فرموله کردن جیره ها با سطح بالای کربوهیدرات های غیر فیبری یکی از روش های رایج جهت رسیدن به حداکثر تولید شیر در گاوهای شیری پرتولید است. عموما این جیره ها حاوی بیشتر از 40 درصد کربوهیدرات غیرفیبری است که بخش عمده ان را نشاسته تشکیل می دهد. در ایران دانه ذرت منبع اصلی نشاسته است. نرخ و میزان هضم نشاسته در شکمبه تحت تاثیر ماتریکس پروتئینی که روی اندوسپرم ذرت را پوشانده است قرار می گیرد. فراوری فیزیکی دانه های غلات مانند اسیاب و فلیک کردن همراه با روش های کارخانه ای مانند پلت کردن بر قابلیت هضم کلی نشاسته در گاوهای شیری تاثیر می گذارد. رفیعی و دارابی در یک متاانالیز در سال 2020 بیان کردند که استفاده از ذرت فلیک جایگزین ذرت ریز اسیاب شده باعث افزایش قابلیت هضم نشاسته و افزایش تولید شیر گردید.