Τίτλος πρωτότυπου: Camille Flammarion "La Fin du Monde" (1893)

Τίτλος αγγλικής μετάφρασης: Omega: The Last days of the World

Ο Nicolas Camille Flammarion (26/2/1842–3/6/1925) ήταν Γάλλος αστρονόμος και συγγραφέας. Ήταν παραγωγικός συγγραφέας με περισσότερα από πενήντα έργα, μεταξύ των οποίων δημοφιλή επιστημονικά έργα για την αστρονομία, αρκετά αξιόλογα πρώιμα επιστημονικά φανταστικά μυθιστορήματα και έργα για την ψυχική έρευνα. Το 1882 ο Φλαμμαριόν ίδρυσε το περιοδικό L'Astronomie, που εκδίδεται μέχρι σήμερα και ήταν, μετά τη «Λαϊκή Αστρονομία», ο μεγαλύτερος σταθμός για την εκλαΐκευση της επιστήμης αυτής στο ευρύ κοινό. Στη συνέχεια ίδρυσε τη Γαλλική Αστρονομική Εταιρεία, της οποίας υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος. Συνολικά συνέγραψε πάνω από 50 βιβλία, τόσο εκλαϊκευτικά επιστημονικά όσο και φιλοσοφικά δοκίμια, ακόμα και μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Υπήρξε ο πρώτος που πρότεινε τα ονόματα Τρίτων και Αμάλθεια για τους δορυφόρους αυτούς του Ποσειδώνα και του Δία. Η μεγαλύτερη επιθυμία του ήταν να αποκτήσει ένα δικό του αστεροσκοπείο, όπου θα μπορούσε να αφοσιωθεί στις μελέτες του χωρίς περιορισμούς και το 1882 ο βαθύπλουτος Meret, θαυμαστής των έργων του, του προσέφερε έκταση στο Juvisy-sur-Orge όπου κτίσθηκε ένα αστεροσκοπείο εξοπλισμένο με τηλεσκόπιο διαμέτρου 24 cm. Από εκεί ο Φλαμμαριόν παρατήρησε την αντίθεση του Άρη το 1884. Το Αστεροσκοπείο του Ζιβισύ έγινε σύντομα τόπος αναφοράς για όλους όσους είχαν έντονο ενδιαφέρον για την Αστρονομία.

Το τέλος του Κόσμου είναι ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που αρχικά δημοσιεύθηκε σε συνέχειες το 1893 στο περιοδικό Revue illustrée και, όταν εκδόθηκε σε βιβλίο την επόμενη χρονιά συνοδεύτηκε από πολλές εικόνες που φιλοτέχνησαν είκοσι δύο σχεδιαστές. Το μυθιστόρημα προσαρμόστηκε στον κινηματογράφο το 1931 από τον Abel Gance.

Το έργο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική φαντασία και επιστημονικό-φιλοσοφικό δοκίμιο, στο οποίο ο αστρονόμος και διαφωτιστής σκιαγραφεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Αν και ο Φλαμαριόν αξιοποιεί τις ικανότητές του ως διαφωτιστής για να παρουσιάσει ένα ευρύ φάσμα των προόδων της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια των αιώνων, σε όλη την αφήγησή του επαναλαμβάνει συνεχώς το θέμα του τέλους της Γης. Ενώ στο πρώτο μέρος επαναλαμβάνει σημεία που είχε ήδη εκθέσει πολλά χρόνια νωρίτερα στο έργο του "Οι φανταστικοί και οι πραγματικοί κόσμοι" (1865), σχετικά κυρίως με τις αστρονομικές του θεωρίες για τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, στη συνέχεια επαναλαμβάνει αποσπάσματα από το μυθιστόρημά του για να συνθέσει τα άρθρα "Πώς θα έρθει το τέλος του κόσμου" και "Μετά το θάνατο της Γης", που δημοσιεύτηκαν στη συλλογή Excursions dans le ciel (1898). Τέλος αποτίει φόρο τιμής στο έργο του Jean-Baptiste Cousin de Grainville, "Le Dernier Homme" (1805), ονομάζοντας τον ήρωά του Omégar, ως πρόγονο του. Εκτός από την αναφορά στο πατρώνυμο, το τέλος του έργου φαίνεται να είναι έντονα εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Grainville.

Πρώτο Μέρος - Στον 25ο Αιώνα - Οι Θεωρίες

00:00:08 - I — Η ουράνια απειλή

00:26:38 - II — Ο κομήτης

00:49:09 - III — Η συνεδρίαση του Ινστιτούτου

01:34:51 - IV — Πώς θα τελειώσει ο κόσμος

02:45:02 - V — Το Συμβούλιο του Βατικανού

03:00:06 - VI — Η πίστη στο τέλος του κόσμου μέσα στους αιώνες

03:49:43 - VII — Η σύγκρουση

Δεύτερο Μέρος - Σε 10 εκατομμύρια χρόνια

04:19:47 - I — Τα στάδια του μέλλοντος

04:41:39 - II — Οι μεταμορφώσεις

05:02:45 - III — Η κορύφωση

05:33:42 - IV — Vanitas vanitatum

05:50:39 - V — Ωμέγα

06:03:45 - VI — Εύα

06:03:45 - VII — Τελευταία μέρα

Επίλογος - Μετά το τέλος του γήινου κόσμου

06:14:25 - Φ

06:21:28 - Χ

06:28:17 - Ψ

06:33:12 - Ω

06:40:46 - Α

Το έργο υπάρχει ελευθέρα διαθέσιμο εδώ μεταφρασμένο στα αγγλικά:

https://www.gutenberg.org/ebooks/57489

Κι εδώ το πρωτότυπο στα γαλλικά:

https://fr.wikisource.org/wiki/La_Fin_du_monde

Μετάφραση και ανάγνωση Γρηγόριος Καλογιάννης

Η ηχογράφηση δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Επιτρέπεται η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση και ενσωμάτωση, με αναφορά στην πηγή και τους δημιουργούς.