Social media. Η μεγαλύτερη καταβόθρα χρόνου που έχει εφευρεθεί ποτέ, και μια παγίδα από την οποία λίγοι έχουν καταφέρει να ξεφύγουν. Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα, 10 ή 60 χρονών, υπάρχει ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης και για εσένα, και μόλις το ανακαλύψεις, μια άλλη πλευρά της ζωής ξεδιπλώνεται, ένα κεφάλαιο φλύαρο και χωρίς ουσία, που σου δίνει όμως μια προσωρινή ικανοποίηση, και εκεί κρύβεται μία από τις μεγάλες παγίδες των social media. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι 6 λόγοι για τους οποίους πρέπει να κόψεις τα social media; Και πώς μπορείς να το καταφέρεις;

Δε συνηθίζω να γράφω κριτικές για ταινίες, προτιμάω να αφήνω τα ειδικά στους ειδικούς. Αυτή άλλωστε δεν είναι μια ανάρτηση για μια ταινία, αλλά ένα κείμενο με αφορμή την ταινία “Μήλα” του Χρήστου Νίκου, ένα έργο που αγγίζει το θέμα της μνήμης, της ηθελημένης ή μη αμνησίας, και το πώς και αν μπορείς να ξεκινήσεις πραγματικά από την αρχή. Αν δεν έχεις δει την ταινία, και σκοπεύεις, αυτό το κείμενο έχει spoilers, οπότε proceed at your own risk. Αυτό είναι ένα κείμενο περί λήθης, και για όλα εκείνα που θα θέλαμε να αφήσουμε πίσω.

Απολαμβάνοντας τη μαγειρική, τη διατροφή, τη ζωή Η σχέση μας με το φαγητό είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σχέσεις της ζωής μας. Η γενιά μας, και οι γενιές που ακολουθούν, ήταν από τις πρώτες που έχτισε μια ιδιαίτερη αλληλεπίδραση με το φαγητό: από τις ταβέρνες με τους γονείς, τα πανηγύρια όπου τα κεράσματα έδιναν και έπαιρναν, και τα τεράστια οικογενειακά τραπέζια, μέχρι τα αμέτρητα μικρά μαγαζιά σε κάθε γωνιά της πόλης με εδέσματα από όλο τον κόσμο, και τα social media feed μας όπου το λεγόμενο #foodporn κυριαρχεί, το φαγητό δεν είναι πλέον μία αναγκαιότητα, αλλά τρόπος ζωής και lifestyle. Πίσω όμως από όλες αυτές τις όμορφες εικόνες, και τις ατέλειωτες συνταγές που αποθηκεύουμε στο instagram για να δοκιμάσουμε κάποια στιγμή, κρύβεται μια άλλη ιστορία. Μια σχέση με το φαγητό που συνδέεται στενά με τον τρόπο που μεγαλώσαμε, τα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας, αλλά και τη συναισθηματική μας κατάσταση. Γιατί το φαγητό δεν είναι απλή υπόθεση, ούτε το μαγείρεμα, ούτε η κατανάλωση του, και το βιβλίο “Ψυχογαστρονομία” από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο αποτελεί μια περίτρανη απόδειξη αυτού. Τι είναι όμως η “Ψυχογαστρονομία”; Και πώς μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με την τροφή, χάρη σε αυτόν τον πρακτικό οδηγό;

Το budgeting, που ακούγεται ξένο και τρομακτικό, είναι ένα βασικό εργαλείο για κάθε σπίτι και ενήλικα που θέλει να ελέγχει τα έσοδα και τα έξοδα του, να ξέρει πότε μπορεί να ξοδέψει και πότε πρέπει να πει όχι σε έναν πειρασμό, αλλά και να κάνει τον προγραμματισμό του για επερχόμενες αναμενόμενες, και μη, δαπάνες. Αν εσύ δεν έχεις βάλει το budgeting στη ζωή σου (ακόμα), τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσεις.

