▨ نام شعر: به معجزه باور کن

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

سه تابوتِ فریب

سی کرور قاریِ موهوم، در رواقِ ملال!

تاریخِ تاریک

از فراسوی فراموشی

با دهانِ غبار استمدادِ معجزه می‌کند

که باکره‌ئی در مراسم هفت‌اش

عنینی هزار ساله به دنیا آورده است!

با نگاهِ ای شگفت

به چه می‌نگری؟

به چه می‌نگری از بامِ حیرت

با نگاهِ رنج‌ات؟

طومارِ بی‌انتهای مردگان را شماره مکن!

کنار ضریحِ آستانه‌ی قدسی

دی تکبیرگویان از پگاه

پیره‌کرکسی قناری می‌خوانَد!

گزارش رسمیِ روزنامه‌ی صبح است این:

به معجزه باور کن!

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۳۲

این خوانش در سال ۱۳۷۳ و در استکهلم سوئد انجام شده است.

لازم به ذکر است که این شعر هرگز اجازه چاپ نگرفت و در هیچ کتابی چاپ نشد

▨ نام شعر: یک مایه در دو مقام

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

به لئوناردو آلیشان

ـــــــــــــــــ

دلم کَپَک زده، آه

که سطری بنویسم از تنگیِ‌ دل،

همچون مهتاب‌زده‌یی از قبیله‌ی آرش بر چَکادِ صخره‌یی

زِهِ جان کشیده تا بُنِ گوش

به رها کردنِ فریادِ آخرین.

□

کاش دلتنگی نیز نامِ کوچکی می‌داشت

تا به جانش می‌خواندی:

نامِ کوچکی

تا به مهر آوازش می‌دادی،

همچون مرگ

که نامِ کوچکِ زندگی‌ست

و بر سکّوبِ وداع‌اش به زبان می‌آوری

هنگامی که قطاربان

آخرین سوتش را بدمد

و فانوسِ سبز

به تکان درآید:

نامی به کوتاهیِ‌ آهی

که در غوغای آهنگینِ غلتیدنِ سنگینِ پولاد بر پولاد

به لب‌جُنبه‌یی بَدَل می‌شود:

به کلامی گفته و ناشنیده انگاشته

یا ناگفته‌یی شنیده پنداشته.

□

سطری

شَطری

شعری

نجوایی یا فریادی گلودَر

که به گوشی برسد یا نرسد

و مخاطبی بشنود یا نشنود

و کسی دریابد یا نه که «چرا فریاد؟»

یا «با چه مایه از نیاز؟»

و کسی دریابد یا نه که «مفهومی بود این یا مصداقی؟

صوت‌واژه‌یی بود این در آستانه‌ی زایشی یا فرسایشی؟

ناله‌ی مرگی بود این یا میلادی؟

فرمانِ رحیلِ قبیله‌مردی بود این یا نامردی؟

خانی که به وادی برکت راه می‌نماید

یا خائنی که به کج‌راهه‌ی نامرادی می‌کشاند؟»

و چه بر جای می‌مانَد آنگاه

که پیکانِ فریاد

از چِلّه

رها شود؟ ــ:

نیازی ارضا شده؟

پرتابه‌یی به در از خویش

یا زخمی دیگر به آماجِ خویشتن؟

و بگو با من بگو با من:

که می‌شنود

و تازه

چه تفسیر می‌کند؟

▨ 

احمد شاملو

نهم مرداد ۱۳۶۸

از دفتر شعر مدایح بی‌صله

▨ نام شعر: ميلاد آن که عاشقانه بر خاک مُرد

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ موسیقی از: Volker Bertelmann

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

تقدیم‌نامه‌ی شاعر: در شهادتِ احمد زِیبَرُم در پس‌کوچه‌های نازی‌آباد

ـــــــــــــــــ

۱

نگاه کن چه فروتنانه بر خاک می‌گستَرَد

آن که نهالِ نازکِ دستانش

از عشق

خداست

و پیشِ عصیانش

بالای جهنم

پست است.

آن کو به یکی «آری» می‌میرد

نه به زخمِ صد خنجر،

و مرگش در نمی‌رسد

مگر آن که از تبِ وهن

دق کند.

قلعه‌یی عظیم

که طلسمِ دروازه‌اش

کلامِ کوچکِ دوستی‌ست.

