تاریخ همچنان در حال تکرار است و درواقع هیچکس تا به حال تاریخ را در مقابل تاریخ قرار نداده، اما بوده اند کسانی که دانایی کافی از این واقعه داشته و برای نمایش آن از جسارت کافی برخوردار بوده اند. برای مثال جرج سانتایانا، متولد 150 سال پیش، فیلسوف و شاعر اسپانیایی که در این باره نوشته: «آنان که تاریخ را به یاد نسپارند محکوم به تکرار آن هستند.» ذهن مارا مشغول خود می کند. آیا ما واقعاً در حال تکرار تاریخ هستیم؟ آیا سرزمینهایمان را هر چند سال و چند قرن درمیان به دشمن میبازیم و باز پس می گیریم؟ به دنبال جواب این سوال سالهاست کتابهای بسیاری از منابع معتبر جهانی را مطالعه نمودم، تاریخ باید از ریشه خوانده شود، در طول تاریخ همیشه حاکمان محدودیتی را برای دستیابی مردم به حقایق گذشته میگذاشتند، کتابهارا به میل خود مینوشتند، در مدارس منتشر می کردند، دشمنان و دوستان خود را معرفی مینمودند. در کشورهای اروپایی و مدرن امروزی تاریخ را برای کودکان بازگو میکنند، آنهارا به اردوهای تاریخی می برند و نشان میدهند که دنیا چه بوده و حال در کجا زیست می کنیم. در ایران تمایل به خواندن تاریخ بسیار بالاست، اما چه شده که ایرانیان تاریخ را نمیدانند؟ چه شده که فرق دوست و دشمن را از هم تشخص نمیدهند؟ دلایل بسیاری وجود دارد اما مهمترین آنها محدودیت زبانی و کتابیست، و همچنین اینکه انسان ها نمیدانند باید چیزی را از کجا شروع کنند.
من نیروی محرکه ای هستم که تمایل بسیاری به انتقال آنچه که میدانم دارم، اگرچه تاریخ بسیار عمیق و طولانیست اما میتوان به شالوده ای از آن پرداخت. از همین رو سعی دارم از آغاز تاریخ ایران باستان و حتی قبل از حکومت هخامنشی بنویسم، چرا می گویند ایران مهد تمدن جهان است؟ تمدن چیست؟ چند سال قبل بوده؟ ایران چگونه به وجود آمده؟ مرزهای ایران بر چه اساسی خطکشی شدند؟ و ... برای همین به چند شهر در ایران سفر کردم تا عکسهایی را برای انتشار در کنار این نوشته ها در دست داشته باشم، به عنوان مثال شوش در خوزستان که 5000 سال پیش پایتخت اولین تمدن ایرانی یعنی عیلام بوده است.
همانطور که میدانید تاریخ را بر اساس گاه‌شماری میلادی (تولد عیسی) می نویسند. مثلاً امروز که 2018 سال از تولد عیسی می گذرد، و اگر بخواهند در مورد 2318 سال پیش بنویسند، به جای اینکه بنویسند 2318 سال پیش، مینویسند 300 سال پیش از میلاد. (درانگلیسی: 300BC) پس همچنین من هم از این ساختار برای نوشته هایم استفاده کردم.
ابتدا پس زمینه ای از آنچه که باید از پیش بدانید می نویسم و در نهایت به تاریخ ایران میپردازیم.
در نظر داشته باشید که این مقاله حاصل مطالعه های من از منابع معتبر جهانی بوده، و هیچ یک از منابعی که توسط حکومت های امروزی و دیروزی به نفع خود نوشته شده در آن دخیل نبوده اند.
All content for تاریخ پرتکرار ایران و جهان is the property of Vahid Takro and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
تاریخ همچنان در حال تکرار است و درواقع هیچکس تا به حال تاریخ را در مقابل تاریخ قرار نداده، اما بوده اند کسانی که دانایی کافی از این واقعه داشته و برای نمایش آن از جسارت کافی برخوردار بوده اند. برای مثال جرج سانتایانا، متولد 150 سال پیش، فیلسوف و شاعر اسپانیایی که در این باره نوشته: «آنان که تاریخ را به یاد نسپارند محکوم به تکرار آن هستند.» ذهن مارا مشغول خود می کند. آیا ما واقعاً در حال تکرار تاریخ هستیم؟ آیا سرزمینهایمان را هر چند سال و چند قرن درمیان به دشمن میبازیم و باز پس می گیریم؟ به دنبال جواب این سوال سالهاست کتابهای بسیاری از منابع معتبر جهانی را مطالعه نمودم، تاریخ باید از ریشه خوانده شود، در طول تاریخ همیشه حاکمان محدودیتی را برای دستیابی مردم به حقایق گذشته میگذاشتند، کتابهارا به میل خود مینوشتند، در مدارس منتشر می کردند، دشمنان و دوستان خود را معرفی مینمودند. در کشورهای اروپایی و مدرن امروزی تاریخ را برای کودکان بازگو میکنند، آنهارا به اردوهای تاریخی می برند و نشان میدهند که دنیا چه بوده و حال در کجا زیست می کنیم. در ایران تمایل به خواندن تاریخ بسیار بالاست، اما چه شده که ایرانیان تاریخ را نمیدانند؟ چه شده که فرق دوست و دشمن را از هم تشخص نمیدهند؟ دلایل بسیاری وجود دارد اما مهمترین آنها محدودیت زبانی و کتابیست، و همچنین اینکه انسان ها نمیدانند باید چیزی را از کجا شروع کنند.
