▨ نام شعر: دلی شکسته و چنگی گسسته گیسویم

▨ شاعر: استاد شهریار (سیّد محمّدحسین بهجت تبریزی)

▨ با صدای: استاد شهریار

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

________

دلی شکسته و چنگی گسسته گیسویم

ولی به زخمه‌ی غیبی هنوز می‌مویم

خمیده تاکم و آشفته بید مجنونی

که سرنگون و سرافکنده بر لب ِ جویم

نهفته قند و سخن پشت آئینه و من

به شوق طوطی ِ تصویر ِخود سخن‌گویم

به سحر غمزه‌ی جانان به جان زنندم تیر

که بسته‌اند به زنجیر ِ سحر و جادویم

نه منحصر به سرود و ترانه‌ام دستان

که داستان به فسون و فسانه می‌گویم

گیاه‌دانه‌ی عشقم فشرده در دل ِ خاک

چنان که دم به دمم می‌دمند می‌رویم

گیاه زرد خزانم در آب و گل، لیکن

به جان و دل گل ِ مینای باغ مینویم

سر دوراهه رسیدیم و سرنوشت این بود

برو پدر تو از ان سو و من از این سویم

برس به دادم و این بند زانوان بگشای

به روز وعده که جان می‌رسد به زانویم

چگونه بر جهم از چنبر کمانه‌ی چرخ

که نُه فلک همه چوگان و من یکی گویم

میان دلبر و من غیر ِ من حجابی نیست

گر این حجاب فکندیم من همه اویم

به چنگ رودکی و توسن سمرقندی

چه بیم ِ دشت بخارا و رود آمویم

به بوی یاسمن و زلف سنبلم مفریب

غلام سنبل ِ آن زلف ِ یاسمن بویم

به شهر خویش اگر شهریار شیرین‌کار

به شهر خواجه همان سائل سر کویم