ما به دور اتفاق ها می چرخیم، به دور قهرمان مرکزی، انگار فقط از منظر بیرونی می توانیم آن ها را نگاه کنیم، انگار برای شناخت بیشتر آن ها، همیشه باید همچون تماشاگری آن ها را نگاه کنیم و افزون اینکه تصور کنیم راه دیگری برای بدست آوردن آن ها نیست مگر همین شناخت بیگانه.