Tell you something, gurl(s)? Λίγο στο αναμεταξύ μας, επί τη αφορμή της πρώτης πανελληνιας τηλεοπτικής μετάδοσης της από το Σταρ, η επίσης πρώτη κινηματογραφική προσπάθεια των Lady Gaga και Bradley Cooper, της μεν ως ηθοποιού και του δε ως σκηνοθέτη/σεναριογράφου/«όλα τα πιάνω, όλα τα μαχαιρώνω» καλλιτέχνη είναι απλώς κακή, και ούτε καν με την έννοια του κακού που μετατρέπεται με την πάροδο του χρόνου σε αξιολάτρευτο camp, όπως συνέβη με το Glitter. Διότι σε αντίθεση με την κολοσσιαία αποτυχία της Mariah Carey που θύμιζε κάτι από ζώο σκοτωμένο στη μέση του δρόμου πάνω από το οποίο δεν μπορείς να παρείς τα μάτια σου, αν και σε αηδιάζει, το σύγχρονο remake του Ένα Αστέρι Γεννιέται ελληνιστί αντιμετωπίζεται ως επιτυχία τάχα μου δήθεν ποιοτική, εντός του εμπορικού καλουπιού της φυσικά, και με τη σφραγίδα των βραβείων Όσκαρ μάλιστα, που μάλλον παρασύρθηκαν από τα «Wooaaah ahh ahh ah ahhhhhh. Ahhhhh ahhh ah ah ahhahhhhh ahhhhhhh» φωνητικά της Γκάγκως και των λοιπών αξιαγάπητων στιγμών του συνοδευτικού soundtrack δίσκου.  Παρεμπιπτόντως με το κράξιμο/θάψιμο/κατινάζ δίχως φειδώ πάνω τόσο στις υποκριτικές δυνατότητες της πρωταγωνίστριας που περισσότερο για τριταγωνίστρια μας κάνει, όπως η Πέγκυ Καρρά σε μια σκηνή στους Δυό Ξένους που περνούσε πίσω από την Ντίνα Κώνστα, όσο και στη σεναριογραφική ή τελοσπάντων στην αυτοσχεδιαστική επιλογή, οι κεντρικοί χαρακτήρες της Ally και του Jackson να μην έχουν καμία εξέλιξη, βάθος ή ενδιαφέρον σε σημείο που η ολιγόλεπτη εμφάνιση κάποιων drag queens να κλέβουν την παράσταση, ακριβώς όπως ορθώς διδάχθηκαν στο RuPaul's Drag Race, εκτιμούμε σχεδόν ανήμερα της πέμπτης επετείου του τον εναλλακτικό δίσκο της Mother Monster και προπομπό του ήχου του Shallow, Joanne ―Hey, we just wanted to take another look at it! Λιγότερο παρεμπιπτόντως σχολιάζουμε το πως η Taylor Swift εμπνεύστηκε να ηχογραφήσει το 1989 μετά την αποτυχία του Red να αποσπάσει κάποιο βραβείο από τα GRAMMYs το 2014, αλλά και πως πήρε και πάλι το άιμα της πίσω μετά τη χλιαρή αποδοχή από την ίδια αυτή ακαδημία του πιο ριψοκίνδυνου δίσκου της, Reputation, με το χλιαρό ―σε περιεχόμενο αυτή τη φορά, Lover. Γιατί there can be a hundred people in the room και η Tay-Tay δεν θα αισθανθεί πλήρης, μέχρι να αποδείξει ότι είναι καλύτερή τους σε όλα!