In deze aflevering lees ik de boze brief aan je voor die ik schreef aan mijn ziekte. Donkere woorden die eruit knallen. Heel ongemakkelijk, maar het móest. Omdat ze er net zo bij horen als de mooiere.
“Hallo MS.
Zo, daar zitten we dan. En gadverdamme wat vind ik ‘t moeilijk. Ik kan je amper aankijken.
Toch doe ik het, dwing ik mezelf om je eens goed te bekijken. Elk stukje van jou. Hoe lastig en lelijk ook, het moet. Want ik wil verder en dat kan niet als ik dit niet doe. Zit je lekker? Ik hoop van niet.
Ik heb dit moment lang voor me uitgeschoven, weet je dat? Ik maakte mezelf wijs dat het niet nodig was. Want ik leef toch al met je? Ik heb je toch al met veel vallen en opstaan aanvaard? Ik leer toch van je? Kijk toch vooral naar wat je me allemaal voor moois brengt aan wijsheden en inzichten? Ben toch al dankbaar voor de enorme persoonlijke groei die ik doormaak nadat ik jou kreeg?
Waarom zou ik dan met je om de tafel moeten? Waarom zou ik in hemelsnaam nóg meer energie aan je verspillen dan je me al kost?
Omdat de woede eruit moet. De boosheid en het verdriet eronder die ik voel om wat je me hebt afgenomen. Die houden me zwaar en zetten me vast, in de kramp en ik wil los, ik wil vliegen en stromen.”
[Sidenotes]
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Beeldbellen en video appen met vriendinnen is dus een ding. Sommige vriendinnen doen het liever niet omdat ze vinden dat ze er (nog) niet uitzien. Sommigen maken 9 van de 10 keer excuses voor of opmerkingen over hoe ze eruit zien.
Ook in groepjes vrouwen merk ik het op. Een samenzijn start bijna altijd met complimenten over en weer over het uiterlijk, pas daarna komt de inhoud.
Als mijn man Frits een vriend spreekt, complimenteren ze elkaar NOOIT met kleding of een nieuw kapsel. Sowieso heb ik tijdens een online meeting op mijn werk nog nooit een mannelijke collega iets horen zeggen over zijn eigen uiterlijk of dat van een mannelijke collega.
Waarom ligt het uiterlijk van vrouwen onder 'n vergrootglas? Waarom voelen we ons onzeker over hoe we eruit zien? Waarom kijken we bij vrouwen naar het uiterlijk en bij mannen naar wat ze doen? Waarom is dat verschil zo groot?
Superstom vind ik het. Maar, wat kunnen we er aan dóen? Stella Bergsma heeft antwoord!
[Sidenotes]
Lees hier het artikel 'Mond dicht en mooi wezen' op Linda.nl van Stella Bergsma
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
...en toen gebeurde er te veel en hield ik 3,5 maand m'n mond.
Fijn om hier weer te zijn!
In deze aflevering hoor je me over hoe enorm lastig ik het vond dat Frits (weer) overspannen is. Hoe dat drukt op hem, mij en onze relatie. En over dat de helpersrol waar ik zo makkelijk inschiet eigenlijk helemaal niet zo aardig en helpend is.
Ook praat ik je bij over zachter worden en hoeveel ruimte ik voelde door deze zin: 'Wat nou als alles nu is zoals het moet zijn?'
[Sidenotes]
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Het was niet de bedoeling dat ik vannacht om 04:00 wakker werd van een nachtmerrie.
Het was niet de bedoeling dat ik aarna niet meer kon slapen.
Het was niet de bedoeling dat ik om 05:59 rondscharrelde in de keuken.
Het was niet de bedoeling om vrijdag een afspraak met vrienden te verplaatsen.
Het was niet de bedoeling om zo’n leeg weekend te hebben.
Het was niet de bedoeling dat ik pijn heb.
“Ik wil gewoon alleen maar een lekkere zondag", dacht ik toen ik verdrietig de trap afliep vanmorgen. "Ik wil zo graag met Frits in de tuin, ’n beetje tuinieren, ontspannen en samen plezier maken. Ik wil meer energie en geen pijn. En ik wil graag langer slapen.”
En toen was de beer los.
Ik liep een groef in waar het donker is en 't stroperig en zwaar voelt. Gelukkig merkte ik het op toen ik de vaatwasser uitruimde. Ik schonk een espresso in en mompelde hardop dat ik behoorlijk aan het Lijden was.
