. مهبانگ . . در مجلس مَهان، بدست عالمان شد قرار بر ساخت دنیایی جدا یک‌جهان آغشته از حرص و طمع تا بِرویند غنچه‌ها در خواب‌شان . از این‌رو: خدایی ز علم، ساخته‌پرداخته‌ شد جهانی چو بستر به او بسته‌ شد . گذشت عِده‌ی رشد و تکوین خوان رسید کِشتیِ عاملان حیات(DNA) . هزاران‌هزار سال گذشت بشر شد مهیا که ما را کِشَد بدن، از خداست، ما در آن ناخدا پُر از لایه‌هایی که مانده نهان . ز ایوان دوری، به اینجا شدیم به مهد جوانی، به مکتب شدیم که نوباوه بودیم به وقت ورود که آریم‌ همی دست به بام بلوغ . زمین، مادر و شد خداوند، پدر که شد مایه‌ی خیر و گاهی شرر در این آسیاب، مقصد حکمتیم خِرد را بدست آوریم، رَسته‌ایم . وطن، دختِ مادر، ولی مام ماست حفاظت از آن، دِینِ بی‌مرز ماست نداریم به هم ارجحیت که نیست کسی را فضیلت به دین و مرام . نخر ماه کهنه، که خورشید شَویم همان‌دَم که وارسته از شر شویم ز ظلم و عِنادها کسی ره نبرد بجز بر مغاکی که در آن بِمُرد خوشا کاسه‌ایی پُر کنیم ما ز عشق کزین برتر حتی نشاید نوشت به شَکِ مقدس قسم هموطن تویی مطلع و مقصدِ خوانِ هفت ... ................................ وحید قاضی‌نور . . . Vahid GhaziNour ۱۲ مهرماه ۱۴۰۱ https://www.instagram.com/p/CjSZso5q47b/?igshid=MDJmNzVkMjY=