من نیروی محرکه ای هستم که تمایل بسیاری به انتقال آنچه که میدانم دارم، اگرچه تاریخ بسیار عمیق و طولانیست اما میتوان به شالوده ای از آن پرداخت. از همین رو سعی دارم از آغاز تاریخ ایران باستان و حتی قبل از حکومت هخامنشی بنویسم، چرا می گویند ایران مهد تمدن جهان است؟ تمدن چیست؟ چند سال قبل بوده؟ ایران چگونه به وجود آمده؟ مرزهای ایران بر چه اساسی خطکشی شدند؟ و ... برای همین به چند شهر در ایران سفر کردم تا عکسهایی را برای انتشار در کنار این نوشته ها در دست داشته باشم، به عنوان مثال شوش در خوزستان که 5000 سال پیش پایتخت اولین تمدن ایرانی یعنی عیلام بوده است.
همانطور که میدانید تاریخ را بر اساس گاه‌شماری میلادی (تولد عیسی) می نویسند. مثلاً امروز که 2018 سال از تولد عیسی می گذرد، و اگر بخواهند در مورد 2318 سال پیش بنویسند، به جای اینکه بنویسند 2318 سال پیش، مینویسند 300 سال پیش از میلاد. (درانگلیسی: 300BC) پس همچنین من هم از این ساختار برای نوشته هایم استفاده کردم.
ابتدا پس زمینه ای از آنچه که باید از پیش بدانید می نویسم و در نهایت به تاریخ ایران میپردازیم.
در نظر داشته باشید که این مقاله حاصل مطالعه های من از منابع معتبر جهانی بوده، و هیچ یک از منابعی که توسط حکومت های امروزی و دیروزی به نفع خود نوشته شده در آن دخیل نبوده اند.
تاریخ همچنان در حال تکرار است و درواقع هیچکس تا به حال تاریخ را در مقابل تاریخ قرار نداده، اما بوده اند کسانی که دانایی کافی از این واقعه داشته و برای نمایش آن از جسارت کافی برخوردار بوده اند. برای مثال جرج سانتایانا، متولد 150 سال پیش، فیلسوف و شاعر اسپانیایی که در این باره نوشته: «آنان که تاریخ را به یاد نسپارند محکوم به تکرار آن هستند.» ذهن مارا مشغول خود می کند. آیا ما واقعاً در حال تکرار تاریخ هستیم؟ آیا سرزمینهایمان را هر چند سال و چند قرن درمیان به دشمن میبازیم و باز پس می گیریم؟ به دنبال جواب این سوال سالهاست کتابهای بسیاری از منابع معتبر جهانی را مطالعه نمودم، تاریخ باید از ریشه خوانده شود، در طول تاریخ همیشه حاکمان محدودیتی را برای دستیابی مردم به حقایق گذشته میگذاشتند، کتابهارا به میل خود مینوشتند، در مدارس منتشر می کردند، دشمنان و دوستان خود را معرفی مینمودند. در کشورهای اروپایی و مدرن امروزی تاریخ را برای کودکان بازگو میکنند، آنهارا به اردوهای تاریخی می برند و نشان میدهند که دنیا چه بوده و حال در کجا زیست می کنیم. در ایران تمایل به خواندن تاریخ بسیار بالاست، اما چه شده که ایرانیان تاریخ را نمیدانند؟ چه شده که فرق دوست و دشمن را از هم تشخص نمیدهند؟ دلایل بسیاری وجود دارد اما مهمترین آنها محدودیت زبانی و کتابیست، و همچنین اینکه انسان ها نمیدانند باید چیزی را از کجا شروع کنند.
من نیروی محرکه ای هستم که تمایل بسیاری به انتقال آنچه که میدانم دارم، اگرچه تاریخ بسیار عمیق و طولانیست اما میتوان به شالوده ای از آن پرداخت. از همین رو سعی دارم از آغاز تاریخ ایران باستان و حتی قبل از حکومت هخامنشی بنویسم، چرا می گویند ایران مهد تمدن جهان است؟ تمدن چیست؟ چند سال قبل بوده؟ ایران چگونه به وجود آمده؟ مرزهای ایران بر چه اساسی خطکشی شدند؟ و ... برای همین به چند شهر در ایران سفر کردم تا عکسهایی را برای انتشار در کنار این نوشته ها در دست داشته باشم، به عنوان مثال شوش در خوزستان که 5000 سال پیش پایتخت اولین تمدن ایرانی یعنی عیلام بوده است.
همانطور که میدانید تاریخ را بر اساس گاه‌شماری میلادی (تولد عیسی) می نویسند. مثلاً امروز که 2018 سال از تولد عیسی می گذرد، و اگر بخواهند در مورد 2318 سال پیش بنویسند، به جای اینکه بنویسند 2318 سال پیش، مینویسند 300 سال پیش از میلاد. (درانگلیسی: 300BC) پس همچنین من هم از این ساختار برای نوشته هایم استفاده کردم.
ابتدا پس زمینه ای از آنچه که باید از پیش بدانید می نویسم و در نهایت به تاریخ ایران میپردازیم.
در نظر داشته باشید که این مقاله حاصل مطالعه های من از منابع معتبر جهانی بوده، و هیچ یک از منابعی که توسط حکومت های امروزی و دیروزی به نفع خود نوشته شده در آن دخیل نبوده اند.
