صوفی بیا که آینه صافیست جام را_ تا بنگری صفای می لعل فام را // راز درون پرده ز رندان مست پرس_ کاین حال نیست زاهد عالی مقام را // عنقا شکار کس نشود دام بازچین_ کان جا همیشه باد به دست است دام را // در بزم دور یک دو قدح درکش و برو_ یعنی طمع مدار وصال دوام را //ای دل شباب رفت و نچیدی گلی ز عیش_ پیرانه سر مکن هنری ننگ و نام را //در عیش نقد کوش که چون آبخور نماند _آدم بهشت روضه دارالسلام را// ما را بر آستان تو بس حق خدمت است_ ای خواجه بازبین به ترحم غلام را// حافظ مرید جام می است ای صبا برو _ وز بنده بندگی برسان شیخ جام را