اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را_ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را //بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت_ کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را// فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب _چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را // ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است_ به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را // من از آن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم _ که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را// اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم_ جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را // نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند_ جوانان سعادتمند پند پیر دانا را // حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو _ که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را // غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ_ که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را