Η Πέγκυ Αντωνάκου, επικεφαλής της Google Νοτιοανατολικής Ευρώπης, μιλάει στον Λευτέρη Χαρίτο για το αβέβαιο μέλλον με τον κορωνοϊό, για την τεχνολογία και την ανθρώπινη επαφή και για τα μαθήματα που πήραμε από την καραντίνα. Αναφέρει ότι ένιωσε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για όσα έχει, αφού συνειδητοποιήσαμε το τεράστιο βάρος που σήκωσαν οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής, όπως και τα προβλήματα που δημιουργεί η ενδοοικογενειακή βία.  Το πρώτο πράγμα που ονειρεύεται να κάνει είναι μια βόλτα στη θάλασσα.

Η τραγουδοποιός Παυλίνα Βουλγαράκη μιλάει στον Λευτέρη Χαρίτο για τις μέρες της καραντίνας, τα στάδια που πέρασε -από τον φόβο μέχρι την έμπνευση- και για το ποια είναι τα πράγματα που της έλειψαν περισσότερο. Για τη κατάσταση των καλλιτεχνών, λέει ότι είναι ακόμη σε άρνηση και δεν το έχει σκεφτεί πώς θα είναι η επόμενη μέρα.

Κανένας μας δεν ξέρει την τύφλα του για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα, λέει η Έλενα Ακρίτα στον Λευτέρη Χαρίτο. Εξομολογείται ότι για τους καταθλιπτικούς, σαν κι εκείνη, το δύσκολο δεν είναι να μείνουν μέσα αλλά να βγουν έξω. Της λείπει που δεν μπορεί να πάρει αγκαλιά τα αγαπημένα της πρόσωπα και εκπλήσσει όταν απαντάει στο ποιο πράγμα θα κάνει πρώτο, με τη λήξη των περιοριστικών μέτρων.

Από τις ΗΠΑ και το Λονδίνο για τη νέα του ταινία, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης βρέθηκε στην Αθήνα και μιλάει στον Λευτέρη Χαρίτο για το πώς πέρασε τις μέρες του εγκλεισμού στο σπίτι. Στην αρχή του φάνηκε ανέμελο αλλά στη συνέχεια τον απορρύθμισε ο φόβος και τα «μη». Έγραψε ένα νέο σενάριο για την τηλεόραση και δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή -και τα γυρίσματα-χωρίς αγκαλιές και φιλιά.

Με δύο παιδιά, 8 και 11 ετών και με τον 88χρονο πατέρα, η Σοφία Μπεκατώρου έκανε ένα ευχάριστο διάλειμμα από την αυστηρή ρουτίνα των αθλητών. Μοιράζεται με τον Λευτέρη Χαρίτο τις ανησυχίες της για τις διεθνείς διοργανώσεις και τις αλλαγές στον τρόπο προπόνησης. Η θάλασσα είναι για εκείνη τρόπος ζωής και η σχέση μαζί της δεν θα τελειώσει με τον πρωταθλητισμό.

Ως αναγκαίο κακό που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε αξίες που είχαμε ξεχάσει ή υποτιμήσει, θεωρεί την πανδημία ο Μανώλης Μητσιάς και μιλάει στον Λευτέρη Χαρίτο για τον χώρο της μουσικής που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.

O ηθοποιός Δημήτρης Μοθωναίος, που έχει δημιουργήσει ένα επιτυχημένο alter ego στο ίνσταγκραμ, βρέθηκε στην Κίνα για το γύρισμα μιας ελληνοκινεζικής ταινίας. Γύρισε και νομίζει ότι η Κίνα έχει εξαπλωθεί σ' όλο τον κόσμο. Η ζωή του με τον κορωνοϊό, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο είναι κάτι ανάμεσα σε ταινία του Μπουνιουέλ με μια νότα από Γούντι Άλεν.

Μοναχικός αλλά πολυπράγμων, ο Νίκος Δήμου διαπιστώνει ότι όταν του επιβάλλεται ακόμη και κάτι που επιθυμεί, αντιδρά. Εξηγεί όμως στον Λευτέρη Χαρίτο γιατί οι Έλληνες υπάκουσαν στον εγκλεισμό και αναφέρεται στην πειθώ και την τρυφερότητα του καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα.

Ο ηθοποιός Γιώργος Καρκάς, έμεινε 16 μήνες στη φυλακή και αθωώθηκε από το δικαστήριο για μια περίεργη υπόθεση βιασμού ενός οδηγού ταξί που κατέπεσε στο δικαστήριο. Χαρακτηρίζει «ντεμέκ εγκλεισμό» την καραντίνα και βρίσκει ότι υπάρχει υπερβολική δραματοποίηση. Δηλώνει στον Λευτέρη Χαρίτο με σιγουριά ότι θα αγκαλιάσει άφοβα φίλους και αγαπημένους που έβλεπε μέσα από ένα τζάμι για 16 μήνες.