2021. Μια χρονιά παράξενη, που ξεκίνησε περίεργα. Κλεισμένοι στο  σπίτι, με τους δύο συγγενείς που τυχαίνει να μένουμε στην ίδια  πολυκατοικία, ή ακόμα χειρότερα, μόνοι μας, να παίζει η μουσική στη  διαπασών και να κρυφοζηλεύουμε τους τραγουδιστές που έστω και στο κρύο,  ήταν έξω, σε μια σκηνή, να κάνουν θέαμα για εμάς. Μια χρονιά που ήρθε με  ασάφεια, για να μη χρησιμοποιήσω την πιο δύσκολη λέξη, “ανασφάλεια”,  που τριβέλιζε το μυαλό όλων μας. Κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει, κι η  αλήθεια είναι πως ακόμα και τώρα, εξακολουθούμε να μην ξέρουμε. Μάθαμε να ζούμε σε αυτό και η καθημερινότητα μας να είναι η αναπάντεχη αλλαγή.

Τι έμαθα λοιπόν το 2021;

Φθινόπωρο. Αυτό το γλυκό μεταίχμιο, ανάμεσα στη ραστώνη και την ακαμψία. Το μετέωρο βήμα των εποχών. Το τέλος και η αρχή ταυτόχρονα. Η αρχή πριν το τέλος. Δεν είναι περίεργο που το φθινόπωρο σηματοδοτεί την αρχή μιας σεζόν, αλλά ταυτόχρονα, είναι και τόσο κοντά στο τέλος μιας χρονιάς;

Πότε δεν ξέρεις. Δε μπορείς να ξέρεις, να μαντέψεις ή να φανταστείς τι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες. Τι ανείπωτα δράματα ή κινηματογραφικές στιγμές ευτυχίας λαμβάνουν δράση. Πόσα συναισθήματα χρωματίζουν τους τοίχους κάθε σπιτιού, και αν σφίγγει ή πεταρίζει η καρδιά διασχίζοντας το κατώφλι. Πίσω από κλειστές πόρτες κρύβεται η ζωή.

Συνήθειες. Μεγάλη κουβέντα. Όχι τόσο για τις καλές, μα κυρίως για εκείνες τις κακές που δυσκολευόμαστε να κόψουμε. Μήπως όμως αντί να σκεφτόμαστε αυτά που πρέπει να σταματήσουμε, να αναλογιστούμε όλα εκείνα που καλό θα ήταν να ξεκινήσουμε; Αυτή είναι η δική μου λίστα με τις 20 καλές συνήθειες που πρέπει να υιοθετήσεις.

Το Γκάζι είναι μία από τις πιο ζωντανές περιοχές της πόλης. Τα νυχτερινά μαγαζιά της γεμίζουν κάθε Σαββατόβραδο με φοιτητές που διασκεδάζουν μέχρι το πρωί, ενώ τα νεοεμφανιζόμενα comedy club της εισάγουν το κοινό σε ένα νέο είδος ψυχαγωγίας. Στα ίδια όμως μονοπάτια που βαδίζει η σημερινή νεολαία, κάποτε οι λερωμένοι από το λιθάνθρακα εργάτες άφηναν ίχνη με τα σκονισμένα παπούτσια τους. Αυτή είναι η ιστορία του Γκαζιού, και όλα όσα θα δεις στην ξενάγηση στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου.

Έχω μια φίλη, ας την πούμε Ζ., που είναι η χαρά της ζωής. Πρόσχαρη, χαμογελαστή, πάντα ευγενική. Σπανίως θυμώνει, κι ακόμα σπανιότερα κρατάει κακία. Συγχωρεί πολύ εύκολα, και προχωράει γρήγορα παρακάτω, δίνοντας άφεση αμαρτιών ακόμα και στο χειρότερο διαρρήκτη των συναισθημάτων της.

