«Ամռան գիշերը» ժողովրդական երգարվեստի այն գոհարներից է, որը դարերի խորքից հասել է մեր օրեր։ Այն ծնունդ է առել Շատախի հայության միջավայրում և իր մեղմ ու լուսավոր տրամադրությամբ պատկերում է գյուղական ամառային գիշերվա տեսարան․ աշխատանքային օրվա ավարտից հետո գյուղացիները հավաքվում էին բակում, երգում, պարում, պատմում առասպելներ ու հեքիաթներ։ Երգի քառատողերում աչքի առաջ է գալիս ջահել հարսիկի կերպարը, որի առօրյա աշխատանքը՝ ալյուր մաղելը կամ իլիկ մանելը, վերածվում է սիրո ու հիացմունքի խորհրդանիշի։

Տարիների ընթացքում այս երգը բազմիցս կենդանացել է տարբեր կատարողների ձայնով։ Հայրիկ Մուրադյանի մեկնաբանությունից մինչև ժամանակակից գործիքավորումներ, այն շարունակել է ապրել նոր շնչով։ Լուսինե Եղիազարյանի և Տիգրան Համասայանի կատարումները երգին տվել են նոր ձև ու ներբերանգ՝ հասցնելով այն ոչ միայն հայկական, այլև համաշխարհային ունկնդրին։ Այսպիսով, «Ամռան գիշեր»-ը դարձել է միևնույն ժամանակ և ազգային հիշողության պահապան, և միջազգային հետաքրքրություն առաջացնող ստեղծագործություն։

Այս էպիզոդում իրենց փորձն ու զգացողությունները կկիսեն Նաիրյան վոկալ ասամբլի անդամներ Ելենա Ազարյանն ու Նաիրա Մուղդուսյանը։ Նրանց մեկնաբանությունը առանձնանում է նրանով, որ նրանք իրենց ձայնն են դարձնում գործիք, բազմաձայնելով և համակցելով տարբեր տեմբրեր՝ ստեղծելով յուրահատուկ հնչողություն։ 

Էպիզոդի մյուս հյուրը Ժաննա Դավթյանն է։ Նրա և Արման Փեշտմալջյանի գործիքավորումն ու պրոդյուսերական մոտեցումը երգին հաղորդել են ժամանակակից երանգներ՝ պահելով ավանդականի բուն մթնոլորտը։ Նրանց մեկնաբանությունը ցույց է տալիս, որ ժողովրդական երգը կարող է նորովի հնչել՝ միաժամանակ մնալով նույնքան ջերմ ու հարազատ։