Wie ben je eigenlijk, als een nieuw label je zelfbeeld aan het wankelen brengt? In deze podcast gaat Emiel in gesprek over zijn zoektocht rondom hoogbegaafdheid. Als therapeut weet hij als geen ander hoe om te gaan met labels en diagnoses, maar hoe ga je ermee om als die kennis opeens persoonlijk wordt?
Voor Emiel voelt dit gesprek als een soort coming-out: een moment waarop hij woorden geeft aan een stukje van zichzelf dat hij nog niet eerder zo publiekelijk heeft gedeeld. Hoe verandert je blik op jezelf, en ook op je omgeving, wanneer je ontdekt dat je misschien altijd met een andere bril naar de wereld hebt gekeken? En hoe vind je daarin je authentieke zelf?
Maarten was 18 jaar toen zijn vader stierf aan de ziekte ALS. Hoewel hij met steun van zijn broer, moeder en zijn vrienden zijn leven goed op weet te pakken, kent hij momenten dat het verlies opnieuw zijn aandacht vraagt. Dat uit zich in onrust en somberheid.
Inmiddels herkent Maarten de signalen en weet hoe hij hier mee om kan gaan. Met haptonomie, schrijven over zijn emoties en praten met vrienden houdt hij zichzelf in balans in moeilijke perioden. Hij weet steeds beter om te gaan met het gemis en vooral te genieten van de herinneringen aan zijn vader.
Marjolein is student als haar langdurige gevoelens van onzekerheid en minderwaardigheid zich uiten in zelfdestructief gedrag. Gelukkig wordt dat opgemerkt door huisgenoten en Marjolein zoekt hulp. De diagnose borderline volgt. Hoewel blij met de erkenning en behulpzame therapie, herkent Marjolein zich niet in de clichés rond borderline.
Marjolein bouwt een stabiel en goed leven op en heeft een fijne relatie. Ondanks dat is de keuze om moeder te worden niet zomaar vanzelfsprekend. De zwangerschap, bevalling en moederschap roepen soms oude gevoelens en reacties bij haar op. Balans vinden is een voortdurend proces, maar Marjolein vindt het zelfvertrouwen om moeder, collega, partner en vooral zichzelf te zijn.
Esther beseft zelf nauwelijks wat er precies gebeurt als zij een herseninfarct krijgt. In haar hoofd is zij nog steeds dezelfde creatieve, energieke vrouw als altijd, maar in het revalidatiecentrum blijkt dat ze niet eens meer weet hoe ze moet lopen. Ze heeft te maken met forse beperkingen. Ze maakt kennis met de wereld van 'dagbesteding', taxibusjes, intensieve therapie, een aangepaste woning en een behoorlijke mate van afhankelijkheid. Wennen doet dat nooit. Maar met hulp van haar liefdevolle vrienden en familie, vindt zij nieuwe hobby's, mogelijkheden om erop uit te trekken en een balans in haar relatie.
Daniëlle is perfectionistisch met een grote behoefte aan controle. Ze krijgt al jong behandeling in de ggz voor haar eetstoornis en angst, maar ze komt niet veel verder in de wereld van protocollen en gestandaardiseerde behandeling. Ook omdat ze tijd nodig heeft om iemand te vertrouwen. Hulphond Nola blijkt te bieden wat ze zoekt: onvoorwaardelijkheid en veiligheid. Ook helpt Nola Daniëlle om haar emoties te reguleren. Het idee om een psychosociale hulphond te zoeken, kreeg zij niet aangereikt door therapeuten, maar door zichzelf steeds de vraag te stellen: Wat werkt voor míj?!
Alia groeit op in een goed en bemiddeld gezin, maar is altijd op zoek naar spanning, avontuur en grenzen. Dat brengt haar uiteindelijk in een reeks 'foute' relaties waarin geweld, alcohol en het nachtleven een rol spelen. Na een scheiding waarbij zij haar huis verliest, vecht zij zich terug om haar kinderen te behouden. Het roerige pad dat zij bewandelde bracht haar uiteindelijk wijsheid en eigenwaarde.
Marc is een ervaren verpleegkundige op de psychiatrische afdeling van een gevangenis. Hij doet zijn werk met passie en grote betrokkenheid bij 'zijn boefjes'. Ook voelt hij zich veilig en gesteund bij ingrijpende incidenten. Tot de suïcidepoging van een jonge delinquent hem slapeloze nachten bezorgd. De onrust gaat niet weg en Marc komt in een diep dal. Intensieve behandeling voor PTSS helpt hem bij zijn herstel. Marc is weer aan het werk als verpleegkundige, alleen niet meer bij justitie. Ook zet hij zich in voor goede traumazorg voor geüniformeerde beroepen.
Jos was vroeger geen uitblinker op school en zat daarom achterin de klas. Ook een oogbeschadiging geeft hem achterstand. Praktijkonderwijs past hem goed, maar het niet goed kunnen lezen en schrijven blijkt een blijvende handicap. Zowel op zijn werk als privé. Jos wordt een meester in smoezen en bedekt zijn schaamte. Jarenlang gaat hij niet van huis zonder mitella en ontvlucht situaties waar hij moet kunnen lezen of schrijven. Tot hij besluit op cursus te gaan. Naast nieuwe vaardigheden leert hij daar vooral beseffen dat niemand álles kan en dat er meer is wat hij wél kan, dan niet.
Robin hoort voor het eerst stemmen in zijn hoofd na het gebruik van LSD. De intense ervaring stopt niet meer, net als het stemmen horen. Ook niet na opname, behandeling of medicatie. Robin ziet zichzelf daarom genoodzaakt vrede te sluiten met de stemmen, in plaats van ze te bestrijden. Hij besluit om zelf zijn beste vriend te zijn en ontwikkelt zijn eigen innerlijke stem om in dialoog te kunnen zijn.
Hoewel Klaas-Jan door familie en vrienden wordt gewaardeerd, voelt hij zich vaak onzeker over zichzelf. Soms leidt dat zelfs tot de gedachte dat het beter is als hij er niet meer zou zijn. Dan heeft niemand meer last van zijn falen. Pas na een tweede suïcidepoging gaat hij tijdens een opname met zijn diepere gevoelens aan de slag. En vindt hij nieuwe manieren om daar mee om te gaan.
Gloria is een gewenst kind. Maar met een verslaafde vader en een depressieve moeder, krijgt zij niet de support die zij nodig heeft om veilig op te groeien. Met angst voor haar vader en zorgen om haar moeder, is zij het liefst op haar eigen zolderkamer. Inmiddels is Gloria volwassen en zich bewust van de keuze het anders te kunnen doen dan haar ouders met recht op haar eigen geluk.
Als Jeroen en zijn partner niet zomaar zwanger worden, volgt medisch onderzoek. Al snel blijkt dat Jeroen volledig onvruchtbaar is. Zij besluiten uiteindelijk tot een traject met donorzaad, met daarin zwangerschappen gevolgd door miskramen. In perioden van rouw weten Jeroen en zijn vrouw elkaar te steunen en tegelijk ook ruimte te geven. Openheid naar vrienden, familie en werkgever maken dat Jeroen die steun vindt die hij hierbij nodig heeft.
Marco is acht jaar als hij de verplichte bezoekregeling met zijn vader doorbreekt door weg te lopen. Hij maakt daarmee een einde aan de fysieke en mentale mishandeling waar hij als het ware al voor zijn geboorte aan werd blootgesteld, omdat ook zijn moeder werd mishandeld en getreiterd. Het laat zijn sporen na; Marco heeft een laag zelfbeeld, is gesloten en soms depressief. Zijn besluit om een boek te schrijven geeft hem kracht, nieuwe inzichten en vastberadenheid om kindermishandeling uit de onzichtbaarheid te halen.
'Terwijl ze insliep heb ik haar kusjes gegeven namens ons allemaal...', appt Floor aan haar ouders op 31 oktober 2022. Haar zusje Josien is dan net overleden na euthanasie. Waar Floor leerde omgaan met haar eigen psychische klachten, worstelde haar zusje jarenlang met ernstig lijden en zelfdestructief gedrag. Floor vertelt over wat voorafging aan het besluit, aan de band met haar zus en het verdriet over haar overlijden. En ze breekt een lans voor een open gesprek over psychisch lijden.
'Waarom twee bijbaantjes nemen als ik met pokeren een veelvoud kan verdienen?', denkt Edwin op zijn vijftiende. Maar gokken geeft hem niet alleen toegang tot mooie spullen, het geeft hem ook een kick die hem weerhoudt te voelen wat hij voelt en te zijn wie hij is. Zijn leefstijl, verslavingen en geldgebrek dwingen Edwin uiteindelijk tot een opname. Langzaam leert hij weer voelen; het 'mooiste kado van herstel'.
'Doe ik het wel goed?', vraagt Marjo zich af bij alles wat zij doet. Ook in haar huwelijk. Wanneer haar man verbaal agressief is of met spullen gooit, gaat zij er dan ook vanuit dat zij daar de schuld van is. En dat als ze stil blijft, het vanzelf overgaat. Toch bereikt Marjo het moment dat ze veiligheid zoekt in een blijf-van-mijn-lijfhuis. Daar leert ze op te komen voor wie ze zelf is.
Ingrid is vijftig als ze als ervaren manager een nieuwe baan aanvaardt. Maar vanaf de start in haar nieuwe functie krijgt ze te maken met pestgedrag van collega’s in haar team. De gedachte dat het haar wel zal lukken om tot een oplossing te komen, maakt langzaam plaats voor gevoelens van onzekerheid, stress en verdriet. Zelfs jaren later en in een nieuwe baan blijkt dat de pestervaring diepe sporen heeft achtergelaten.
Psychiater Rene heeft zijn hele leven al last van ernstige depressies. Uit angst dat mensen hem anders zouden bekijken hield hij zijn ziekte jarenlang verborgen. Nu, de schaamte voorbij, voelt zijn openheid als een bevrijding en deelt hij wat hem helpt in perioden van depressiviteit.
Ivo heeft al even een relatie met Anouk als hij ontdekt dat ze een dwangstoornis heeft. Haar controlehandelingen hebben ook effect op zíjn leven. Zo komen ze bijvoorbeeld altijd te laat. Ivo vindt zijn weg in wat Anouk kan steunen en ontdekt ook wat juist niet helpend is. Hij blikt terug op deze 'bizarre tijd'.
De angst om afgewezen te worden belemmert Jasper in zijn vriendschappen. Hij wordt steeds eenzamer. Wat volgt is een zoektocht naar de juiste hulp. Naast het volgen van therapie vindt Jasper ook steun bij de laagdrempelige jongereninloop van @ease. Praten met andere jongeren blijkt een uitstekend medicijn.
