının önünde duruyoruz.

Düşünülüp söylenmemiş ne varsa,

Akıldan geçip dile düşmeyen ne kadar his varsa,

Hepsi bir eşikte bekliyor.

Tahta bir abeslangla açılmaya çalışan ateşten kilitler gibi kapılar var bu bölümde.

Açık olanı da, kapalı olanı da.

Kimi ardına kadar açık ama kimse geçmeye cesaret edememiş;

Kimi öyle kilitli ki, anahtarı yok, çünkü hiç yapılmamış.

Doğruların kapı arkasında saklandığı,

Yanlışların bazen tek doğru çıkış yolu olduğu,

Göreceliğin Einstein’a bile hesap soracak hale geldiği bir bölüm.

Ve eğer bir eşikte duruyorsak,

Bil ki artık yalnız değiliz.

Çünkü bazen kapıyı açmak değil,

O eşiği birlikte beklemek iyileştirir insanı.

Abeslang, 11. kez söylüyor:

Yalnız değiliz, güçsüz değiliz.

Ve bazı kapılar, çalınca değil,

Yumrukla açılır.

Yeni bölüm yayında. Dinlemek, sadece bir kapıyı aralamak kadar kolay.