คนรวยที่ได้ทรัพย์มาง่ายๆ จากกองมรดก มักจะไม่เห็นคุณค่าของทรัพย์สมบัติ จึงกินใช้หมดเปลืองไปในทางที่ไม่เป็นประโยชน์ และมักจะไม่เชื่อเรื่องบุญบาป ชาตินี้ชาติหน้า ทำให้พลาดโอกาสที่จะสร้างกุศล สำหรับต่อยอดทรัพย์สินให้อยู่นาน ทั้งที่มีโอกาสมากกว่าคนอื่น ส่วนคนจนเล่า ก็มักจะไม่คิดตระหนักว่าที่ตนเองยากจนอยู่นั้น เป็นเพราะในชาติก่อนตนคงเป็นคนตระหนี่  ไม่เคยให้ไม่เคยเอื้อเฟื้อใครมา แม้พอจะมีให้ทาน พอจะเอื้อเฟื้อคนอื่นได้ เมื่อจำเป็นต้องให้ก็ให้อย่างลำบากใจ อย่างเสียดาย ผลที่ได้รับคือจนหนักขึ้นไปอีก

ส่วนคนที่คิดได้พิจารณาเห็นว่า ตนเองเป็นเช่นนี้เพราะเหตุไร เขาจึงได้อานิสงส์ มั่งมีขึ้นได้เรื่อยๆ เป็นอันพ้นจากวิบากกรรมที่ทำให้ยากจน และกลายเป็นคนรวยได้ในที่สุด

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree