İnsanın sevdiği şeyi yapması mı yoksa kabiliyeti olduğu şeyi yapması mı? Bunun üzerine bir iç sorgulamayı dinleyeceksiniz bu bölümde. Benim anlattıklarımdan çok sizin bu bölüm sonrası düşünecekleriniz size katkı sağlayacak.

Gençlerin eticarette nasıl bir fırsatı kaçırmaması gerektiğine dair birkaç kelam ettim. 

Sınırlar kapatıldı, vizeler durdu. Peki Türkiye'de olup Amerika'da girişimde bulunmak mümkün değil mi? Zorlukları nelerdir? Ne yapmalı...

Merhabalar. Bu bölümde çalışan olmaktan girişimci olmaya geçiş hikayemde yaşadığım bazı zorlukları ve karşılaştığım fırsatları anlatmaya çalıştım. Sonraki bölümlerde paylaşmamı istediğiniz hususları bana yazabilirsiniz.

Bizde zaten var olup başkalarında farklı bir isim ve ambalajla gördüğümüzde ne kadar güzelmiş dediğimiz değerlerden biri de minimalizm. Bizdeki adı kanaatkarlık. Biz kaybettiğimiz için pazarlama imkanımız da kalmadı maalesef bu değerimizi. Elin oğlu öyle güzel paketleyip sunuyor ki, sanki daha önce hiç bilmediğimiz birşey sanıp hayranlık duyuyoruz.

İnsanoğlu hatasında diretmeyi seven kibirli bir varlıktır. Kibrimiz bize hata yaptığımızı bildiğimiz zamanlarda bile hatamızdan dönmeye izin vermez bazen. Öyle zamanlarda kendimizi kandırmak için ‘Ben Böyleyim’ der geçiştirmeye çalışırız. Hatayı kabullenmek gururumuzu inciteceği için gururumuzu korumak adına hiç hata yapmamış gibi, o hataya sebep sanki bizde doğuştan var olan bir özellikmiş gibi ‘Ben Böyleyim’ deriz.

Bizim neslimizin hayatına giren en ümit verici şeyin adı girişimcilik. Lisede okurken tek hayalimiz üniversiteye kapak atmak, üniversitede okurken de tek hayalimiz bir şirkete kapak atmaktı. Kendi şirketimizi kurabilmek hayallerimizde bile yoktu, bırakın böyle birşeyi gerçekleştirmeyi.

Kabiliyet farklı şeydir, irade farklı şey. Bir insanın bir şeye kabiliyeti olup onu gerçekleştirme iradesi ortaya koyamayabilir. Dolayısıyla bu ikisinin birlikte geliştirilmesi çok önemli.

İnsan doğası itibariyle sınırları olmayan bi hayalcidir aslında. Hayalciliğini körelten dış etkenler olmasa alabildiğine hayaller kurar ve aslında hayal kurabilmek mutluluğumuzu artıran güzel de bi özelliktir.

Adam olmakla doğru düzgün insan olmayı kastediyoruz aslında, önce onu söyleyelim. Yoksa cinsiyetçi bi söylem olduğu için çok hoşuma gitmeyen bi tabir aslında. Dilimize oturmuş bi kere, yapacak birşey yok.

Fakirlik cidden başa bela bişey, bunu kabul ediyorum. Ama bunun için ebeveynleri suçlamak da yakışıklı bi davranış değil. Bildikleriyle birikimleriyle canını dişine takıp çalışan ve binbir fedakarlık yapan ebeveynlerin, daha sıcak bir ifadeyle kendi anne-babaların arkasından konuşmak neresinden bakarsanız bakın yanlış bi davranış.

İnsan kalıbı itibariyle çok küçük bir varlık. Milyarlarca gezegenin olduğu bir kainattaki küçücük bir gezegende yaşayan ufacık et parçalarıyız aslında. Ama tüm kainata kafa tutacak kadar da gururlu, dik kafalı ve kendini beğenmişiz.

Bu bölümde hayatımızın her alanında gelişimi sağlamak için kullanabileceğimiz bir prensip olan 'üstüne koymak' konusunu ele aldım. Umarım hayatlarınıza ufak da olsa bir faydası olur.