دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما / چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما // ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون / روی سوی خانهٔ خمار دارد پیر ما // در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم / کاین چنین رفته‌ست در عهد ازل تقدیر ما // عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است / عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما // روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد / زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما // با دل سنگینت آیا هیچ درگیرد شبی / آه آتشناک و سوز سینهٔ شبگیر ما // تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش / رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما