Yeniye adım atmakta neden bu kadar zorlanıyorum? Tanıdık olandan kopmak neden bu kadar canımı yakıyor? Alışmakla vedalaşmak arasındaki o zor yerde nasıl sıkışıp kaldığımı anlatıyor ve cevabı bölümü kaydederken buluyorum. İyi dinlemeler...

Yas bazen yıllar sonra yıkmak için değil iyileştirmek için gelir... Bu bölümde, annemi kaybettikten tam yedi yıl sonra başlayan yas sürecimi anlatıyorum.Terapide fark ettim ki, bunca zaman yas tutmamışım.Güçlü olmaya çalışmış, hayatın içinde kaybolmuşum.Ama kalbim yeni yeni yas tutmaya başlamış.Eğer senin de içinde sessiz kalan bir yas varsa, bu bölüm belki yalnız olmadığını hissettirir.

28.06.18 ∞

“Hiçbir şeyden memnun olmuyorsunuz.”

“Hep daha fazlasını istiyorsunuz.” diye sitem etmek yerine kendinizi tebrik etmelisiniz çünkü biz sizinle gurur duyuyoruz. Biz sadece çok fazla hayat, çok fazla yol gördük. Hangisi bize ait, hangisi doğru bilmiyoruz. Bu bölüm aslında “doyumsuz” değil “yönsüz” olduğumuzu konuşmak için. Biraz iç dökme, biraz dertleşme.

Linkedn'de denk geldiğim Şilan Güner'in yazısı tüylerimi diken diken etti. Derdi para ve lüks bir yaşam değil, 'insan gibi yaşamak' olan gençlerin gerçekten neler hissettiğini merak ediyorsanız bi kulak kabartın derim...

'Görüşmeyeli çok oldu, bir kahve mi içsek?' sorusu insana hayatın telaşında tekrardan nefes aldıracak bir buluşmaya ipucudur. Geçmişe takılı kalmamak ancak ziyaret etmek gerekir. Seni sen yapanlarla buluşmak en güzel deşarj yöntemidir...

' 20'li yaşlar hayatınızın en güzel dönemleri, tadını çıkarın! ' Bu söz bir yerden tanıdık geliyor mu? Peki gerçekten denildiği gibi en güzel zamanlarımız mı? Kendimize en yakın ama bir o kadar da uzak hissettiğimiz o dönemlerde, çektiğimiz ortak sıkıntılardan bahsediyorum. Yalnız değilsin :) ...

Biraz da psikoloji konuşalım! 'Kendinle Savaşma Sanatı' adlı kitaba dayanarak Freud ve Adler'in kuramlarını tartışıyorum. Peki ya sen hangi taraftasın?

Bir sözelci olarak okumaktan ve yazmaktan nefret ediyorum, ya siz ? Okumayı, dinleme; yazmayı, konuşma yapsak daha verimli olmaz mı ? Benim için kesinlikle öyle...

Kötü hissetmek için kendinize izin veriyor musunuz ? Ben bugün kendime 'kötü hissediyorum' izni verdim. Hislerimize kulak asmak ve onları yaşayabilmek için sizce de bazen mola vermemeli miyiz ?

Akışta olmayı anda kalmak sanıyordum, sizin içinde öyle miydi ? Reklamcılık bölümü öğrencisinden minik bi tüyo olsun :)

İşte o; kusurlarla dolu, İLK podcast. 'Sadece başla' cümlesinin vermiş olduğu ilham ve motivasyonla gerçekten sadece başladım...