شماره‌ی ۰۰۰ | بوشهر | کوچه‌های دریا   بوشهر مثل بازدم است. داغ، روان، بی‌هراس. در جنوب، کار بی‌آواز معنایی ندارد. صدا هست برای این‌که راه گم نشود، برای این‌که امید بماند، برای این‌که شب تمام شود و کسی فراموش نکند که صبح خواهد آمد. دریای جنوب آب‌هایش می‌دوند، گرم و مشتاق، رو به اقیانوس‌های بی‌کران. ماهی‌هایش، هر کدام، جواهری در حرکت‌اند— آبیِ فیروزه‌ای، سرخِ گل‌اناری، زردِ طلایی— مثل تکه‌هایی از آفتاب، که فلس‌فلس بر موج نشسته‌اند. ساحل جنوب، جشنی بی‌پایان است. زنان با نقاب‌های آفتاب‌گیر، از پشت پنجره‌های مشبک، تماشا می‌کنند اما چیزهای واضحی می‌بینند. قصه‌هایی که هنوز گفته نشده‌اند.

شماره ۰۰ | رشت | گیله‌گولآدم در رشت چشمش پشت چیزی می‌ماند، ناهار‌ ضیافت، عطر و رنگ و تازگی خوراکی‌ها در بازار بزرگ رشت، فریادهای ماهی‌فروشان، غروب که پهن می‌شود روی شالیزار، عطر خوشه‌های برنج یا نوشیدن چایی در استکان وسط پیله میدان، انگار رشت تو را هر وعده مهمان می‌کند تا همه‌ی خاطرات ناخوبت را بشوید و ببرد. گیله‌گول روایت همین وعده‌های مهمانی است. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

شماره‌ی ۰یزد - اشوزدنگههدر پادکست تماشای غروب، یزد را به نوشته‌هایمان نیاوردیم که کلماتمان را به یزد بردیم، از زیر طاق‌ها و ساباط‌ها گذراندیم و در بادگیرها به باد سپردیم. تماشای نقش و نگارهای کاشی‌های قدیمی، کلاه‌فرنگی‌ها، باغ اناری زمستان‌زده، چهار‌سکو‌ها و خشت و گل‌ها وجدِ کلمات ما شدند. این شماره نجواهایی است که انگار شبی سرد، دور یک کرسی گفته و شنیده شده‌است. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.