عصر چریک‌ها: گفت‌وگوی احمد غلامی با علیرضا رئیس‌داناپیامد ترور یک نفوذیدر عصر چریک‌ها، کتابْ موجودی سیاسی بود. حتی کسانی که به عمل‌گرایی اصرار داشتند و راه و روش مبارزه مسلحانه را برگزیده بودند، اهل کتاب و شعر و شاعری بودند. در یکی از حملات ساواک به خانه‌ای در نزدیکی خانه تیمی، چریک‌ها فکر می‌کنند محاصره شده‌اند و همه آماده مبارزه و مرگ می‌شوند. اما وقتی متوجه می‌شوند ساواک به‌اشتباه به خانه دیگری حمله کرده است، دور هم جمع می‌شوند و به پیشنهاد رهبر تیم شعر می‌خوانند. اگر به شیوه و منش این چریک‌ها باور هم نداشته باشیم، باید اعتراف کرد با آدم‌های نادری روبه‌رو هستیم و باز باید اعتراف کرد در شرایط کنونی کمتر کسی درصدد است راه خود را از کتاب پیدا کند و این بسیار نگران‌کننده است. آنان که اهل کتاب بودند و مبارزه و مقاومت در راه تغییر، وضعیت این‌گونه شد؛ اینک چه حاصل خواهد شد از نسلی که لاکتاب است و بدون باور به آرمان. بگذریم. در عصر چریک‌ها هر خواننده‌ای می‌پنداشت از طریق کتاب است که می‌تواند از تاریکی رهایی یابد. از این‌رو ناشران بسیاری بودند که به پاسخ به نیاز باور داشتند و در انتشار کتاب‌هایی از این دست کوشا بودند. یقینا چهره‌هایی همچون امیرپرویز پویان، بیژن جزنی و صمد بهرنگی در این باور بی‌تأثیر نبوده‌اند. بسیاری از ناشران و کتابفروشان به تاوان همین تفکر یعنی مبارزه با روش کتابخوانی، دستگیر و زندانی شدند. البته ناگفته پیداست که این جریان نشئت‌گرفته از مطالبات مردمی بود که انتظار داشتند نویسندگان و ناشران راهی به رهایی بگشایند. این انتظار از متن جامعه‌ای برخاسته بود که مسئولیت مبارزه را به گردن نویسندگان و ناشران می‌انداخت و بدیهی است اینک که چنین باور و انتظاری وجود ندارد، نه نویسنده مبارزی به معنای چریکی آن وجود دارد، و ناشرانی که اولویت‌شان کار سیاسی و مبارزه باشد، و نه کسانی که جان خود را پای آرمان‌هایشان بگذارند. بگذریم. در این نوبت از برنامه «عصر چریک‌ها» با علیرضا رئیس‌دانا به گفت‌وگو نشسته‌ایم؛ ناشری که هر دو فضای گذشته و اکنون را در قامت ناشر زیسته و تجربه کرده است.