۱۴۰۳.۰۴.۰۲ ||| تو این اپیزود، به دو شکل بوسه

می‌پردازم که اولیش، خیلی تجربه می‌شه تو پیوندای انسانیمون. ولی معمولا آدما دومیش رو تجربه نمی‌کنن و کلا خبر ندارن، یه همچین بوسه‌هایی رو می‌شه، لمس کرد و گرفت.

تو این اپیزود به این موضوع می‌پردازم که تلاش انسان برای قضاوت نشدن از سوی محیط، تبدیلش می‌کنه به آدمی شبیه خودش نیست.

۱۴۰۳.۰۲.۱۰ | تو این اپیزود به این موضوع می‌پردازم که عشقِ فقط به‌خاطر تو یه توهمی بیش نیست. با یه مثال ساده یه الگوی متفاوت از عشق رو به تصور می‌کشم.

تو این اپیزود به این موضوع می‌پردازم که چطور می‌تونیم با مرور خاطرات لحظه‌هامون رو بسازیم بدون این‌که تو گذشته گیر بیفتیم.

تو این اپیزود به این موضوع می‌پردازم که چی شده، انسان داره به سمت تنهایی پیش می‌ره در حالی که ذاتا موجودی تنها نیست. تو این قسمت ریشه این موضوع رو تو ناتوانی آدما در بیان شفاف نیازاشون می‌دونم.

اگر حسود نبودیم

حال این روزای ما

اوموم یه اپیزود دیگه،

اما به سبک‌وسیاق متفاوت‌تر از قبل.

خوش‌حالم که با همیم.

۱۴۰۲.۰۲‌.۲۸ | تو این اپیزود از باهم پادکست به توصیف ویدیویی ۹۰ ثانیه‌ای از حرکت هنرمند کشورمون در یکی از کنسرتاشون می‌پردازم که چطور من رو دو باره نشوند پای لپ‌تاپم تا بعد ۳ هفته دو باره بنویسم.

اردیبهشت ۱۴۰۲

۱۴۰۲.۰۱.۱۳ | یاد اون روزا به‌خیر که همه‌چی رو بود.

۱۴۰۲.۰۱.۰۴ | بشر و بحران معنویت.

۱۴۰۱.۱۲.۲۶ | از مردایی که زنا سر و ته یه کرباس می‌دونن یه سوال دارم. آیا خواهر و مادرت هم جز همین قماشن یا اونا رو جدا کردی؟

۱۴۰۱.۱۲.۲۱

۱۴۰۱.۱۲.۱۸

۱۴۰۱.۱۲.۱۲ | دورغگوها به بهشت نمی‌روند؛ اما کسانی که دروغ‌ها را باور به کجا می‌روند؟

۱۴۰۱.۱۲.۰۹ | چند ساعت پیش باخبر شدم که پیروز رو از دست دادیم. ظاهرا تنها بازمانده نسل یوزپلنگ ایرانی. بر اون شدم که این اپیزود رو خیلی تند و یهویی، به‌یاد این حیوان عزیزتر از جان بسازم.

این اپیزودم کمی انتقادیه و اصن قرار نیست با شنیدنش حال کسی خوب شه.

می‌نویسم و می‌گویم تا بماند از من به یادگار که آیندگان بدانند که چه‌ها نکردیم با طبیعت‌مان.

۱۴۰۱.۱۲.۰۵ | خیلی وقتا ما آدما یه‌حرف رو به‌خاطر اینکه کاملا درسته، مدام تکرارش می‌کنیم بدون اینکه وضعیت طرف مقابلمون رو درک کرده باشیم.

تو این اپیزود به این موضوع خیلی ساده می‌پردازم. باشد که تمرین کنیم هر حرف درستی، لزوما برای همه موثر نیست.

۱۴۰۱.۱۲.۰۱ | تو این اپیزود یه تجربه بسیار ساده براتون تعریف می‌کنیم که با یه نفر همدلی کردم. دوستان همدلی تعریفی فراتر از توجه به غم و غصۀ انسانها داره. کافیه یه خرده چشم و گوش‌مون رو تیز کنیم.

۱۴۰۱.۱۱.۲۲ | در نبود آدم، آب در دل جهان هستی تکان نخواهد خورد. اینکه انسان فکر می‌کند در نبودش، دنیا چیزی را کم دارد سخت در اشتباه است و توهمی بیش نیست. دنیا در نبودِ انسانِ امروز، به زیبایی به حیات خود ادامه خواهد؛ حال چه ما باشیم و چه نباشیم.

۱۴۰۱.۰۱۱.۱۵ | بی‌اعتمادی یه سایه‌س. اعتماد با همۀ حرارتی که تو رابطه اینجا می‌کنه؛ نبودش به‌شدت احساسات و عواطف و هیجانات رو منجمد می‌‌کنه. تو این اپیزود به‌خرده به این موضوع پرداختم و به چنتا عامل فراگیر اجتماعی و اثرگذار تو شکل‌گیری بی‌اعتمادی اشاره کردم.