Ο Στέλιος Μάινας λέει στον Λευτέρη Χαρίτο ότι η απομόνωση για έναν ηθοποιό δεν θα έπρεπε να είναι άγνωστη κατάσταση, γιατί δουλειά του είναι να ιδιωτεύει, να αναζητά και μετά να επικοινωνεί επί της ουσίας. Θεωρεί τον κορωνοϊό ασύμμετρη απειλή, πρωτοφανή μετά τη χολέρα, σαν μαύρο χιούμορ που σου υπενθυμίζει να μην κάνεις σχέδια...

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος έχει φτιάξει ήδη μια ρουτίνα της καραντίνας, για να νιώθει δημιουργικός και μιλάει στον Λευτέρη Χαρίτο για την ψυχική καταγραφή ενός νέου αστικού τοπίου, με τις πόλεις-φαντάσματα σε όλο τον κόσμο. Θεωρεί ότι την επόμενη μέρα θα υπάρξει μια μακρά περίοδος αμηχανίας, από πλευράς ψυχικής διάθεσης του κόσμου, και ότι θα επηρεαστούν όλοι οι τομείς της δημιουργίας.

Ο αθλητικογράφος Βασίλης Σκουντής αρχίζει να ασφυκτιά στο σπίτι και να του λείπει το γήπεδο, η κίνηση, τα σούρτα-φέρτα. Η ψυχολογία των αθλητών έχει αλλάξει, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, ελπίζει ότι η τέχνη και ο αθλητισμός θα φέρουν τις πρώτες ακτίνες φωτός και θέλει να πιστεύει ότι θα επανέλθουμε στη χειραψία και στα high five.

Ο Πάνος Ιωαννίδης, γνωστός και από τη συμμετοχή του ως κριτής στο Master Chef, εξηγεί στον Λευτέρη Χαρίτο πώς προσπαθεί να αξιοποιήσει τον χρόνο της καραντίνας, ώστε να μην πάει χαμένος. Απολαμβάνει την οικογένειά του, που του έλειπε, και δοκιμάζει συνταγές στην κουζίνα του σπιτιού του, ακούγοντας τζαζ.

Η Άλκηστις Πρωτοψάλτη νιώθει σαν κάποιος να πάτησε pause στη θυελλώδη ζωή της και να βρέθηκε σε μια οδυνηρή αδράνεια. Χαίρεται που η Ελλάδα τα κατάφερε τόσο καλά και πιστεύει ότι θα μας λείψει ο Σωτήρης Τσιόδρας. Ελπίζει, λέει στον Λευτέρη Χαρίτο, να βγούμε πιο σοφοί και ταπεινοί από αυτή τη δοκιμασία.

Η Αθηναΐς Νέγκα υποθέτει ότι πέρασε τον κορωνοϊό, με ήπια σχετικά συμπτώματα, με καραντίνα στο σπίτι της. Πιστεύει ότι αν πρόκειται όντως για πόλεμο, πρέπει κάποια στιγμή να πάμε στα χαρακώματα, που είναι οι δουλειές μας, για να συνεχιστεί η ζωή.

Πώς αντιμετωπίζει τον αναγκαστικό εγκλεισμό ένας άνθρωπος επιρρεπής στον κοσμοπολιτισμό, τη φιληδονία και στο μικροάγγιγμα της πολυτέλειας; Ο γνωστός ηθοποιός, συγγραφέας και ραδιοφωνικός παραγωγός, είναι κατατοπιστικός.

Η ιστορικός Μαρία Ευθυμία, αν δεν υπήρχε η απειλή του κορωνοϊού, θα έλεγε ότι στα 65 της ανακάλυψε ότι είναι γεννημένη να ζει σε καραντίνα. Συνηθίζει τη διαδικτυακή επικοινωνία με τους σπουδαστές αλλά θεωρεί ότι η διδασκαλία, αποκλειστικά με αυτόν τρόπο, θα γίνει φτωχότερη.

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης εκμεταλλεύεται τη δυνατότητα για περισσότερη επαφή με τον εαυτό του, του λείπουν μόνο δύο πρόσωπα και πιστεύει ότι αυτό είναι το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε, όχι το τέλος του κόσμου.

H συγγραφέας Μάρω Δούκα, αν και προτιμάει το σπίτι της, διευκρινίζει ότι άλλο η ελεύθερη επιλογή από ιδιοσυγκρασία, άλλο η επιβεβλημένη και με ένα χαρτάκι εξόδου στην τσέπη. Μιλάει για τον Οργουελ, τον Καμύ και τον Θουκυδίδη και δίνει μια συμβουλή για να μην πλήττουμε.

Νιώθει σαν η φύση να τράβηξε την πρίζα και τίποτα να μη θεωρείται αυτονόητο. Ο Γιάννης Μπέζος πιστεύει ότι αυτή η δοκιμασία θα μας μάθει ότι είναι πιο ουσιαστικό το εσωτερικό κοίταγμα από την σπατάλη του χρόνου.