Daarna stapte ik in mijn badje in de tuin, hoorde de Merel zingen, stak m'n lekkerste geurkaars aan en mocht maar liefst 3 kaartjes trekken. 2 gingen over ‘overgave’, de ander over het leven niet te serieus nemen en spelen.
'KLIK' hoorde ik in mijn hoofd. De knop was om. Ik gaf me over. Hoi licht, hoi ontspanning, hoi aanvaarding.
Makkelijk? Niet perse.
Lekker en handig? Ja!
[Sidenotes]
> Overgave beoefenen wanneer het leven je frustreert, Jelle Hermus
> Overgave is geen opgeven, (dokter) Juriaan Galavazi
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Sinds de zomer van '23 bewaar ik aantekeningen in mijn telefoon die ik maakte tijdens het luisteren van aflevering 7 van de podcast Lust. Die aflevering maakte diepe indruk op me.
Gerard Dorrepaal is te gast. Hij werkt als systemisch coach en praat met Jacqueline en Qruun over de impact die ons gezin van herkomst heeft op al onze huidige verbindingen: liefdesrelatie(s), seksuele relatie(s), vriendschappen, collega's, noem maar op.
Gerard vertelt over hoe belangrijk het is dat je je verdriet en pijn van toen bij je neemt als je van je shit je mest wil maken.
En dat het leven een lemniscaat is: het wordt voorwaarts geleefd en achterwaarts begrepen. Blijf je hangen in het verleden? Dan loop je dus alleen maar dat achterste rondje. Is het verleden te pijnlijk en wil je vooral dóór; ook dan blijf je hangen. De kunst is om ze allebei te nemen. En hoe je dat dan doet?
Door te vertragen.
Wauw!
Ik 'moest' en wilde iets met die aantekeningen, maar wist twee jaar niet wat. Tot nu.
Luister je mee?
[Sidenotes]
> Het kaartendek dat ik in deze aflevering gebruik is: Intuïtiekaarten voor elke dag
> Gedicht de Herberg van Rumi
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Het opbouwen en/of volhouden van een sportroutine kan best lastig zijn. Helemaal met een (chronische) ziekte/beperking.
Eerder deze week plaatste ik een blije hardloop post op Instagram. Daaronder schreef ik: ‘..deze grillige ziekte blijft een uitdaging. Soms lukt intensief bewegen een paar dagen of weken niet. Soms ga ik weken achtereen als een speer. Ik probeer daar oké mee te zijn. Meebewegen met wat is en kan. Dat mentale stuk vind ik zwaarder dan het fysieke.’
Daarna regende het vragen: ‘Hoe doe je dat mentale stuk dan?’, ‘Hoe ga je om met tegenslag?’ En: ‘Hoe ga jij ermee om dat je na een slechte periode steeds weer opnieuw moet beginnen?’
M'n korte antwoord: ik beweeg mee en voel. Het uitgebreide antwoord hoor je in de podcast.
[Sidenote]
Bestel hier je eigen Innercompas cards
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
'Hoe gaat het met je?' is misschien wel de meestgestelde vraag ever. Hem beantwoorden vind ik soms best moeilijk. Vervelend zelfs.
Ik heb namelijk niet altijd zin om te vertellen wat er scheelt. Omdat ik er even niet aan wil denken. Of omdat het weer of nog steeds niet goed met me gaat. Er veel verdriet is. Ik wat schaamte voel. Of de woorden niet heb.
Dat is oké.
Want het fijne is: ik hóef geen antwoord te geven, ik ben niemand verantwoording schuldig. Daarom leerde ik een paar standaardzinnetjes uit mijn hoofd die ik op zo'n moment kan opdreunen. Erg prettig.
Maar ik leerde ook dat de vraag wél beantwoorden (mits oprecht gesteld en door iemand die goed voelt) meestal veel prettiger en bovendien gezonder is.
Omdat delen heelt, ik me zo openstel en kan verbinden met een ander én met mezelf. Het is een moment waarop ik even kan en mag inchecken: wat en hoe voel ik (me) eigenlijk?
[Sidenotes]
In de podcast lees ik deze 2 artikelen voor:
- Moet je altijd eerlijk antwoorden op de vraag: hoe gaat het? - Susan Smit voor Happinez
- Hoe gaat het met je? Eerlijk zijn naar jezelf en je zorgen delen met anderen is de eerste stap voor goede zelfzorg, leerde journalist Otje van der Lelij in Flow magazine 4-2021
- Hoe gaat het écht met je? Deze 4 vragen wil je jezelf regelmatig stellen, 365 dagen succesvol
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Ik las ‘n mooie tekst: ‘The version of yourself that carries you trough this year somehow, thank her with gratitude before you tell her what she can do better in 2025.’ - Renate Stuurman
Hatsa. Die was raak.
Ik hou namelijk nogal van doorgaan, nieuwe doelen stellen en vooruitkijken. Mezelf uitdagen. En dat is prima.
Maar de afgelopen jaren leerden me dat het/ik liever mag en kan. Dat leven in het nu, stilstaan en terugblikken ook heel goed is voor me. En dat het voelen van dankbaarheid zorgt voor meer tevredenheid in mijn leven. Ik ben ermee gaan oefenen en dat blijf ik doen.
Deze tekst voelde dan ook als een uitnodiging om even stil te staan voor ik het nieuwe jaar induik. Voor welke 3 dingen die ik in 2024 deed, ben ik mezelf dankbaar?
Ze hebben allemaal te maken met moed en loslaten. Ik deel ze graag met je.
[Sidenote]
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Een dierbare vriendin gaf een groot feest met logeerpartij en een ochtendprogramma en ik was erbij!
Even dan.
En dat kleine grote moment zorgde voor 'n heerlijk geluksgevoel én diepe rouw. Op het moment zelf en ook nu nog, een paar dagen erna.
Want juíst door er even bij te zijn, zag en voelde ik wat en hoeveel ik heb gemist en mis. Dat deed (en doet) zeer. En het deed me ook verdriet dat ik niet écht mee kon doen met de rest. Me mengen in een gesprek, kletsen in een groepje, me soepel door de mensen bewegen, meehelpen het huis versieren, samen koken, dansen, tot laat doorgaan, met elkaar op de kamer slapen, de volgende ochtend samen ontbijten en taart eten - au. Ik mis mijn oude lijf en hersenen ontzettend.
Dus ja, het was fantastisch om m’n jarige vriendin te zien schitteren en genieten en me te omringen met mijn lieve vriendinnen en andere inspirerende vrouwen. En ik vond het heel moeilijk en voelde een groot verdriet. Tegelijkertijd.
Mocht je dit dubbele gevoel ook ervaren op een feestje of de komende feestdagen? I feel you, dat kan dus gewoon en je bent niet alleen.
[Sidenote]
Bestel je eigen Inner compass cards
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Wist je dat het krijgen en geven van gerichte, positieve feedback bijdraagt aan meer verbondenheid en aan je algehele geluksgevoel?
Ik vind het uitspreken van mijn waardering leuk en doe dat ook graag en makkelijk. Een compliment écht ontvangen, heb ik moeten leren. Lange tijd geloofde ik het diep van binnen niet als iemand iets positiefs over me zei.
Nu wel - en dat is zó'n heerlijk gevoel!
[Sidenote]
Geluk zit in een klein complimentje
Waarom is een compliment geven zo belangrijk?
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Ik ga een weekend in m'n up naar Gent en neem mee.....mijn Satisfyer!
Dacht ik.
Bij aankomst in Belgie bleek dat ik haar aan de oplader had laten hangen. In de woonkamer. Naast de piano. Terwijl onze hulp de volgende dag zou langskomen.
Ik kreeg het koud en warm tegelijk. HOE GENANT?!
Maar na wat gelach met Frits en mijn vriendinnen kon ik die schaamte al snel loslaten en ombuigen.
Want waar moet ik me precies voor schamen? Dat ik plezier heb? Voor iets wat heel normaal en lekker is? Nee dus.
Die schaamte is er bij mij (en bij vele andere vrouwen, tis namelijk een cultureel ding) met de paplepel ingegoten. Al op jonge leeftijd leerde ik dat ik me niet al te opzichtig mag uiten, want dat is niet netjes. Mijn oma zei altijd: "Handjes boven de dekens!" Ik leerde dat lichaamsbeharing vies is, je nooit hardop om een tampon moet vragen, menstruatiebloed blauw is, borsten rond en stevig horen te zijn, je overal lekker moet ruiken en een slet was als ik met veel jongens zoende. En is het je wel eens opgevallen hoeveel producten er bij de drogist te koop zijn voor de vrouwelijke intieme hygiene?! Voor mannen bestaat er niet één. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Alles bedekt met een dikke laag schaamte.
Ben ik zo klaar mee. Hoera voor mijn satisfyer!
[Sidenotes]
Wellust, Elise van Alderen
Lust, de podcast
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Joejoe!! Ik zit er even middenin hoor: een flinke dosis voorpret voor mijn solo trip naar Gent. Kan niet wáchten, heb er zo'n zin in.
Ben me al dagen aan het verkneukelen, inlezen, erover aan het kletsen en lijstjes aan het maken van wat er allemaal mee moet.
Ik vind voorpret misschien wel het leukste. Soms/vaak zelfs nog leuker dan het event zelf. Omdat alles mogelijk is in mijn hoofd. Zalig, dat gevoel. Het fantaseren en plezier hebben.
Het is ook wetenschappelijk aangetoond: je verheugen op iets leuks maakt dat negatieve emoties afnemen.
En het mooie: je kunt het elke dag doen. Tadaaa!
[Sidenotes]
Ik lees dit stuk voor: De kracht van verwachting: waarom het onze mentale gezondheid verbetert
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
In de donkere en koudere maanden keren we letterlijk en figuurlijk naar binnen. De herfst en winter nodigen uit tot verstilling en reflecteren. Net als in de natuur is het loslaten geblazen en bereiden we ons onder de kerstboom of 'n dekentje op de bank voor op de meer uitbundige seizoenen. Want: in de lente en zomer moeten we er weer veel op uit. Húp, naar buiten, onder de mensen zijn en het leven vieren!
Tja. Nee dus.
Bij mij werkt het sinds een paar jaar niet meer zo.
Als de temperatuur stijgt en half Nederland naar het strand scheurt, op een festival staat of 'n BBQ-feestje heeft met vrienden, lig ik in mijn eentje in m'n hangmat in de schaduw of onder de airco met de gordijnen dicht. Hitte maakt de MS heviger en mij dus zieker.
Sinds ik Ocrevus krijg toegediend, ben ik in het begin van de herfst ook enorm aan het stoeien met mijn gezondheid. Gelukkig slaat dat halverwege het seizoen om en huppel ik de winter in. Dan voel ik me weer sterk en fit en ben ik zoveel mogelijk buiten.
Naar binnen keren en reflecteren doe ik elke dag en aan het einde van het jaar heus een beetje extra. Net als het leven vieren.
Zo werkt het voor mij. En ik leef m'n leven dan ook graag op mijn manier. Ik wil het ‘anders’ en mijn lijf vraagt om ‘anders’.
‘Anders’ omdat ik afwijk van hoe de meeste mensen het doen en van 'hoe het heurt'. Maar, wie bepaalt dat eigenlijk?
Ik dus. It's my lijf/life. Lekker hoor!💃
[Sidenotes]
Bekijk het kaartendek van Innercompas Cards
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Vroeger was ik een controlfreak en toch ‘overkwam’ het leven me omdat ik geen idee had wie ik was en wat ik wilde. Wat ik deed voelde vaak ‘n beetje zinloos en ik was gestresst en niet echt happy.
Nu heb ik leren loslaten (ongoing proces 💃) en weet dat ik alleen controle heb over hoe ik ergens op reageer. Ik ervaar mijn leven met MS en niet aangeboren hersenletsel als behoorlijk pittig, maar ik sta wél aan het roer. En voel me in de basis zacht, sterk, tevreden, blij, trots en vol levenslust.
Hoe dat komt? Omdat ik bewuster ben gaan leven. Ik heb m’n leefstijl omgegooid (wie en wat verdient en krijgt mijn energie, wat stop ik in mijn mond, waar kijk en luister ik naar en elke dag bewegen), ben écht van mezelf gaan houden en heb mijn leeftempo omlaag gegooid.
Niet makkelijk, het is geen natuurlijk gedrag. Wel het grootste kado aan mezelf, elke dag weer.
❤️
[Sidenotes]
5 manieren om bewuster te leven, Flow Magazine
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
'Wat goed dat je dit ook deelt. Dapper van je.'
'Dit is zó herkenbaar en blijft verdrietig, juíst goed dat je 't deelt! Al schroom ik zelf ook vaak om dat te delen, "men" ziet toch altijd het liefst de sunny side.'
'Ik vond mezelf zo raar als ik dit denk. Fijn om te zien dat ik niet de enige ben.'
'Vind dit ook zo moeilijk en verdrietig!'
Zomaar wat reacties van mensen op een verhaal wat ik gister deelde op Instagram. Ik vertelde dat ik het verdrietig vond dat ik niet bij een etentje met vriendinnen kon zijn, ook al had ik daar zelf voor gekozen omdat een andere afspraak die week belangrijker was.
