De eerste 7 jaar vormt een fundament voor de rest van ons leven. Ouders kunnen een toon zetten voor van het leven van hun kinderen.
De rituelen en omgang binnen het gezin zullen kinderen een leven lang bij blijven. Hoe wordt gepraat tegen elkaar, welke rituelen zijn er rondom eten en slapen, hoe wordt zelfvertrouwen en zelfredzaamheid gestimuleerd, op elke manier worden grenzen aangeven, welke normen en waarden zijn erbinnen het gezin en hoe wordt met elkaar omgegaan. Alle ervaringen samen met wie het kind diep van binnen al is vormt hun persoonlijkheid.
Daarom is het belangrijk om ze bij te staan.
Ze hebben hulp nodig om fysiek te ontwikkelen, maar ook om hun geest open en creatief te houden om een basis van vertrouwen in eigen mogelijkheden te krijgen. Kinderen leven in een magische wereld, in die wereld zijn oneindig veel mogelijkheden. Kinderen doen gewoon, ze worden nog niet tegengehouden door hun gedachten. Ze zijn verbonden met alles wat is en zijn van nature ontzettend nieuwsgierig. Wij als ouders mogen kinderen begeleiden om deze kwaliteiten te behouden. Meekijken door de ogen van je kind en jezelf verwonderen, vraagt geduld en rust. Hoe geven we de magie van de eerste 7 jaar ruimte om te worden wie ze zijn.
We zagen een artikel in de Volkskrant die onze aandacht trok. Als je zelf als ouder gespannen bent, niet lekker in je vel zit, je relatie loopt niet lekker, je kind voor meer onrust zorgt dan je gehoopt had of je in tijdnood komt met alle bezigheden. Allemaal factoren die zorgen dat je uit verbinding kan gaan. Het ene moment kan je volop genieten en het andere moment weet je het even niet meer. ‘Als jezelf gespannen en ongelukkig bent, krijg je geen fijne kinderen’, zegt de schrijver van het artikel. Gelukkige kinderen vereisen een diepte-investering, het klinkt flauw, maar het is zo.
We gaan samen in deze podcast onderzoeken wat hiermee bedoeld wordt.
In ieders leven gebeuren kleine en grote dingen, die niet altijd makkelijk zijn. In de opvoeding van kinderen zijn veel momenten waar een beroep wordt gedaan op jouw verdraagzaamheid. De definitie van verdraagzaamheid is de bereidheid van anderen veel te verdragen. In de opvoeding gaat het om de bereidheid om veel van je kind of de andere ouder te verdragen. De ene persoon vindt dit makkelijk dan de ander.
Lukt het jou als je kinderen ruzie hebben om te kijken of ze zelf al tot een oplossing te komen, of ben jij een ouder die gelijk ingrijpt? Ben jij een ouder die het moeilijk vindt om je kind te zien worstelen als het vastloopt en wil je hem gelijk helpen? Wat doe jij als je kind in een boze bui zit? Word je zelf dan ook boos of kan je in rust bij je kind zijn, waardoor je kind vaak sneller rustiger wordt? We zijn als ouder vaak geneigd om direct te reageren
In onze praktijk leren we ouders met regelmaat verstilling te nemen, zodat ze een situatie kunnen overzien en zien wat er daadwerkelijk gebeurt. Wat als jij je kind dit voortleeft, zodat je kind leert van jouw verdraagzaamheid en zijn eigen verdraagzaamheid verder kan ontwikkelen.
Afgelopen 11 maanden hebben we te maken gehad in onze nabije familie dat een jong familielid in coma terecht is gekomen. Hierdoor zijn wij ook op bepaalde gebieden in de vertraging terecht gekomen. Dit heeft ook een beroep gedaan op onze verdraagzaamheid. We hebben hierdoor kunnen verdragen dat het leven soms even stilstaat en andere prioriteiten gesteld worden.
Wil jij meer leren over verdraagzaamheid? Wil je weten wat verdraagzaamheid jou oplevert? Inzichten krijgen in jouw verdraagzaamheid? En handvaten krijgen hoe jij jouw eigen verdraagzaamheid kan vergroten?
Als moeder of als vader ben je belangrijk voor je kind, dat weten we allemaal. Wat als je er even voor je kinderen niet kan zijn? Je omgeving of je eigen leven vraagt even veel aandacht. In ieder gezin komt dit voor. Er kunnen problemen in je omgeving zijn waar je door opgeslokt wordt. Je hebt je een eigen rugzak vanuit je verleden die soms even opengaat en aandacht vraagt.
Wat als je er een behoorlijke tijd niet kan zijn voor je kinderen. Dat overkwam onze gast van vandaag, Monique. Door een trauma uit haar verleden werd ze 10 jaar geleden opgeslokt en vluchtte uit huis. Ze had nog jonge kinderen en een lieve man die zich machteloos voelde en radeloos waren. Zo kwam Edith in contact met dit gezin.
Een verhaal waar iedereen zich in meerdere of mindere mate in herkent. We hebben allemaal diepe en minder diepe dalen in ons leven. De dalen van Monique waren heftig en ook uit die diepe dalen kan je komen als ouder. Hoe neem je je kinderen mee in zo’n proces? Wat heb je als ouder nodig in deze situatie? Hoe zorg je dat het de ontwikkeling van je kind niet schaadt? Ontdek dat het zelfs een enorme groei kan betekenen voor je kinderen en je gezin?
Creativiteit heeft niet zozeer te maken met wat je doet, maar meer hoe je iets doet. Met iets komen wat anders is dan, buiten je comfortzone ligt, verrassend is, jezelf uitdaagt, zodat je in ontwikkeling gaat.
Kleine kinderen zijn van nature creatief. Alles wat ze proberen is nieuw. Ze hebben nog geen gewoonte van gemaakt. Het kind heeft de meest geniale ideeën. Soms lachen we, als we iets onverwachts zien. Soms staan we met open mond te kijken, als het kind met een oplossing komt die ons verbaast. Kinderen zijn meester in het uitproberen.
Creativiteit in het oplossen van disbalans. Kan dat? Hoe kan ik als ouder hier gebruik van maken tijdens de opvoeding? Onze gast Floor is expert in creativiteit. Kinderen en ouders in de durf-modus zetten om te komen tot verandering.
Een podcast met onze collega Floor van Loon van Praktijk Floor. Volg haar zeker via instagram om nog meer inspiratie over creativiteit te krijgen. https://www.instagram.com/praktijk_floor.nl/
Wat is het tegenovergestelde van grenzen geven aan je kind: loslaten of ruimte geven? Wanneer een kind ouder wordt geven we een kind steeds meer ruimte, die passend is bij de leeftijd. Tijdens het ouder worden van je kind en vooral in de puberteit horen we ouders vaak zeggen ik moet mijn kind meer loslaten of ik ga mijn kind meer loslaten.
Denk er eens over na, wat doe je als je je kind loslaat? Hoe lang laat je je kind los? In welke situaties? Hoe doe je dat dan?
Loslaten en ruimte geven lijken hetzelfde en toch zijn ze totaal anders. In de podcast nemen we je o.a. mee in het verschil tussen deze twee.
Begrenzen en ruimte geven staan niet los van elkaar. Wanneer je een kind meer ruimte geeft betekent het dat je automatisch de grenzen iets meer laat vieren of dat je grenzen niet meer passend vindt bij de leeftijd van je kind.
Begrenzen is vaak duidelijker dan ruimte geven/loslaten. Je wilt iets niet en dan begrens je. Je vindt iets te gevaarlijk voor je kind en dan begrens je. Je kunt het zelf nog niet aan dat je kind deze stap nu zelf neemt en dan begrens je.
Hoe bepalen we als ouders grenzen? Wat is het tegenovergestelde van grenzen aangeven? Wanneer doen we dat? En laten we dan los of geven we dan meestal ruimte?
Kinderen kunnen vaak leuk spelen, maar de scheidslijn tussen leuk samenspelen en ruzie is klein. Kinderen die opgroeien met broertjes en zusjes kunnen eindeloos oefenen hoe je ruzies op een gezonde manier oplost. Uiteindelijk wil je je kind leren om op een veilige manier conflicten tot een goed eind te brengen. Om als mens uiteindelijk conflicten te leren oplossen heb je een veel vaardigheden nodig. Deze vaardigheden variëren van emotieregulatie, communicatievaardigheden, het conflict leren bekijken vanuit het perspectief van de ander, fouten durven maken en mogelijk toegeven, lef, moed, enz. Het is een ingewikkelde klus die we soms al van jonge kinderen vragen.
Wanneer mag je van een kind verwachten dat het zelf ruzies kan oplossen? Wat heeft een kind nodig van ouders om ruzies leren op te lossen? Hoe kan je als ouder je kinderen het best begeleiden? Wat levert het op als kinderen zelf conflicten kunnen oplossen?
Antwoorden op deze vragen en meer. Je hoort het in deze podcast aflevering.
Met regelmaat vertellen ouders in de praktijk: “Wat werkt voor mijn oudste, werkt niet voor mijn jongste”. Of “Ik snap niets van mijn kind. Hoe kan het dat hij zich altijd terugtrekt als we naar een feestje gaan? Wij zijn dol op drukte en feestjes.” Of “Met mijn jongste kan ik lezen en schrijven, met mijn oudste bots ik.”
Ieder mens en dus ook ieder kind is uniek. Iedereen wordt met een eigen temperament geboren. Binnen het gezin krijg je het wereldbeeld en de normen en waarden mee die daar gelden. Samen met alle ervaringen die je opdoet, zorgt dit voor een uniek karakter.
De opvoeding die je als ouders geeft vloeit voort uit je eigen opvoeding. Dit is het voorbeeld dat jij hebt gehad. Als je ontevreden bent contraspiegel je je eigen genoten opvoeding of ga ga je op zoek om het anders te doen en luister je o.a. deze podcast ;-). Zo geeft iedereen zijn eigen unieke opvoeding.
Jouw unieke kind, jouw unieke opvoeding en jij als unieke ouder kunnen matchen met elkaar, maar kunnen ook botsen. Hetzelfde geldt voor de karakters van broertjes en zusjes. Dit is heel normaal. De uitdaging is om in de momenten dat jullie botsen niet gelijk te reageren, waardoor het unieke karakter van je kind er mag zijn.
Wil je leren hoe jij het karakter van jouw unieke kind kan omarmen? Wil je zien welke karaktereigenschap van je kind jou het meest raakt? Wil je leren wat jouw unieke kind(eren) van jou en eventueel van elkaar nodig hebben?
Een kind is een kind omdat het nog geen volwassene is. Een waarheid die niemand kan ontkennen. En dan, hoor ik je denken? Wat moet ik dan anders doen, dan ik nu met alle zorg en liefde doe? Hoe ontdek ik wat een kind nodig heeft om optimaal te ontwikkelen? Ik gun mijn kind het beste en ben daar nieuwgierig naar.
We nemen je in deze podcast mee naar de ontwikkeling van jouw unieke kind. Wat je nodig hebt om anders te kijken en handelen.
We zijn allemaal kind geweest en herinneren ons veel, maar weet jij nog hoe je persoonlijke ontwikkelingsproces precies ging? Waar je ontwikkeling als vanzelf ging en waar je vast liep? Ja, bepaalde specifieke ervaringen heb je in beeld. Het is onmogelijk om alle grote en kleine ontwikkelingstappen te herinneren. En zeker niet hoe je dat als kind hebt ervaren.
We hebben nu een volwassenbrein, wat heel anders werkt dan het brein van een kind. Hierdoor ligt authentiek inleven in de kinderwereld van: denken, voelen en doen niet zomaar voor de hand. Laat je meenemen in deze podcast en leren over de ontwikkeling van jouw kind.
https://GelukkigKind.com
Er zijn van die momenten dat we de ander goed bedoeld helpen door het over te nemen. Iedereen kent de valkuil. Als ouder heb je dit allemaal wel eens gedaan. We vervallen in een redderrol. In een momentopname spring je bij, dan kan overnemen heel nuttig en wezenlijk zijn. Als je een gewoonte maakt van deze super-mama of super-papa rol, dan gaat jouw kind of berusten en keer op keer wachten dat jij het weer doet of je kind gaat verzet tonen omdat het dit niet wil. Als het kind in de berusting zit dan kan er een moment komen dat jij ongeduldig wordt. Je spoort het kind aan om het zelf te doen, terwijl het kind jouw reddersrol zo gewend is. Het kind reageert dan vaak vanuit weerstand. Dit verwart jou, want je bedoelt het toch goed. Je kind lijkt wel ondankbaar. Het tegendeel is waar het kind geeft je onbewust de boodschap: ‘help het mezelf te doen.’
Een zeer interessante podcast waar je antwoorden krijgt op vragen die je vaak nog nooit gesteld hebt en waar je wel met regelmaat last van hebt. Tijdens onze oudertrainingen zien we veel ogen opengaan en zijn ouders blij deze inzichten eindelijk te krijgen. Hoe kom je uit deze valkuil? Hoe leer je het kind het zelf te doen? Hoe stimuleer je zelfredzaamheid? Wat levert het jou en je kind op?