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۵۲

از دفتر شعر ابراهیم در آتش

▨ نام شعر: ما نیز

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ موسیقی از: michal smorawinski

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

تقدیم‌نامه‌ی شاعر: به محمدجواد گلبن

ـــــــــــــــــ

ما نیز روزگاری

لحظه‌یی سالی قرنی هزاره‌یی ازاین پیش‌تَرَک

هم در این‌جای ایستاده بودیم،

بر این سیّاره بر این خاک

در مجالی تنگ ــ هم‌ازاین‌دست ــ

در حریرِ ظلمات، در کتانِ آفتاب

در ایوانِ گسترده‌ی مهتاب

در تارهای باران

در شادَرْوانِ بوران

در حجله‌ی شادی

در حصارِ اندوه

تنها با خود

تنها با دیگران

یگانه در عشق

یگانه در سرود

سرشار از حیات

سرشار از مرگ.

□

ما نیز گذشته‌ایم

چون تو بر این سیاره بر این خاک

در مجالِ تنگِ سالی چند

هم از این‌جا که تو ایستاده‌ای اکنون

فروتن یا فرومایه

خندان یا غمین

سبک‌پای یا گران‌بار

آزاد یا گرفتار.

□

ما نیز

روزگاری

آری.

آری

ما نیز

روزگاری…

▨ 

احمد شاملو - بیست و دوم دی‌ماه ۱۳۷۲

از دفتر شعر در آستانه

ـــــــــــــــــ

پی‌نوشت: نسخه‌ی صوتی این شعر با نسخه‌ی چاپ شده‌اش، در چند سطرِ انتهایی، تفاوت‌هایی دارد

▨ نام شعر:قناری گفت...

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

به هوشنگ گلشیری

ـــــــــــــــــ

قناری گفت: ــ کُره‌ی ما

کُره‌ی قفس‌ها با میله‌های زرین و چینه‌دانِ چینی.

ماهی‌ سُرخِ سفره‌ی هفت‌سین‌اش به محیطی تعبیر کرد

که هر بهار

متبلور می‌شود.

کرکس گفت: ــ سیاره‌ی من

سیاره‌ی بی‌همتایی که در آن

مرگ

مائده می‌آفریند.

کوسه گفت: ــ زمین

سفره‌ی برکت‌خیزِ اقیانوس‌ها.

انسان سخنی نگفت

تنها او بود که جامه به تن داشت

و آستینش از اشک تَر بود.

▨ 

احمد شاملو

نهم فروردین ۱۳۷۲

از دفتر شعر در آستانه

▨ نام گردانه: فریاد

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

این گردانه، برشی از است از بخش اولِ شعر «یک مایه در دو مقام» سروده‌ی احمد شاملو

ـــــــــــــــــ

...

سطری

شَطری

شعری

نجوایی یا فریادی گلودَر

که به گوشی برسد یا نرسد

و مخاطبی بشنود یا نشنود

و کسی دریابد یا نه که «چرا فریاد؟»

یا «با چه مایه از نیاز؟»

و کسی دریابد یا نه که «مفهومی بود این یا مصداقی؟

صوت‌واژه‌یی بود این در آستانه‌ی زایشی یا فرسایشی؟

ناله‌ی مرگی بود این یا میلادی؟

فرمانِ رحیلِ قبیله‌مردی بود این یا نامردی؟

خانی که به وادی برکت راه می‌نماید

یا خائنی که به کج‌راهه‌ی نامرادی می‌کشاند؟»

و چه بر جای می‌مانَد آنگاه

که پیکانِ فریاد

از چِلّه

رها شود؟ ــ:

نیازی ارضا شده؟

پرتابه‌یی به در از خویش

یا زخمی دیگر به آماجِ خویشتن؟

و بگو با من بگو با من:

که می‌شنود

و تازه

چه تفسیر می‌کند؟

▨ 

احمد شاملو

نهم مرداد ۱۳۶۸

از دفتر شعر مدایح بی‌صله

▨ نام شعر: شبانه (مرا تو بی سببی نیستی)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

مرا

تو

بی‌سببی

نیستی.

به‌راستی

صلتِ کدام قصیده‌ای

ای غزل؟

ستاره‌بارانِ جوابِ کدام سلامی

به آفتاب

از دریچه‌ی تاریک؟

کلام از نگاهِ تو شکل می‌بندد.

خوشا نظربازیا که تو آغاز می‌کنی!

□

پسِ پُشتِ مردمکانت

فریادِ کدام زندانی‌ست

که آزادی را

به لبانِ برآماسیده

گُلِ سرخی پرتاب می‌کند؟ ــ

ورنه

این ستاره‌بازی

حاشا

چیزی بدهکارِ آفتاب نیست.

