All content for Γυναίκες που επέζησαν - Women Survivors is the property of Katerina and Prodromos and is served directly from their servers
with no modification, redirects, or rehosting. The podcast is not affiliated with or endorsed by Podjoint in any way.
Η οικογένεια που έψαχνα ήμουν εγώ, ήταν αυτή η εσωτερική ασφάλεια που έγινε σπίτι μου!
Η Ελπίδα μέσα από την επιστολή της μας μιλά για την αναζήτηση της ασφάλειας, την αναζήτηση μιας θέσης ύπαρξης που την οδηγεί να κάνει θυσίες και εκπτώσεις προκειμένου να αποκτήσει αυτήν την πολυπόθητη οικογένεια.
Μία ιστορία που φωτίζει το εσωτερικό παιδί και την ανάγκη του να τραφεί φροντιστικά από τους "σημαντικούς άλλους" έτσι ώστε ως ενήλικας να μην μπαίνει με χρωστούμενα στους μετέπειτα ρόλους.
Σε μια συγκλονιστική επιστολή η Άννα μιλάει για την σεξουαλική και ψυχολογική κακοποίηση που δέχθηκε από τον πατριό της. Μια επιστολή που μας βάζει στη συζήτηση για το τραύμα, το σώμα, την προστασία και την ελευθερία. Μουσικό θέμα στο τέλος του podcast από τον Λευτέρη Σταματελόπουλο! Ευχαριστούμε πολύ.
"Καλύτερα να πεθάνεις πάρα να χωρίσεις" ήταν η εντολή που παγίδευσε την γυναίκα της σημερινής επιστολής. Με αφορμή την επιστολή μιλάμε για την κακοποίηση, τα παιδιά, το love bombing αλλά και την επανόρθωση της σχέσης γονιού παιδιού.
Η νέα μας επιστολή διαχειρίζεται το βίωμα της διπολικής διαταραχής και πώς ανέτρεψε τη ζωή μιας νέας γυναίκας. Με αφορμή την επιστολή μιλάμε για το βίωμα και το στίγμα της ψυχικής ασθένειας αλλά και την ελπίδα μιας κανονικής ζωής.
Η Joy ένα trans κορίτσι που μεγάλωσε στο εξωτερικό, ξεκίνησε τη ζωή της με τον χαμό της μητέρας της. Κατάφερε μόνη της να βρει τις ισορροπίες της μέσα από πολλές δυσκολίες και προκλήσεις.
Η Αγγελική μέσα απο την επιστολή της μάς μιλά για το πένθος που βιώνει στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει το μωρό της.
Επιτρέποντας στην διαδικασία του πένθους να βιωθει και αντιμετωπίζοντας την κατάθλιψη, μας εξιστορεί πως η ίδια επιλέγει την αποδοχή ως μια διανοητική θέση καθώς πλέον δεν αντιστέκεται σε ότι δεν μπορεί να ελέγξει.
Με φροντίδα στο παιδί της αλλά και φροντίδα στον εαυτό της ξαναβρίσκει το χαμόγελο και τον λόγο ύπαρξης της μικρής της, στην ζωή της.
Η Ελένη μέσα από τα μάτια της εγγονής της ,στέλνει μια επιστολή για μια ζωή στην επαρχία, μια άλλη εποχή... Μια εποχή που η γυναίκα "έπρεπε" να αντέχει την κακοποίηση και ο ρόλος της ήταν για πάντα στο πλευρό του συζύγου της.