Voor mij houdt leven met MS onder andere in dat ik een hele hoop keuzes moet maken. Wat doe ik wel en wat kan dan dus niet? De OF/OF- regel. Elke keuze heeft consequenties. Fijne en pijnlijke.
De afgelopen jaren leerde ik die regel aanvaarden en er oké mee te zijn. Dat lukt regelmatig. Soms ook niet. Dan wil ik 'gewoon' EN/EN. En heb ik er verdriet van.
Als ik daar niet over praat, blijft het onzichtbaar. Net als hoe het voelt om de hele dag thuis te zijn en niet te werken. En de grote gaten die het af moeten zeggen van een afspraak in mijn agenda slaat. Dan kan niks ineens als te veel voelen en dat vind ik soms moeilijk.
Erover praten maakt het draaglijker. En dus deel ik en schijn ik ook lichtjes op die donkere, pijnlijke dingen. Zo min mogelijk verborgen leed alstublieft dankuwel. Het is al lastig genoeg allemaal.
[Sidenotes]
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Ik geloof dat het antwoord hierop overgave is. En ik ben er enorm trots op dat ik dat inmiddels kan en doe.
Het eerlijke antwoord is ook dat het me soms best wat tijd kost voor ik me overgeef als MS klachten en/of rouw opspelen. Omdat het niet uitkomt. Omdat ik het niet wil en vind dat ik nog wel even kan doorgaan.
Ik negeer dan de signalen van mijn lichaam en vlucht in eindeloos wandelen, het huis poetsen en opruimen en spullen weggooien. Probeer daarmee externe rust te creëren tegenover de chaos in mijn hoofd.
Tot mijn lijf steeds luider aangeeft dat het er écht klaar mee is. En als ik me dan overgeef, ontstaat er daarna altijd interne rust.
Misschien niet de meest handige aanpak, nee. Wel menselijk. Vind het echt een lastige dans soms.
Tine van Ingelgem omschrijft dat mooi in haar boek Levend verlies: 'Leven met een chronische ziekte betekent continu bewegen tussen ontkenning, verzet, acceptatie, tussen wilskracht, strijd en overgave.'
En het gaat niet alleen over mij. Ook voor mijn man Frits is dit (de grilligheid en mijn gedrag) moeilijk.
[Sidenotes]
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Voel jij je sensueel?
Als ik deze vraag een jaar geleden had moeten beantwoorden, had ik je waarschijnlijk vragend aangekeken. Want: wat is sensualiteit? Hoe voelt dat? En wat heeft het in godsnaam te maken met m’n vitaliteit?
Nu beantwoord ik hem volmondig met JA. Zeker niet 24/7, maar wel zeer regelmatig. En dat is een nieuw en heerlijk gevoel!
Ik neem je graag mee in hoe dat zo is gekomen. En ben je tijdens het luisteren nieuwsgierig geworden over de Vallei orgasme cursus? Dan heb ik een leuke kortingscode voor je!
[Sidenotes]
✏️ In de podcast heb ik het over:
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
📣 Attentie 📣
In de intro zeg ik 'Föck leuk'. Dat moet zijn: 'Föck nuttig'.
-
Afgelopen juni, op een maandagochtend na onze vakantie in Spanje, tetterde hij door m'n hoofd. De grote EN NU DAN?! vraag.
'Frits en de rest van de wereld gewoon (weer) aan het werk en ik zit hier maar te zitten'. 'Zien mijn dagen er altijd zo uit, nu ik volledig arbeidsongeschikt ben? Is dit het? Misschien moet ik iets nuttigs gaan doen? Een studie? Vrijwilligerswerk?'
In Spanje waren deze vragen er ook al. De antwoorden erop bleven uit.
Ik besloot een lummelperiode in te lassen. Om deze onrust aan te kijken en te voelen. Even geen/weinig ruis, geen social media. Even niet delen. Van buiten naar binnen. Ik hoefde niets, liet gebeuren wat er wilde gebeuren.
En potverdikkie wat heeft dat niks doen, 'gewoon zijn' en veel voelen me goed gedaan. Ik voel me prachtig, heel, speels, energiek, zacht, rustig, vol ruimte, creatief, sensueel, sterk en nieuwsgierig.
[Sidenotes]
✏️ In de podcast heb ik het over dit tekenboek: Een tekening per dag
🙋🏼♀️ Heb je 'n vraag? Leuk! Je vindt me op Instagram
📗 Bestel hier mijn boek Ik heb me lief. Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd
Ik had laatst een wat mindere dag, fysiek en mentaal. Voelde me ontzettend moe, had 'n vol hoofd en 'n zwaar lijf dat aan alle kanten riep: 'MAGIKWATRUSTALSJEBLIEFTDANKJEWEL'.