□

نگاه از صدای تو ایمن می‌شود.

چه مؤمنانه نامِ مرا آواز می‌کنی!

□

و دلت

کبوترِ آشتی‌ست،

در خون تپیده

به بامِ تلخ.

با این همه

چه بالا

چه بلند

پرواز می‌کنی!

▨ 

احمد شاملو

فروردینِ ۱۳۵۱

از دفتر شعر ابراهیم در آتش

چاپ شده به سال ۱۳۵۲

▨ نام شعر: شبانه

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

زیباترین تماشاست

وقتی

شبانه

بادها

از شش جهت به سوی تو می‌آیند،

و از شکوهمندیِ یأس‌انگیزش

پروازِ شامگاهی‌ دُرناها را

پنداری

یکسر به‌سوی ماه است.

□

زنگار خورده باشد و بی‌حاصل

هرچند

از دیرباز

آن چنگِ تیزْپاسخِ احساس

در قعرِ جانِ تو، ــ

پروازِ شامگاهی دُرناها

و بازگشتِ بادها

در گورِ خاطرِ تو

غباری

از سنگی می‌روبد،

چیزِ نهفته‌یی‌ت می‌آموزد:

چیزی که ای‌بسا می‌دانسته‌ای،

چیزی که

بی‌گمان

به زمان‌های دوردست

می‌دانسته‌ای.

▨ 

احمد شاملو

دی ماه ۱۳۵۵ - رم

ــــــــــــ

از دفتر دشنه در دیس

چاپ شده به سال ۱۳۴۴

▨ نام شعر: سرود آشنایی (شعر شماره دو، از چهار سرود برای آیدا)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: آیدا سرکیسیان

▨ موسیقی از: Ólafur Arnalds

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

این شعر، سرود شماره ۲، از شعرِ «چهار سرود برای آیدا» است.

ـــــــــــــــــ

۲

سرودِ آشنایی

کیستی که من

اینگونه

به‌اعتماد

نامِ خود را

با تو می‌گویم

کلیدِ خانه‌ام را

در دستت می‌گذارم

نانِ شادی‌هایم را

با تو قسمت می‌کنم

به کنارت می‌نشینم و

بر زانوی تو

اینچنین آرام

به خواب می‌روم؟

□

کیستی که من

اینگونه به جد

در دیارِ رویاهای خویش

با تو درنگ می‌کنم؟

▨

احمد شاملو

بیست و نهم اردیبهشتِ ۱۳۴۲

از دفتر شعر آیدا در آینه

چاپ شده به سال ۱۳۴۳

▨ نام شعر: روزگار غریبی‌ست نازنین (در این بن‌بست)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

دهانت را می‌بویند

مبادا که گفته باشی دوستت می‌دارم.

دلت را می‌بویند

روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و عشق را

کنارِ تیرکِ راهبند

تازیانه می‌زنند.

عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد

در این بُن‌بستِ کج‌وپیچِ سرما

آتش را

به سوخت‌بارِ سرود و شعر

فروزان می‌دارند.

به اندیشیدن خطر مکن.

روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

آن که بر در می‌کوبد شباهنگام

به کُشتنِ چراغ آمده است.

 نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

آنک قصابانند

بر گذرگاه‌ها مستقر

با کُنده و ساتوری خون‌آلود

روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

و تبسم را بر لب‌ها جراحی می‌کنند

و ترانه را بر دهان.

شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد

کبابِ قناری

بر آتشِ سوسن و یاس

روزگارِ غریبی‌ست، نازنین

ابلیسِ پیروزْمست

سورِ عزای ما را بر سفره نشسته است.

خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد

▨ 

احمد شاملو

سی و یکم تیر ۱۳۵۸

ــــــــــــ

از دفتر ترانه‌های کوچک غربت

شامل شعرهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹

▨ نام شعر: دیگر تنها نیستم

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ موسیقی از: samuel barber

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

بر شانه‌یِ من کبوتری‌ست که از دهانِ تو آب می‌خورد

بر شانه‌یِ من کبوتری‌ست که گلوی مرا تازه می‌کند.

بر شانه‌یِ من کبوتری‌ست باوقار و خوب

که با من از روشنی سخن می‌گوید

و از انسان ــ که رب‌النوعِ همه خداهاست.

من با انسان در ابدیتی پُرستاره گام می‌زنم.

□

در ظلمت حقیقتی جنبشی کرد

در کوچه مردی بر خاک افتاد

در خانه زنی گریست

در گاهواره کودکی لبخندی زد.