Als wij een intake doen met ouders en we vragen wat hun wens is, horen we vaak dat ouders willen dat hun kind gelukkig is. Ze willen dat hun kind zelfvertrouwen heeft, zich fijn voelt, kan genieten van het leven en vrienden heeft.
Geluk ontstaat als je leert omgaan met de mooie en minder mooie kanten van het leven. Ieder mens en dus ieder gezin heeft goede en minder goede dagen, als je beiden kan omarmen zal het gezinsgeluk vergroten.
Als ouder heb je invloed op het geluk van je kind en van je gezin. Geluk kan worden omschreven als het tevreden zijn met je huidige levensomstandigheden.
In deze podcast ontvang je 10 bewezen tips waarbij we zijn geïnspireerd door het boek raising Hapiness van Christine Varter.
Hoe kan jij bijdragen aan het geluk van jouw gezin?
Jaloezie tussen broertjes en zussen, vriendjes en vriendinnetjes is al moeilijk genoeg. Hoe zit het met jouw kijk naar andere gezinnen. Hoe ze het voor elkaar hebben. Wat ze samendoen, hoe de relatie als partner is, hoe kinderen in contact zijn, wat ze zich kunnen permitteren, hoe ze rust of juist reuring ervaren, hoe het op school gaat, hoe ze het doen op sport, waar ze uitgenodigd worden etc. etc. Iedereen wil wel eens in de schoenen van een ander staan. Jaloezie is een ingewikkelde emotie. Er zit verlangen in en verdriet. Jaloers zijn kan je heel onzeker maken. Misschien komt er wel schaamte of schuld omhoog. Je verlangt naar iets wat jij niet hebt, dit kan weer leiden tot boosheid.
Hoe kun je jouw nare gevoelens omdraaien? Wat mis je bij jezelf? Hoe kan je tevreden zijn met jouw gezin? En wat kun je doet om je eerste stappen te zetten naar tevredenheid? Waar gaat jouw jaloezie over? Is het puur materieel en neig je naar hebberigheid? Of gaat het om iets fundamenteels? Welk verlangen heb jij?
Wie herkent het niet. Vlak voor het eten wil je kind een koekje. Je kind wil nog niet naar bed en gaat door met zeuren om langer op te mogen blijven. In de winkel ziet je kind iets liggen wat het toch echt wil hebben. Je kind wil later thuiskomen dan jij voor ogen hebt en haalt alles uit de kast om dit voor elkaar te krijgen. Juist op die momenten dat het jou niet uitkomt, blijft het kind doorgaan. Het doorzettingsvermogen drijft je vaak tot wanhoop.
Het is een uitdaging om het zeuren te stoppen? Als het kind zijn zin niet krijgt kan boosheid de over hand krijgen. Hoe ga je daar mee om? De krachtige gevoelens van je kind die vrijkomen, kunnen je tot machteloosheid drijven. Hoe ga je om met de gevoelens die bij jou vrijkomen?
Wat kun je in deze verschillende situaties het beste doen? De zin geven, grenzen aangeven, straf geven, negeren? De vraag is waar word jij persoonlijk het meeste in geraakt? Waardoor voel jij je mogelijk bedreigt?
Welke boodschap geeft het kind? Wil het kind wel dat snoepje? Of wil het kind aandacht? Of wil het iets anders.
Tekortkomingen ontstaan wanneer de focus voornamelijk gericht is op problemen. Veerkracht zorgt ervoor dat de focus komt te liggen op je kwaliteiten. Het zorgt ervoor dat je zo goed mogelijk met problemen leert om te gaan. Veerkracht zorgt er ook voor dat je vol hoop, geloof en vertrouwen naar jezelf en naar situaties kan kijken.
Wie gunt zijn kind geen veerkracht? Van jou als ouder vraagt het dat je je inleeft in je kind. Dat je de wereld bekijkt vanuit de ogen van je kind. Dat je je kind ondersteunt in het proces van zijn leven. Dat je advies en kleine duwtjes geeft, maar bovenal ziet wat jouw kind nodig heeft. Afstemmen is van essentieel belang. Vanuit afstemming kan je kind jouw sturing en advies beter omzetten tot actie.
Uiteindelijk wil je dat je kind mogelijkheden ziet ook als het leven even lastig is en je even weinig tot geen uitweg ziet. Door veerkracht blijf je mogelijkheden zien.
