อวิชชา (ความไม่รู้) เป็นปัญหาหลักและเป็นต้นตอของ เหตุแห่งทุกข์ (สมุทัย) ร่วมกับตัณหา กิเลส และอุปทาน โดยเฉพาะการ ไม่รู้แจ้งในอริยสัจ 4 และปฏิจจสมุปบาท อวิชชาปรากฏขึ้นตามปัจจัย และมีอาหารคือนิวรณ์ 5 (วิจิกิจฉา, ง่วงซึม, ฟุ้งซ่าน, โกรธ, พอใจ) ซึ่งเกิดจากการขาดสติและไม่สำรวมอินทรีย์ ทำให้หลงเข้าใจผิดว่าความทุกข์เป็นความสุข ต้องทำให้ วิชชา (ความรู้) เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ด้วยการปฏิบัติ สมถะและวิปัสสนา สมถะ คือการทำสมาธิเพื่อให้จิตมีกำลัง ส่วน วิปัสสนา คือการใช้กำลังจิตนั้นพิจารณาเห็นสิ่งทั้งหลาย ตามความเป็นจริง ว่า ไม่เที่ยง เมื่อทำสมถะและวิปัสสนาอย่างต่อเนื่อง วิชชาเกิด อวิชชาค่อยๆดับลง เห็นทางออกจากวัฏสงสาร เกิดสัมมาทิฏฐิ มีความเพียร มีสติ และองค์มรรคแปดประการ ทำให้ปัญญาเจริญขึ้น นำไปสู่การ ดับเย็นแห่งทุกข์ คือ นิพพาน ในที่สุด

เนื้อหานี้เหมาะสำหรับผู้ที่สนใจการปฏิบัติธรรมและผู้ที่กำลังแสวงหา ทางออกจากความทุกข์ หรือผู้ที่ต้องการเข้าใจรากเหง้าของปัญหาชีวิตตามหลักธรรมในพระพุทธศาสนา อวิชชา (ความไม่รู้) คือปัญหาหลัก เป็นเหตุแห่งทุกข์ (สมุทัย) ร่วมกับตัณหา กิเลสและอุปปาทาน อวิชชาคือการ ไม่รู้แจ้งในอริยสัจสี่และปฏิจจสมุปบาท มันถูกหล่อเลี้ยงด้วย นิวรณ์ห้า (เช่น ความอยาก, ความโกรธ, ความสงสัย) ซึ่งเกิดจากการขาดสติและไม่สำรวมอินทรีย์ ทำให้อยู่ในความเข้าใจผิดว่าความสุขนั้นยั่งยืน หนทางแก้คือการทำให้ วิชชา (ความรู้) เกิดขึ้น ด้วยการปฏิบัติ สมถะ (ทำสมาธิให้จิตมีกำลัง) และ วิปัสสนา (เห็นสิ่งต่าง ๆ ไม่เที่ยง ตามความเป็นจริง) การปฏิบัติอย่างต่อเนื่องจะทำให้เกิด ปัญญา ลดอวิชชาลง เกิด มรรคมีองค์แปด จนนำไปสู่ประโยชน์สูงสุดคือ นิพพาน (ความดับเย็นแห่งทุกข์)

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.