Eerst verzette ik me nog even. Wilde niet luisteren en hoopte op een wondertje. Toen dat uitbleef, hakte ik de knoop door en belde de vriendin met wie ik had afgesproken op om te zeggen dat het niet ging. We pruttelden even fijn samen over 'hoe jammer, maar toch het beste zo', ik liet een traan en we spraken af dat we onze afspraak op een ander moment gaan hebben.
Blijf dat stom vinden, dat afzeggen op het laatste moment omdat het niet gaat qua gezondheid. Zelfs na 5 jaar oefenen nog. Maar ik voel me óók trots. Omdat ik mijn lijf en mind geef wat het nodig heeft. Dat voelt heel krachtig en lief.
Ik deelde erover op Instagram en werd bedolven onder de steun, fijn dat je dit deelt's én vragen.
In deze podcast geef ik antwoorde op de meestgestelde vraag: 'Hoe heb je leren voelen wat je lijf nodig heeft als het even (of langer) niet zo lekker gaat?
[Sidenote]
>> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' << Over mijn zoektocht naar liefde, de lessen van een burn-out, trouw blijven aan jezelf en stap voor stap leren leven met een progressieve en chronische ziekte. Het verhaal is persoonlijk, realistisch, kwetsbaar en biedt steun en perspectief. Ik ga behoorlijk met de billen bloot. Anderen over Ik heb me lief:
> "Het is een boek over het leven. Over vallen, soms even blijven liggen en altijd weer opstaan. Een boek waarin de pieken en dalen langzaam plaatsmaken voor balans en (zelf)liefde. De bewuste blik op het mooie, de verwondering, het jezelf toestemming geven te genieten. Te veranderen. Te verzachten."
> "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek."
> "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven."
Bestel hier jouw exemplaar Ook verkrijgbaar als e-book.
Tadaa!!!! > MEZELF!
En dus ook met al het moois én al het lelijke en ellendige in mij! Helaas sleep je alles wat in NL niet oke gaat, ook gewoon mee naar je vakantieadres. Dat vergeet ik soms ;)
Want ik blijf op vakantie gaan vooral iets heerlijks vinden, ook nu ik niet meer werk. Ik heb het niet meer nodig om te ontspannen, dat doe ik thuis. Maar even weg uit mijn eigen omgeving, me onderdompelen in een andere cultuur, de prachtige natuur en heerlijk eten & drinken maken me zo blij. Veel samen kunnen zijn. Wat een rijkdom dat ik dat mag en kan doen.
Alleen: die vakantie loopt toch vaak anders dan verwacht. Soms leuker, soms minder leuk.
Vandaar deze podcast. Als een reminder, voor mezelf en voor jou. Het is oké en normaal dat het soms niet lekker loopt. En dat het ook als er suffe en stomme dingen gebeuren, 't nog steeds goed kan zijn. Er is zoveel moois te zien & voelen!
[Sidenote]
>> Lees nu m'n boek 'Ik heb me lief I Hoe ik mijn eigen reddingsboei werd' << Over mijn zoektocht naar liefde, de lessen van een burn-out, trouw blijven aan jezelf en stap voor stap leren leven met een progressieve en chronische ziekte. Het verhaal is persoonlijk, realistisch, kwetsbaar en biedt steun en perspectief. Ik ga behoorlijk met de billen bloot. Anderen over Ik heb me lief:
> "Het is een boek over het leven. Over vallen, soms even blijven liggen en altijd weer opstaan. Een boek waarin de pieken en dalen langzaam plaatsmaken voor balans en (zelf)liefde. De bewuste blik op het mooie, de verwondering, het jezelf toestemming geven te genieten. Te veranderen. Te verzachten."
> "Tranen, kippenvel, ontroering en meer van dat alles…. Dat is wat ik gevoeld heb bij het lezen van je boek."
> "Fijn taalgebruik alsof je samen met haar op de bank zit te kletsen. Regelmatig zat ik met een grote glimlach of schaterde ik het uit. Aanrader voor iedereen die graag liever wil worden voor zichzelf. Niet het zoveelste standaard zelfhulpboek maar een mooi openhartige inkijk in Merels leven."
Bestel hier jouw exemplaar Ook verkrijgbaar als e-book.
