การเล่นที่พิเรนนั้นควรดูที่ต่ำที่สูง ความควรไม่ควร ไม่ใช่เล่นเพียงเพื่อให้สนุกเท่านั้น กาลเทศะ บุคคล และสถานที่ก็สำคัญไม่น้อย ต้องมีสติบ้างเมื่อจะทำอะไรเล่นอะไร แต่การที่ผู้ใหญ่เมื่อถูกผู้น้อยล่วงเกินด้วยความไม่ตั้งใจหรือด้วยความไม่รู้ที่ต่ำที่สูงสามารถอดกลั้นได้ให้อภัยไม่ถือโทษได้ย่อมแสดงถึงความหนักแน่นแห่งจิตใจและความใจกว้าง ซึ่งอันนั้นจะกลายเป็นเสน่ห์ที่ทำให้คนที่เกี่ยวข้องหรือได้ยินได้ฟังเกิดความประทับใจ ยกย่องเชิดชู ยอมรับ และยอมเป็นพวกด้วยความสมัครใจ ในที่สุดหากรักษาอาการนี้ไว้ได้ตลอดก็จะเป็นที่รักและยำเกรงของเขาตลอดไป.

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree