Hello... it's us, όχι ο Xavier Dolan, και ήρθαμε να μιλήσουμε χωρίς φόβο και πάθος για τον νέο δίσκο της Adele, που αν και λέγεται 30, η ίδια της έχει τα χρόνια του Ιησού Χριστού, που αν και είναι το καλύτερο μέχρι στιγμής άλμπουμ της, δεν έχει εκείνο το κάτι, όχι της Καίτης Γαρμπή, αλλά του Rolling In The Deep, που αν και το στιχουργικό περιεχόμενο του δεν έχει τη βαθύτητα ή βαρύτητα κάποιου ποιήματος της Γενιάς του '30 ή των Ελλήνων χρηστών του Blogger στα μέσα των '00s, σίγουρα ξεπερνάει την παιδική χαρά που χαρακτηρίζει ενίοτε την τέχνη της Taylor Swift, που αν η μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία του, Easy On Me, ήταν έργο κάποιας άλλης τραγουδοποιού, ακόμη και αν η κάποια άλλη ήταν η Mariah Carey (βασικά, ιδίως αν ήταν αυτή στην παρούσα φάση της) θα περνούσε απαρατήρητο έως και θα θεωρούταν ανέκδοτο, που αν και παίζει το παιχνίδι της βιομηχανίας για να πουλήσει χοντρά (pun intended), δεν φτάνει μέχρι τα αίσχη του TikTok για τα οποία θα μπορούσε άνετα να κατηγορηθεί η Madonna, και για τα οποία την κατηγορούμε φυσικά!