آدم‌ها هم‌تلاشِ حقیقت‌ند

آدم‌ها همزادِ ابدیت‌ند

من با ابدیت بیگانه نیستم.

□

زندگی از زیرِ سنگ‌چینِ دیوارهای زندانِ بدی سرود می‌خواند

در چشمِ عروسک‌های مسخ، شب‌چراغِ گرایشی تابنده است

شهرِ من رقصِ کوچه‌هایش را بازمی‌یابد.

هیچ کجا هیچ زمان فریادِ زندگی بی‌جواب نمانده است.

به صداهای دور گوش می‌دهم از دور به صدای من گوش می‌دهند

من زنده‌ام

فریادِ من بی‌جواب نیست، قلبِ خوبِ تو جوابِ فریادِ من است.

□

مرغِ صداطلاییِ من در شاخ و برگِ خانه‌ی توست

نازنین! جامه‌ی خوبت را بپوش

عشق، ما را دوست می‌دارد

من با تو رؤیایم را در بیداری دنبال می‌گیرم

من شعر را از حقیقتِ پیشانیِ تو درمی‌یابم

با من از روشنی حرف می‌زنی و از انسان که خویشاوندِ همه خداهاست

با تو من دیگر در سحرِ رؤیاهایم تنها نیستم.

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۳۴

از دفتر شعر هوای تازه

چاپ شده به سال ۱۳۳۶

▨ نام شعر: درآمیختن

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ موسیقی از: michal smorawinski

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

مجال

بی‌رحمانه اندک بود و

واقعه

سخت

نامنتظر.

از بهار

حظِّ تماشایی نچشیدیم،

که قفس

باغ را پژمرده می‌کند.

□

از آفتاب و نفس

چنان بریده خواهم شد

که لب از بوسه‌ی ناسیراب.

برهنه

بگو برهنه به خاکم کنند

سراپا برهنه

بدانگونه که عشق را نماز می‌بریم، ــ

که بی‌شایبه‌ی حجابی

با خاک

عاشقانه

درآمیختن می‌خواهم.

▨ 

احمد شاملو - دی‌ماه ۱۳۵۱

از دفتر شعر ابراهیم در آتش

▨ نام شعر: در لحظه

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ موسیقی از: philip g anderson

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

به تو دست می‌سایم و جهان را درمی‌یابم،

به تو می‌اندیشم

و زمان را لمس می‌کنم

معلق و بی‌انتها

عُریان.

می‌وزم، می‌بارم، می‌تابم.

آسمانم

ستارگان و زمین،

و گندمِ عطرآگینی که دانه می‌بندد

رقصان

در جانِ سبزِ خویش.

□

از تو عبور می‌کنم

چنان که تُندری از شب. ــ

می‌درخشم

و فرومی‌ریزم.

▨ 

احمد شاملو

نوزدهم امرداد ۱۳۵۹

ــــــــــــ

از دفتر ترانه‌های کوچک غربت

شامل شعرهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹

▨ نام شعر: از اینگونه مردن

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم.

خیال‌گونه

در نسیمی کوتاه

          که به تردید می‌گذرد

خوابِ اقاقیاها را

بمیرم.

□

می‌خواهم نفسِ سنگینِ اطلسی‌ها را پرواز گیرم.

در باغچه‌های تابستان،

خیس و گرم

       به نخستین ساعاتِ عصر

نفسِ اطلسی‌ها را

پرواز گیرم.

□

حتا اگر

    زنبقِ کبودِ کارد

بر سینه‌ام

گُل دهد ــ

می‌خواهم خوابِ اقاقیاها را بمیرم در آخرین فرصتِ گُل،

و عبورِ سنگینِ اطلسی‌ها باشم

بر تالارِ ارسی

به ساعتِ هفتِ عصر.

▨ 

احمد شاملو

هجدهم آذر ماه ۱۳۵۱

از دفتر شعر ابراهیم در آتش

▨ نام شعر: تو کجایی؟ (ترانه‌ای کوچک)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

ــ تو کجایی؟

در گستره‌ی بی‌مرزِ این جهان

تو کجایی؟

ــ در دورترین جای جهان ایستاده‌ام من:

کنارِ تو.

□

ــ تو کجایی؟

در گستره‌ی ناپاکِ این جهان

تو کجایی؟

ــ در پاک‌ترین مُقامِ جهان ایستاده‌ام من:

بر سبزه‌شورِ این رودِ بزرگ که می‌سُراید

برای تو.

