. وقفه . . هجوم بی‌امان توست! چرا حذر نمی‌کنم؟ چراغ وُ مار، نشانده‌ایی! چرا گذر نمی‌کنم؟ درین مَجازِ زندگی، نه‌مستی‌اش حقیقی است، نه‌ آن خمار لعنتی میانِ های و هویِ تو، تو مرهمی به زخم خود چرا نمی‌کند اثر، درسی که بَر نموده‌ام؟ دل به تمامی داده‌ام! به گِردِتان چرخیده‌ام! بجز وفا، چه‌مانده‌است؟ بگو، که رد نمی‌کنم! نه‌رِندم وُ نه‌خودفروش. کودکی پیشه کرده‌ام! سادگی‌ام به چشمِ‌تان، جِلوِه مگر نمی‌کند؟ کفش وُ کلاه کنده‌ام، جامه‌ی نو تَن‌کرده‌ام بسیار قصه دیده‌ام، سیرایی هم چشیده‌ام گُذارتان چه‌دل‌گشاست! دیو و پری و جسم وُ جان بخود شدم اینجا، ولی، گذشتنم، به اذن‌تان عزم سفر نموده‌ام، چه‌ناتمام، چه‌در کمال به حرمت مسافران، رخصت‌دِه اِی‌جانِ جهان . ...................................... وحید قاضی‌نور ... Vahid GhaziNour ۲۲ تیرماه ۱۴۰۱ https://www.instagram.com/p/Cf8R9KGq9uI/?igshid=MDJmNzVkMjY=