چو ضحاک شد بر جهان شهریار/بر او سالیان انجمن شد هزار

سراسر زمانه بدو گشت باز/بر آمد بر این روزگار دراز

نهان گشت کردار فرزانگان/پراگنده شد کام دیوانگان

هنر خوار شد جادویى ارجمند/نهان راستى آشکارا گزند

شده بر بدى دست دیوان دراز/به نیکى نرفتى سخن جز براز

دو پاکیزه از خانه‌ی جمّشید/برون آوریدند لرزان چو بید

که جمشید را هر دو دختر بدند/سر بانوان را چو افسر بدند

ز پوشیده رویان یکى شهرناز/دگر پاک دامن به نام ارنواز

به ایوان ضحاک بردندشان/بر آن اژدهافش سپردندشان

بپروردشان از ره جادویى/بیاموختشان کژى و بدخویى

ندانست جز کژى آموختن/جز از کشتن و غارت و سوختن