Mieke (60) is ongeneeslijk ziek en vroeg Amfora haar eindelevensverhaal op te tekenen. Het verhaal van haar eigen leven zoals zij dat heeft beleefd, is voor haar en haar man in de loop van haar ziekteproces van zeer grote betekenis geweest. Samen, als gezin, konden ze erdoor nog intenser en eerlijker met elkaar omgaan. Het heeft hun relatie versterkt.
Kobe Sercu volgde de training eindelevensverhalen schrijven. Op de palliatieve afdeling van het Jan Ypermanziekenhuis in Ieper heeft hij vaak de gelegenheid mensen te helpen door ze de kans te geven hun levensverhaal te vertellen en het op te tekenen. Het maakt hem een betere zorgverlener, vindt Kobe. De gesprekken wakkeren in hem een blijvende alertheid en aandacht aan voor de diepere spirituele dimensie van palliatieve zorg.
Karen Vanbeek en Kathleen Forceville zijn arts op de palliatieve eenheid van het UZLeuven. Eindelevensverhalen - een concept dat Amfora (www.amfora.be) ontwikkeld heeft - betekenen voor hen een grote verrijking in de dagelijkse zorg voor de patiënten. Aandacht voor spiritualiteit en de psychische beleving van mensen en hun sociale context zijn voor beide artsen en hun teams richtinggevend. Een eindelevensverhaal neerschrijven beleven zij als een meerwaarde in hun zorgverlening. Patiënten kunnen zo de balans van hun leven opmaken en dat tastbaar doorgeven aan naasten. En dat is vaak een helend proces dat naar de kern van het leven gaat.
Isabelle, Tom en Monique volgden als vrijwilliger de training eindelevensverhalen. Ze tekenen voor Samana - een organisatie voor chronisch zieken en mantelzorgers - eindelevensverhalen op. Alle drie vertellen ze hoe dit vrijwilligerswerk hen grote voldoening schenkt. Door heel bescheiden de pen vast te nemen van iemand die zeer binnenkort afscheid zal moeten nemen van het leven, ervaren ze wat een cadeau een eindelevensverhaal betekent voor mensen en hun naasten.
Uitvaartverzorger Kurt begeleidde de uitvaart van een jonge moeder die haar verhaal door Amfora liet optekenen. Dit verhaal en dat boekje, waarin de kern van haar leven verwoord is, kregen een bijzondere plaats tijdens haar uitvaart. Het gaf haar de nodige gemoedsrust.
Dempsey is een jonge uitvaartverzorger. Hij bleef zelf niet gespaard van verlies en leed in zijn leven. Dempsey verloor twee broers. Net die tragische ervaringen maken dat hij op een bijzondere manier mensen nabij is die zelf een geliefde verloren.
(Foto: Tania Mertens)
Tore Sercu is ongeneeslijk ziek. Op zijn 22e kreeg hij de diagnose van een agressieve kanker. Exact een maand later sprak Amfora met hem. Gevoelens van ongeloof en onmacht overvallen hem. Heeft hij nog één maand of één jaar leven te leven? Twee jaar na dit interview gaat het goed met Tore. Hij kan en mag weer genieten van het leven, al weet hij niet voor hoelang.
Bernice woont sinds kort in een woonzorgcentrum. Van haar man en haar dochter heeft ze al afscheid moeten nemen. Maar ze recht haar schouders en gaat een gesprek over de dood niet uit de weg. Haar verhaal staat opgetekend in een boekje, en daar is ze bijzonder dankbaar om.
Vrijwilliger Tim lijkt wel drie levens te hebben. In woonzorgcentra, ziekenhuizen en bij ongeneeslijk zieke mensen thuis tekent hij eindelevensverhalen op. Hij merkt hoe dit mensen fundamenteel anders naar de dood én naar het leven doet kijken.
Franky is ongeneeslijk ziek. Een eindelevensgesprek, verwerkt in een boekje, biedt hem de
kans om aan zijn geliefde partner en twee dochters iets persoonlijks en tastbaars na te laten
wanneer hij er niet meer zal zijn.
Palliatief verpleegkundige Lynn houdt een vurig pleidooi voor eindelevensverhalen in de palliatieve zorg. Dagelijks ervaart zij hoe eindelevensgesprekken de kwaliteit van iemands leven, tot in de laatste fase, kan verbeteren.
