احمد محمود یکی از نویسنده‌هایی است که مدام نوشتن و مدام نوشتن را بلد بود. قصه‌های کوتاه و رمان‌های او شکلی از زندگی اجتماعی ایران را نشان می‌دهد. داستان خرکش لحن متفاوتی دارد و در این داستان از این لحن برای پرداخت شخصیت داستان استفاده کرده است. انگار می‌گوید هر آدمی لحن خودش را دارد و باید همان لحن را استفاده کرد. داستانی مونولوگ که شخصیت قصه، زندگی‌اش را تعریف می‌کند. انتخاب این داستان برای همان شیوه روایت‌گری‌اش است وگرنه محمود کم داستان خوب ندارد و هرکدامش را می‌شود خواند و باز هم خواند. پیش از مردنش هم رمان درخت انجیر معابد را منتشر کرد.