Ben jij een ouder die gefocust is op de kracht van je kind of merk je dat je soms ook op de problemen gericht bent?
Kan jij zien wat de oorzaak is van het probleem dat is ontstaan?
Hoe ga jij om als je kind gefocust is op een probleem? Laat je je meetrekken in zijn probleem of zie jij mogelijkheden en help je je kind deze mogelijkheden in te zien?
Hoe ga jij om met “negatieve” emoties die je kind laat zien? Mogen ze er zijn of wil je ze liever wegstoppen? Of zijn er momenten dat je mee laat slepen in de emoties van je kind?
Hoe groot is jouw veerkracht?
Ach het valt wel mee. Dat lossen we zelf wel op. Dat had ik vroeger ook, dat komt wel goed. Ze hoeft ook niet zo hoog te scoren, ze is goed zoals ze is. Ze komt er wel. Ze moet al zoveel op school, laten we niet heftiger maken dan het is. Allemaal goede redenen om stagnaties van je kind niet verder te onderzoeken.
Ook zien we dat er op school aandacht besteed wordt aan de cognitieve hobbels met de mogelijkheden en de tijd die school heeft en wordt de ontwikkeling van het kind verder gelaten. Berusting in het feit dat het is zoals het is.
In onze praktijk krijgen we meestal kinderen aangemeld die vastlopen. Waar het thuis of op school niet meer ze verder gaat. Soms wordt een kind aangemeld met de vraag om te werken aan meer zelfvertrouwen, omdat het leven van het kind makkelijker maakt. Dat het kind beter om kan gaan met de dalen van het leven. Meestal wachten ouders tot het schip aan het zinken is.
Vandaag het verhaal van Julia. Een 19 jarige jongvolwassene, die vorige jaar volledig vastliep in het onderwijs. Ze zat in haar eindexamenjaar van de Havo. De faalangst was met de jaren heftiger geworden. Ze sloeg dicht met alle gevolgen van dien. Julia studeert om zelf voor de klas te gaan staan. Ze heeft dit jaar succesvol haar Propedeuse gehaald voor docent Maatschappijleer.
Een ervaringsdeskundig om veel van te leren. Waar is de ontwikkeling gestagneerd? Hoe heeft het zo ver kunnen komen dat de blokkade zorgde voor stilstand? Had dit voorkomen kunnen worden? Wat is Julia’s advies naar ouders, leerkrachten en docenten? Wat heeft haar geholpen om zo’n succesvol eerste studiejaar te hebben? Wat gaat ze anders doen als toekomstige docent?
Het leven is mooi, daarom wil je het doorgeven aan je kinderen. Een kind brengt veel liefde, verbondenheid en levendigheid. Daarnaast is een kind puur en brengt ook emotionele reacties mee. Emoties die wij als volwassenen vaak hebben leren onderdrukken en verstoppen. Als ouder weet je dat hoogoplopende emoties je met regelmaat lam leggen. Machteloosheid zorgt dat je niet meer de ouder kan zijn die je graag wilt zijn. Grenzen aangeven kan moeilijk worden. Echt luisteren wordt logischerwijs onmogelijk. Je wordt in de strijd namelijk overschaduwd door eigen emoties en mogelijk ook oordelen over de situatie. Het contact lijkt verbroken en is lastig te herstellen.
Je hebt vast ook van die vragen als, wat is eigenlijk het nut van emoties? Welke boodschap brengen emoties ons? Als emoties überhaupt een boodschap hebben? Hoe kan je het beste met emoties omgaan? Waarom heeft een kind emoties nodig tijdens zijn ontwikkeling thuis en op school? Hoe kan het toch dat de emoties van het kind je als ouder zo uit balans brengen? Hoe vind ik zo snel als mogelijk samen met mijn kind weer balans?
Antwoorden op deze vragen en meer inzichten je hoort het in deze podcastaflevering, waar we in gesprek gaan met Lysanne Plugge emotietherapeut en voormalig leerkracht en moeder van twee kinderen.
Charlie Chaplin heeft op zijn 70ste verjaardag een prachtig gedicht over liefde geschreven. Hij blikt terug op zijn leven en ontdekt dat de liefde die je voor jezelf hebt, alles in een ander perspectief zet.
Zo maakt zelfliefde opvoeden mooier en lichter. Dat is waar dit gedicht ons aan helpt herinneren.
Laat je inspireren...
