Bazen sadece kendine varmak istersin.
Sabahın ortasında, bir çayın buharında,
Sessiz bir kahvaltı sofrasında.
Bir istasyonda beklediğin tren henüz gelmemiştir.
Bir pencerenin kenarında sevdiğini beklersin.
Ya da sadece… kendine elini uzatırsın.
Bu bölümde, kendi kendimize konuştuk.
Kendi ismimize, kendi içimize.
Tahta bir abeslangla çayı karıştırır gibi…
Kahvaltının mutlulukla bir ilgisi varsa eğer,
Belki de bir sabah, biz de birine yeteriz.
Kendimize yettiğimiz gibi...