W dzisiejszym odcinku kontynuujemy temat teorii spiskowych i tym razem przyglądamy się ich znaczeniu w realizacji podstawowych potrzeb człowieka. Wokół nieraz niezwykłych przekonań budują się społeczności i zupełnie zwyczajne relacje i przekonania tłumaczące codzienność. Zresztą wychodząc nieco poza granice ideologicznego tu i teraz wiele rzeczy może wydawać się nie takimi prostymi, jak byśmy chcieli.
W dzisiejszej rozmowie, planowanej jako relacja autyków z pobytu w zaczarowanym świecie po drugiej stronie monitora, zastanawiamy się, skąd w naszych to głowach zalęgły się rozmaite teorie spisku. Niektóre odnoszą się do lotnego niebezpieczeństwa, inne mają solidne podstawy, czy to stworzone przez wolnomularzy czy szybkobetoniarzy. Autentyczna fascynacja zakamarkami cienia ludzkiego umysłu, nie pozwala nam stosować stereotypowych łatek do ludzi o różnych osobliwych przekonaniach, w końcu wiele z teorii okazuje się maskowaną lub przewidzianą praktyką...
Nie od razu Kraków zbudowano, chociaż zagospodarowanie tamtejszego rynku to gra o sumie zerowej. Tym razem wchodzimy drugi raz do tej samej rzeki (choć nie Wisły) i śledzimy nasze wzloty i upadki w rozumieniu przenośni, choć nie przenosimy się daleko od biurek. Niniejszym zapraszamy do naszego drugiego podejścia do tematu metafor po półrocznej przerwie.
I oto wreszcie hucznie zapowiadany odcinek o gotowaniu. I to jeszcze w tak idealnym momencie, jakim jest czas wigilijnych spotkań xD
Rozwój osobowości nie zawsze przebiega gładko, zgodnie z oczekiwaniami czy liniowo. Etapy kryzysu mogą stanowić przełomy, które wzmacniają w nas samoświadomość i przez konfrontację z rzeczywistością odrzucić dotychczasowe przekonania. Dziś dyskutujemy na temat pojęcia dezintegracji pozytywnej na kanwie twórczości prof. Kazimierza Dąbrowskiego, ale przede wszystkim odnosząc do własnych doświadczeń.
Sztuka odpuszczania u Autysty.
W tym odcinku rozmawiamy o komputerach. Rozprawiamy się też ze stereotypem autystyka przesiadującego do późnych godzin przed niebieskim ekranem.
W dzisiejszym odcinku posłuchacie historii związanych z naszą wybiórczością pokarmową.
Autysta, aby znaleźć grunt pod nogami, potrzebuje warunków, żeby ten grunt w ogóle zauważyć oraz: potrzebuje czasu, wyciszenia i przeanalizowania sytuacji w jakiej się wcześniej znalazł. Autysta potrzebuje 'time out' żeby wiedzieć gdzie się znajduje i czego doświadcza lub doświadczył.
Książka o której wspominaliśmy w czasie audycji:
Temple Grandin - Thinking in Pictures: https://tiny.pl/wr8pj
Ostatni odcinek na temat granic.
Hej, w dzisiejszym podcaście, tak jak sugeruję to tytuł, rozmawiam razem z Dorotą o granicach. Nie którym ludziom nawet czasami cieżko jest je okreslić i to jak wygląda u nich granica, bo to przecież nie jest coś takiego widocznego jak granica na mapie, która oddziela jedno państwo od drugiego. Tym bardziej łatwo jest naruszana przez inne osoby.
Witajcie, w dzisiajeszym odcinku wraz z moją rozmówczynią tj. Dorotą dzielimy się naszymi przemyśleniami na temat form przemocy, na jakie w swoim życiu napotykają osoby autystyczne.
Metafory są ważnym narzędziem w poznaniu i komunikacji. Nawet pierwsze zdanie tego opisu składa się z prawie samych metafor: - metafora - z greckiego - przenośnia, odnosi się do noszenia, - ważny - przecież pojęcia nie są ciężkie, - narzędzia - służą nie tylko do pracy w materiale... I to wyjaśnianie metafor mogłoby nie mieć końca, więc przejdźmy do konkretów i spotkajmy się przy nowym odcinku audycji, przy którym śmiało możemy zadać sobie następujące pytanie: Czy rozumiemy się dzięki metaforom, czy mimo metafor?
Dlaczego autysta z taką niepewnością wchodzi do tej samej rzeki? W odcinku rozmawiamy o tym, jak autyści znoszą nowe miejsca lub nowe sytuacje.
Kanały Margaret
Szukasz montażysty? Napisz do mnie: aspieman.studio@gmail.com
W tej audycji, rozmawiamy o swoich doświadczeniach z ruchami religijnymi.
Szukasz montażysty? Napisz do mnie: aspieman.studio@gmail.com
Przemyślenia dwojga autystów, na tematy związane z samozatrudnieniem.
Jeżeli widziałeś autystę w jego stanach braku reakcji na bodźce, z kamienną twarzą - to widziałeś reakcję jego układu nerwowego na rzeczywistość (a raczej opóźnienie tej reakcji, niekompatybilność).
