الله اکبرالله اکبرالله اکبرالله اکبراشهد ان لا اله الا اللهاشهد ان لا اله الا اللهاشهد ان محمداً رسول‌اللهاشهد ان محمداً رسول‌اللهاشهد ان علیاً ولی‌اللهاشهد ان علیاً ولی‌اللهحی علی الصلاهحی علی الصلاهحی علی الفلاححی علی الفلاححی علی خیر العملحی علی خیر العملالله اکبرالله اکبرلا اله الّا اللهلا اله الّا الله

سوره ۱۱۴: الناس - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿۱﴾بگو پناه مي‏برم به پروردگار مردم. (۱) مَلِكِ النَّاسِ ﴿۲﴾به مالك و حاكم مردم. (۲) إِلَهِ النَّاسِ ﴿۳﴾به خدا و معبود مردم (۳) مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿۴﴾از شر وسواس خناس. (۴) الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿۵﴾كه در سينه‏ هاي انسانها وسوسه مي‏كند. (۵) مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ ﴿۶﴾خواه از جن باشد يا از انسان! (۶)

سوره ۱۱۳: الفلق - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿۱﴾بگو پناه ميبرم به پروردگار سپيده صبح. (۱) مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿۲﴾از شر تمام آنچه آفريده است. (۲) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿۳﴾و از شر هر موجود مزاحمي هنگامي كه وارد مي‏شود. (۳) وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿۴﴾و از شر آنها كه در گره‏ ها مي‏دمند (و هر تصميمي را سست مي‏كنند). (۴) وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿۵﴾و از شر هر حسودي هنگامي كه حسد مي‏ورزد. (۵)

سوره ۱۱۲: الإخلاص - جزء ۳۰بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾بگو: خداوند يكتا و يگانه است. (۱) اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾خداوندي است كه همه نيازمندان قصد او مي‏كنند: (۲) لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿۳﴾نزاد و زاده نشد. (۳) وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾و براي او هرگز شبيه و مانندي نبوده است. (۴)

سوره ۱۱۱: المسد - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿۱﴾بريده باد هر دو دست ابولهب (و مرگ بر او باد). (۱) مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿۲﴾هرگز مال و ثروت او و آنچه را به دست آورد به حالش سودي نبخشيد. (۲) سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿۳﴾و به زودي وارد آتشي مي‏شود كه داراي شعله فروزان است. (۳) وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿۴﴾و همچنين همسرش در حالي كه هيزم به دوش مي‏كشد، (۴) فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ ﴿۵﴾و در گردنش طنابي از ليف خرما است! (۵)

سوره ۱۱۰: النصر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾هنگامي كه ياري خدا و پيروزي فرا رسد. (۱) وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿۲﴾و مردم را ببيني گروه گروه وارد دين خدا مي‏شوند. (۲) فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿۳﴾پروردگارت را تسبيح و حمد كن، و از او آمرزش بخواه كه او بسيار توبه پذير است. (۳)

سوره ۱۰۹: الكافرون - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿۱﴾بگو اي كافران! (۱) لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۲﴾آنچه را شما مي‏پرستيد من نمي‏پرستم. (۲) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۳﴾و نه شما آنچه را من پرستش مي‏كنم مي‏پرستيد. (۳) وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ ﴿۴﴾و نه من هرگز آنچه را شما پرستش كرده‏ ايد مي‏پرستم (۴) وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۵﴾و نه شما آنچه را كه من مي‏پرستم عبادت مي‏كنيد. (۵) لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿۶﴾(حال كه چنين است) آئين شما براي خودتان و آئين من براي خودم! (۶)

سوره ۱۰۸: الكوثر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾ما به تو كوثر (خير و بركت فراوان) عطا كرديم. (۱) فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿۲﴾اكنون كه چنين است براي پروردگارت نماز بخوان و قرباني كن. (۲) إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿۳﴾مسلما دشمن تو ابتر و بلا عقب است. (۳)

سوره ۱۰۷: الماعون - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾آيا كسي كه روز جزا را پيوسته انكار مي‏كند مشاهده كردي ؟ (۱) فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾او همان كسي است كه يتيم را با خشونت مي‏راند. (۲) وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾و ديگران را به اطعام مسكين تشويق نمي‏كند. (۳) فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾پس واي بر نمازگزاراني كه... (۴) الَّذِينَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿۵﴾نماز خود را به دست فراموشي مي‏سپارند (۵) الَّذِينَ هُمْ يُرَاءُونَ ﴿۶﴾آنها كه ريا مي‏كنند. (۶) وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿۷﴾و ديگران را از ضروريات زندگي منع مي‏نمايند. (۷)

سوره ۱۰۶: قريش - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿۱﴾(مجازات اصحاب الفيل) به خاطر اين بود كه قريش (به اين سرزمين مقدس) الفت گيرند (و مقدمات ظهور پيامبر فراهم شود). (۱) إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَالصَّيْفِ ﴿۲﴾الفت آنها در سفرهاي زمستانه و تابستانه است. (۲) فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿۳﴾پس (به شكرانه اين نعمت بزرگ) بايد پروردگار اين خانه را عبادت كنند. (۳) الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ ﴿۴﴾همانكس كه آنها را از گرسنگي نجات داد و از نااءمني رهائي بخشيد. (۴)

