▨ نام شعر: تصویرِ زن (بر سردر کاروان سرایی)

▨ شاعر: ایرج میرزا

▨ با صدای: سبحان گنجی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

بر سردرِ کاروان‌سرایی

تصویر زنی به گچ کشیدند

ارباب عَمایم این خبر را

از مُخبِر صادقی شنیدند

گفتند که وا شریعتا، خلق

رویِ زنِ بی‌نقاب دیدند

آسیمه سر از درون مسجد

تا سردرِ آن سرا دویدند

ایمان و اَمان به سرعت برق

می‌رفت که مؤمنین رسیدند

این آب آورد، آن یکی خاک

یک پیچه ز گِل بر او بریدند

ناموس به باد رفته‌ای را

با یک دو سه مشت گل خریدند

چون شرعِ نبی از این خطر جَست

رفتند و به خانه آرمیدند

غفلت شده بود و خلق وحشی

چون شیر درنده می‌جهیدند

بی‌پیچه‌زنِ گشاده‌رو را

پاچینِ عفاف می‌دریدند

لب‌های قشنگ خوشگلش را

مانند نبات می‌مکیدند

بالجمله تمام مردم شهر

در بحر گناه می‌تپیدند

درهای بهشت بسته می‌شد

مردم همه می‌جهنمیدند

می‌گشت قیامت آشکارا

یک‌باره به صور می‌دمیدند

طَیر از وَکرات و وحش از جحر

انجم ز سپهر می‌رمیدند

این است که پیش خالق و خلق

طلاب علوم رو سفیدند

با این علما هنوز مردم

از رونق ملک ناامیدند!

▨

ایرج میرزا

▨ نام شعر: تسلیت به دوستِ پدر مرده

▨ شاعر: ایرج میرزا

▨ با صدای: سبحان گنجی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

سخت است گرچه مرگِ پدر بر پسر همی

هان ای پسر مخور غم از این بیشتر همی

در روزگار هر پسری بی‌پدر شود

تنها تو نیستی که شدی بی‌پدر همی

اسکندرِ کبیر که می‌رفت از جهان

گفت این سخن به مادرِ خونین جگر همی

کز بعد من عزایی اگر می‌کنی به پای

طوری بکن که باد پسندیده‌تر همی

تنها مگِری، عدّه‌ای از دوستان بخواه

کآیند و با تو گریه نمایند سر همی

لیکن چه عدّه‌ای؛ که نباشند داغدار

زان بیشتر به مرگِ کسانِ دگر همی

با عدّه‌ای بگَری برایم که پیش از این

ننموده مرگ از درِ ایشان گذر همی

زیرا که داغ دیده بگرید برای خویش

وآنگه تو را گُذارَد منّت به سر همی

گر گریه‌ای کنند، کنند از برایِ من

مرگِ کسی نباشدِشان در نظر همی

چون خواست مادرش به وصّیت کند عمل

با عدّه‌ای شود به عزا نوحه‌گر همی

یک تن که داغ‌دیده نباشد نیافتند

بشتافتند گرچه به هر کوی و در همی

این گفت دخترم سرِ زا رفته پیش از این

آن گفت مرده شوهرم اندر سفر همی

آن دیگری سرود که از هشت ماهِ قبل

دارم ز فوتِ مادرِ خود دیده تر همی

آن یک بیان نمود که از پنج سالِ پیش

مرگ پدر نموده مرا دربه‌در همی

القصّه مرگ چون همه‌کس را گَزیده بود

حاضر نشد به

▨ نام شعر: شب جمعه خدمت حاج امین

▨ شاعر: ایرج میرزا

▨ با صدای: سبحان گنجی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

رفیق اهل و سرا امن و باده نوشین بود

اگر بهشت شنیدی بساطِ دوشین بود

چه حال خوب و شب جمعۀ خوشی دیدیم

چه بودی ار شبِ هر جمعه حالِ ما این بود

عجب شبی به احبّا گذشت و پندارم

که چشمِ چرخ در آن شب به خواب سنگین بود

جهان به دیدۀ من ناپسند می‌آمد

ولی در آن شب دیدم که دیده بدبین بود

لوازم طرب و موجبات آسایش

ز لطف حاج امین جمله تحتِ تأمین بود

تمام حرفِ وفا در لب و صفا در چشم

نه در سری هَوَسِ بَد نه در دلی کین بود

نه از میلسپو آنجا سخن نه از نُرمال

نه ذکر آنقُره، نی صحبتِ فلسطین بود

نه گفت و گویِ رضاخان نه یادِ احمد شاه

نه فکرِ مؤتمن الملک و ذکرِ چایکین بود

انار و سیب و به و پرتقال و نارنگی

کبابِ برّۀ خوب و شرابِ قزوین بود

عرق به حدِّ کمال آب‌جو به حدِّ نِصاب

گل و بنفشه فزون‌تر ز حدِّ تخمین بود

مُعاشران همه خوش‌روی و مهربان بودند

یکی نبود که بدخوی و زشت آیین بود