▨ 

احمد شاملو

دی ۱۳۵۷ - لندن

ــــــــــــ

از دفتر ترانه‌های کوچک غربت

شامل شعرهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۹

▨ نام شعر: تو را دوست می‌دارم

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

طرفِ ما شب نیست

صدا با سکوت آشتی نمی‌کند

کلمات انتظار می‌کشند

من با تو تنها نیستم، هیچ‌کس با هیچ‌کس تنها نیست

شب از ستاره‌ها تنهاتر است...

□

طرفِ ما شب نیست

چخماق‌ها کنارِ فتیله بی‌طاقتند

خشمِ کوچه در مُشتِ توست

در لبانِ تو، شعرِ روشن صیقل می‌خورد

من تو را دوست می‌دارم، و شب از ظلمتِ خود وحشت می‌کند.

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۳۴

ــــــــــــ

از دفتر شعر هوای تازه

منتشر شده به سال ۱۳۳۶

▨ نام شعر: ترانه‌ی بزرگ‌ترین آرزو

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــ

آه اگر آزادی سرودی می‌خواند

کوچک

همچون گلوگاهِ پرنده‌یی،

هیچ‌کجا دیواری فروریخته بر جای نمی‌ماند.

سالیانِ بسیار نمی‌بایست

دریافتن را

که هر ویرانه نشانی از غیابِ انسانی‌ست

که حضورِ انسان

آبادانی‌ست.

□

همچون زخمی

همه عُمر

خونابه چکنده

همچون زخمی

همه عُمر

به دردی خشک تپنده،

به نعره‌یی

چشم بر جهان گشوده

به نفرتی

از خود شونده، ــ

غیابِ بزرگ چنین بود

سرگذشتِ ویرانه چنین بود.

□

آه اگر آزادی سرودی می‌خواند

کوچک

کوچک‌تر حتا

از گلوگاهِ یکی پرنده!

▨ 

احمد شاملو

دی ماه ۱۳۵۵ - رم

از دفتر «دشنه در دیس»

چاپ شده به سال ۱۳۵۶

▨ نام شعر: ترانه‌ی اندوهبار سه حماسه

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

تقدیم‌نامه‌ی شاعر: برای عمران صلاحی

ـــــــــــــــــ

«ــ مرگ را پروای آن نیست

که به انگیزه‌یی اندیشد.»

اینو یکی می‌گُف

که سرِ پیچِ خیابون وایساده بود.

«ــ زندگی را فرصتی آنقَدَر نیست

که در آیینه به قدمتِ خویش بنگرد

یا از لبخنده و اشک

یکی را سنجیده گُزین کند.»

اینو یکی می‌گُف

که سرِ سه‌راهی وایساده بود.

«ــ عشق را مجالی نیست

حتا آنقدر که بگوید

برای چه دوستت می‌دارد.»

والاّهِه اینم یکی دیگه می‌گُف:

سروِ لرزونی که

راست

وسطِ چارراهِ هر وَرْ باد

وایساده بود.

▨ 

احمد شاملو

شانزدهم اردیبهشتِ ۱۳۶۷

ــــــــــــ

از دفتر مدایح بی صله

▨ نام شعر: لنگر

▨ شاعر: مارگوت بیکل (شاعر آلمانی)

▨ با ترجمه و با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

پس از سفرهای بسیار و

عبور از فراز و فرودِ امواجِ این دریای طوفان‌خیز

بر آنم که در کنارِ تو لنگر افکنم

بادبان برچینم

پارو وانهم

سکان رها کنم

به خلوتِ لنگرگاهت در آیم

و در کنارت پهلو بگیرم

آغوشت را بازیابم

و استواری امن زمین را

زیر پای خویش.

▨ 

شعری از مارگوت بیکل (Margot Bickel)

با ترجمه‌ و صدای احمد شاملو

▨ نام شعر: سکوت سرشار از ناگفته‌هاست

▨ شاعر: مارگوت بیکل (شاعر آلمانی)

▨ با ترجمه و با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

دلتنگی‌های آدمی را باد

ترانه‌ای می‌خواند

رویای‌هایش را آسمانِ پرستاره

نادیده می‌گیرد

و هر دانه‌ی برفی

به اشکی نریخته می‌ماند.

سکوت سرشار از سخنانِ ناگفته است

وز حرکاتِ ناکرده

اعتراف به عشق‌های نهان

و شگفتی‌های بر زبان نیامده.

در این سکوت حقیقتِ ما نهفته است

حقیقت تو

و من

▨ 

شعری از مارگوت بیکل (Margot Bickel)

با ترجمه‌ و صدای احمد شاملو