سوره ۱۰۵: الفيل - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿۱﴾آيا نديدي پروردگارت با اصحاب فيل (لشگر ابرهه كه به قصد نابودي كعبه آمده بودند) چه كرد؟! (۱) أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿۲﴾آيا نقشه آنها را در ضلالت و تباهي قرار نداد؟ (۲) وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿۳﴾و بر سر آنها پرندگاني را گروه گروه فرستاد. (۳) تَرْمِيهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّيلٍ ﴿۴﴾كه با سنگهاي كوچكي آنها را هدف قرار مي‏دادند. (۴) فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ ﴿۵﴾در نتيجه آنها را همچون كاه خورده شده قرار داد (۵)

سوره ۱۰۴: الهمزة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ﴿۱﴾واي بر هر عيب جوي مسخره كننده‏ اي! (۱) الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾همان كس كه مال را جمع آوري و شماره كرده (بي آنكه حساب مشروع و نامشروع كند). (۲) يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾گمان مي‏كند كه اموالش سبب جاودانگي او است! (۳) كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾چنين نيست كه او مي‏پندارد، به زودي در حطمه (آتشي خردكننده) پرتاب مي‏شود. (۴) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾و تو چه مي‏داني حطمه چيست ؟ (۵) نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾آتش برافروخته الهي است. (۶) الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾آتشي كه از دلها سرمي زند! (۷) إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾اين آتش بر آنها به صورت دربسته است. (۸) فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾در ستونهاي كشيده و طولاني! (۹)

سوره ۱۰۳: العصر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾به عصر سوگند، (۱) إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾كه انسانها همه در زيانند. (۲) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾مگر كساني كه ايمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏ اند و يكديگر را به حق سفارش كرده، و يكديگر را به شكيبائي و استقامت توصيه نمود. (۳)

سوره ۱۰۲: التكاثر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿۱﴾تفاخر و تكاثر شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل كرده). (۱) حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿۲﴾تا آنجا كه زيارت قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد). (۲) كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۳﴾چنين نيست كه شما خيال مي‏كنيد به زودي خواهيد دانست. (۳) ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾باز چنان نيست كه شما مي‏پنداريد به زودي خواهيد دانست. (۴) كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿۵﴾چنان نيست كه شما خيال مي‏كنيد اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (به سراغ اين موهومات و تفاخرها نمي‏رفتيد). (۵) لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿۶﴾شما قطعا جهنم را خواهيد ديد! (۶) ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿۷﴾سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين مشاهده خواهيد كرد. (۷) ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿۸﴾سپس در آن روز همه شما از نعمتهائي كه داشته‏ ايد سؤ ال خواهيد شد. (۸)

سوره ۱۰۱: القارعة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾آن حادثه كوبنده، (۱) مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾و چه حادثه كوبنده‏ اي؟! (۲) وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾و تو چه مي‏داني كه حادثه كوبنده چيست ؟ (۳) يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾روزي كه مردم مانند پروانه‏ هاي پراكنده به هر سو مي‏دوند. (۴) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿۵﴾و كوه‏ ها مانند پشم رنگين حلاجي شده مي‏گردد. (۵) فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿۶﴾(در آن روز) كسي كه ترازوهاي اعمالش سنگين است. (۶) فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۷﴾در يك زندگي خشنود خواهد بود. (۷) وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿۸﴾و اما كسي كه ترازوهايش سبك است. (۸) فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿۹﴾پناهگاهش هاويه (دوزخ) است. (۹) وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿۱۰﴾و تو چه مي‏داني هاويه چيست ؟ (۱۰) نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿۱۱﴾آتشي است سوزان. (۱۱)

سوره ۱۰۰: العاديات - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾سوگند به اسبان دوندهاي كه نفس زنان (به سوي ميدان جهاد) پيش ‍ رفتند. (۱) فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿۲﴾و سوگند به آنها (كه بر اثر برخورد سمشان به سنگهاي بيابان) جرقه‏ هاي آتش افروختند. (۲) فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿۳﴾و با دميدن صبح بر دشمن يورش بردند. (۳) فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾و گرد و غبار به هر سو پراكنده كردند. (۴) فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾و (ناگهان) در ميان دشمن ظاهر شدند. (۵) إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿۶﴾كه انسان در برابر نعمتهاي پروردگارش ناسپاس و بخيل است. (۶) وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿۷﴾و او خود نيز بر اين معني گواه است. (۷) وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿۸﴾او علاقه شديدي به مال دارد. (۸) أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿۹﴾آيا نمي‏داند روزي كه تمام آنچه در قبرهاست زنده مي‏شود. (۹) وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿۱۰﴾و آنچه در درون سينه‏ ها است آشكار مي‏گردد. (۱۰) إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ﴿۱۱﴾در آن روز پروردگارشان از آنها كاملا با خبر است. (۱۱)