Έχω ένα καλό. Είμαι πολύ πεισματάρα. Έχω όμως και ένα κακό. Είμαι πολύ πεισματάρα. Για τον εαυτό μου, το πρώτο έχει αποδειχτεί σωτήριο. Για τους γύρω μου, το δεύτερο είναι εν μέρει εκνευριστικό. Δεν εγκαταλείπω εύκολα, δεν τα παρατάω, κι αν κάποια στιγμή λυγίσω, μετά από λίγο ξανασηκώνομαι.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που δε μπορώ να κάνω. Δε μπορώ να κάνω κατακόρυφο, να οδηγήσω μηχανή, να φάω σέλινο, και να μιλήσω κινέζικα. Αν το σκεφτείς, αυτά που δε μπορώ να κάνω είναι σίγουρα περισσότερα από εκείνα που μπορώ, κι όμως σηκώνομαι κάθε πρωί και νιώθω γεμάτη δυνατότητες, against all odds. Το σώμα συχνά δεν αντέχει, το μυαλό μπορεί να μην λειτουργεί, η ψυχή να είναι αδύναμη. Ο χρόνος να είναι περιορισμένος, και τα εφόδια λιγοστά. Τα εμπόδια είναι συχνά περισσότερα από τις δυνατότητες, κι όμως, οι περισσότεροι από εμάς επιλέγουμε να δίνουμε την προσοχή μας στα ναι, και στα ίσως, αγνοώντας εκείνα τα δεν.

Τα 30α μου γενέθλια εκτός από το μεγάλο σοκ των πρώτων -αντα που έφεραν μαζί τους, σημαδεύτηκαν από μια πολύ μεγάλη συνειδητοποίηση. Ένα aha moment, που με έκανε να αναθεωρήσω όλα εκείνα που είχα στο μυαλό μου για τα 30, και να σκεφτώ κάτι απρόσμενο μα σημαντικό. Κάτι που εκ των υστέρων μοιάζει τόσο αυτονόητο που είναι σχεδόν αστείο να μιλάω γι’αυτό.

Δεν το καταλαβαίνεις. Γίνεται σιγά-σιγά όπως όλα τα μεγάλα πράγματα. Είναι οι μικρές αποφάσεις, εκεί που δίστασες, ή εκεί όπου προχώρησες. Είναι όλα έκανες, ή όσα δεν έκανες, και καμιά φορά αυτά τα τελευταία μας βαραίνουν πιο πολύ από εκείνα τα πρώτα. Τα ναι που δέχτηκες, τα όχι που δεν είπες, το φόρεμα που δεν αγόρασες και που το σκέφτεσαι ακόμα καμιά φορά. Εσύ ποιανού τη ζωή ζεις;

Ένα εγχειρίδιο 90 ημερών που θα σε βοηθήσει να βελτιώσεις την καθημερινότητα σου

Μην ξοδεύεις τα νιάτα σου

Μπορεί να μην την έχεις βιώσει ακόμα, να τη ζεις τώρα, ή να την έχεις περάσει. Η κρίση ηλικίας του πρώτου τετάρτου δεν αφήνει άλλωστε κανέναν παραπονεμένο. Αν είσαι λοιπόν 25, ή λίγο παραπάνω, κάποια στιγμή θα αρχίσεις να αναλογίζεσαι όλα εκείνα τα υπαρξιακά ερωτήματα που μέχρι τώρα απέφευγες πανηγυρικά. Αυτά τα «πού πάω», «τι θέλω από τη ζωή μου», και «με ποιον πρέπει να είμαι». Όσο τρομακτική κι αν μοιάζει όμως, αυτή η κρίση ηλικίας είναι καλή. Γιατί; Συνέχισε να ακούς.

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσεις σήμερα κιόλας!

Όλα όσα μαθαίνεις όταν αρχίζεις να ασχολείσαι σοβαρά με το blogging.

Τη Rut Nieves τη γνωρίσαμε μέσα από το πρώτο της βιβλίο, “Πίστεψε σ’εσένα”, έναν ύμνο αυτοαγάπης και δυναμισμού, που είχε ως στόχο να κάνει κάθε αναγνώστη να πιστέψει στις δυνάμεις και στα όνειρα του. Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, “Κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα”, έρχεται ως ένα εγχειρίδιο και ένας πρακτικός οδηγός με ξεκάθαρες συμβουλές, βήματα, και κατευθύνσεις ώστε να μπορέσουμε όλοι μας να κυνηγήσουμε τους στόχους μας, να υπερνικήσουμε τα εμπόδια, και να ανακαλύψουμε τις δυνάμεις μας. Γιατί πρέπει να διαβάσεις λοιπόν το “Κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα” και πώς θα σε βοηθήσει;