کیخسرو سومین پادشاه سلسله ی کیانی و یکی از نامداران این سلسله است. او فرزند سیاوش و فرنگیس و نوه ی کی کاوس و افراسیاب بود. کیخسرو در متن های پهلوی شخصیتی برجسته دارد و در اوستا از جاودانان است. در بخشی از کتاب اوستا، یشت، آمده که کیخسرو دلاوری است که سرزمین های ایران را متحد کرد و بر همه ی کشورها فرمان راند. در یشت سیزدهم کیخسرو به عنوان درخشان ترین شاه، دلاورترین و شریف ترین فرد ستوده می شود. در واقع کیخسرو نمونه ی مطلق رهبری کامل و بی عیب است آیا کیخسرو همان کوروش است؟ در اوستا و شاهنامه نامی از پادشاهان هخامنشی مثل کوروش، داریوش، خشایارشاه و اردشیر وجود ندارد. چگونه می شود که هیچ نامی از آنها در اوستا و شاهنامه نیست؛ در حالیکه از پادشاهان معروف در دنیا هستند؟! رسمی در آن دوران در بین بزرگان بود که وقتی کودکی زاده می شد بر او دو اسم می گذاشتند. دکتر کزازی در کتاب نامه ی باستان اشاره به این موضوع می کند که این رسم کسانی بود که آیین مهری داشتند. نامی را پدر و مادر به هنگام تولد بر کودک می گذاشتند و نام دوم وقتی کودک بزرگ می شد که نام مذهبی او بود و به اصطلاح بعد از تولد دوم انتخاب می شد. منابع:تاریخ اساطیری ایران، ژاله آموزگار شاهنامه فردوسی، جلال خالقی مطلق پژوهشی در اساطیر ایران، مهرداد بهار شاه نامه ها، سیروس شمیسا نامه باستان، میرجلال الدین کزازی جستاری در فرهنگ ایران، مهرداد بهار