سوره ۹۹: الزلزلة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾هنگامي كه زمين شديدا به لرزه در آيد. (۱) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿۲﴾و زمين بارهاي سنگينش را خارج سازد! (۲) وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا ﴿۳﴾و انسان مي‏گويد زمين را چه مي‏شود (كه اينگونه مي‏لرزد)؟ (۳) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿۴﴾در آن روز زمين تمام خبرهاي خود را بازگو مي‏كند. (۴) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿۵﴾چرا كه پروردگارت به او وحي كرده است. (۵) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿۶﴾در آن روز مردم به صورت گروه‏ هاي مختلف از قبرها خارج مي‏شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود. (۶) فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿۷﴾پس هر كس به اندازه سنگيني ذره‏ اي كار خير انجام داده آن را مي‏بيند. (۷) وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿۸﴾و هر كس به اندازه ذره‏ اي كار بد كرده آن را مي‏بيند. (۸)

سوره ۹۸: البينة - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۱﴾كافران از اهل كتاب و مشركان (مي گفتند) ما دست از آئين خود بر نمي‏داريم تا دليل روشني براي ما بيايد! (۱) رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً ﴿۲﴾پيامبري از سوي خدا كه صحيفه‏ هاي پاكي را بر ما بخواند. (۲) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿۳﴾و در آن نوشته‏ هاي صحيح و پر ارزش باشد. (۳) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۴﴾ولي اهل كتاب (در دين خدا) اختلاف نكردند مگر بعد از آنكه دليل روشن براي آنان آمد. (۴) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿۵﴾در حالي كه به آنها دستوري داده نشده بود جز اينكه خدا را پرستش ‍ كنند با كمال اخلاص، و از شرك به توحيد باز گردند، نماز را برپا دارند، و زكات را ادا كنند، و اين است آئين مستقيم و صحيح و پايدار. (۵) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُولَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿۶﴾كافران از اهل كتاب و مشركان در دوزخند، جاودانه در آن مي‏مانند، آنها بدترين مخلوقاتند. (۶) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿۷﴾(اما) كساني كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين مخلوقات (خدا) هستند. (۷) جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿۸﴾پاداش آنها نزد پروردگارشان باغهاي بهشت جاويدان است كه نهرها از زير درختانش جاري است، هميشه در آن مي‏مانند، هم خدا از آنها خشنود است و هم آنها از خدا خشنود، و اين (مقام والا) براي كسي است كه از پروردگارش بترسد. (۸)

سوره ۹۷: القدر - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل كرديم. (۱) وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾و تو چه مي‏داني شب قدر چيست؟! (۲) لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾شب قدر بهتر از هزار ماه (۳) تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾فرشتگان و روح در آن شب به اذن پروردگارشان براي (تقدير) هر كار نازل مي‏شوند. (۴) سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾شبي است مملو از سلامت (و بركت و رحمت) تا طلوع صبح! (۵)

سوره ۹۶: العلق - جزء ۳۰ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِبه نام خداوند رحمتگر مهربان اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿۱﴾بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفريد. (۱) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾همان كس كه ‏انسان را از خون بسته‏ اي خلق كرد. (۲) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است. (۳) الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾همان كسي كه به وسيله قلم تعليم نمود. (۴) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿۵﴾و به انسان آنچه را نمي‏دانست ياد داد. (۵) كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَى ﴿۶﴾چنين نيست كه انسان حقشناس باشد مسلما طغيان مي‏كند. (۶) أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾به خاطر اينكه خود را بينياز مي‏بيند! (۷) إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿۸﴾مسلما بازگشت همه به سوي پروردگار تو است. (۸) أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿۹﴾به من خبر ده آيا كسي كه نهي مي‏كند (۹) عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿۱۰﴾بنده‏ اي را به هنگامي كه نماز مي‏خواند (آيا مستحق عذاب الهي نيست)؟ (۱۰) أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿۱۱﴾به من خبر ده اگر اين بنده بر طريق هدايت باشد، (۱۱) أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿۱۲﴾يا مردم را به تقوا دستور دهد (آيا نهي كردن او سزاوار است ؟). (۱۲) أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾به من خبر ده اگر (اين طغيانگر) تكذيب حق كند و به آن پشت نمايد (چه سرنوشت دردناكي خواهد داشت ؟). (۱۳) أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿۱۴﴾آيا او نمي‏داند كه خداوند همه اعمالش را مي‏بيند؟! (۱۴) كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿۱۵﴾چنان نيست كه او خيال مي‏كند اگر دست از كار خود بر ندارد ناصيه‏ اش (موي پيش سرش) را گرفته (و به سوي عذاب مي‏كشانيم). (۱۵) نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾همان ناصيه دروغگوي خطا كار! (۱۶) فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ ﴿۱۷﴾سپس هر كه را مي‏خواهد صدا بزند (تا ياريش كند). (۱۷) سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿۱۸﴾ما هم به زودي ماءموران دوزخ را صدا مي‏زنيم! (۱۸) كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿۱۹﴾چنان نيست كه او مي‏پندارد، هرگز او را اطاعت مكن و سجده نما و تقرب جوي. (۱۹)