ผู้รู้วิชาการต่างๆ ไม่ว่าทางโลกหรือทางธรรมนสามารถยกย่องได้ว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญหรือเป็นครูอาจารย์ของคนหมู่มาก หากไม่เคยได้ฝึกฝนจิต ควบคุมจิตไม่ได้ ก็เรียกได้แต่เพียงว่า "พระใบลานเปล่า" หรือ "คนตำราเปล่า" เท่านั้น แต่ไม่อาจจะเอาตัวรอดคือทำให้มีความสุขความสงบใจแท้จริงได้ ย่อมวนเวียนอยู่ในวังวนแห่งความโลภ ความโกรธ ความหลง ความอิจฉาริษยา ความชิงดีชิงเด่น และอื่นๆ อยู่ร่ำไป

และที่สำคัญย่อมมีทิฐิมานะสูง ไม่ยอมฟังใคร ไม่ยอมให้ใครเตือนใครสอนกลายเป็นคนที่ใครๆ ไม่อยากเตือนไม่อยากแนะนำ ในที่สุดก็ได้แต่กอดใบลานหรือตำราไว้เท่านั้น แต่ไม่เคยได้ลิ้มรสอันเป็นสาระสำคัญที่แฝงอยู่ในนั้นเลย

แต่หากได้สติเกิดความรู้สึกว่าลำพังความรุ้ตามตำราตามคัมภีร์ไม่อาจเอาตัวรอดได้จริง จึงมุ่งมั่นหันมาปฏิบัติจิตตามตำราตามคัมภีร์ก็จะสามารถเอาตัวรอดโดยพบทางแห่งสันติสุขในชีวิตอย่างแท้จริงได้

จากหนังสือ กิร ดังได้สดับมา โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙) ; ผู้อ่าน AmJaree