Τέτοιες μέρες, Απόκριες, Καθαρή Δευτέρα, αλλά και πολύ αργότερα, ο ουρανός της γειτονιάς γέμιζε πολύχρωμους χαρταετούς. Πραγματικός συνωστισμός, αφού για μας τα παιδιά δεν εννοείτο να μην πετάξει το καθένα τον χαρταετό του.

Χαρταετό που δεν τον αγοράζαμε αλλά τον κατασκευάζαμε μόνοι μας με υλικά αυτοσχέδια ή απ’ το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς.

Για μένα η κατασκευή του χαρταετού ήταν κάθε χρόνο ιεροτελεστία. Ο πατέρας μου έφερνε πολλές μέρες πριν τις μάνες (τα ξύλα), τις ειδικές πολύχρωμες κόλλες χαρτιού και τον σπάγκο και καθόμασταν ώρες μαζί, έξω στην αυλή του σπιτιού μας για να τον ετοιμάσουμε.

Ήταν μαγεία!