Για ποιο λόγο θεωρούμε οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας  ότι οι σχέσεις με τους γονείς ή τους πρώτους φροντιστές συνεχίζουν να  επηρεάζουν την συμπεριφορά του ατόμου και στην ενήλικη ζωή; Πόσο μεγάλη  είναι στην πραγματικότητα αυτή η επιρροή; Γιατί τείνουμε ως ενήλικες να  κατηγορούμε τους γονείς για τα προβλήματά μας και πόσο βοηθητικό είναι  κάτι τέτοιο; Μπορεί να μας «διδάξει» κάτι διαφορετικό η ψυχοθεραπεία;

Όσο περισσότερο προσπαθούμε να μην κάνουμε μια  συγκεκριμένη σκέψη, τόσο αυτή η σκέψη τείνει να επιμένει βυθίζοντάς μας  πολλές φορές σε ένα φαύλο κύκλο ανησυχίας και εσωτερικής ταραχής.

 Γιατί  συμβαίνει αυτό; Πως σχετίζεται με το άγχος; Ποιος είναι ο ρόλος της  αυτογνωσίας και πως μπορούμε να διαχειριστούμε τις αρνητικές σκέψεις που  οδηγούν σε δυσάρεστα συναισθήματα και σωματικά συμπτώματα;

Ακούμε συνεχώς δεξιά και αριστερά για «τοξικές» σχέσεις,  «τοξικούς» ανθρώπους και αναρωτιόμαστε αν είμαστε και εμείς μέσα σε μια  τέτοια σχέση ή αν συνδεόμαστε με έναν τέτοιο σύντροφο.

Τι είναι  λοιπόν μια τοξική σχέση και πως καταλαβαίνουμε ότι βρισκόμαστε μέσα σε  μια τέτοια σχέση; Για ποιον λόγο μένουμε σε αυτήν και τι μπορούμε να  κάνουμε για να ζήσουμε μια πιο ευτυχισμένη και πλήρη ζωή;

Ως κοινωνικά όντα, η ικανότητά μας να συνάπτουμε  ερωτικές σχέσεις αναπτύσσεται μέσα από την επιθυμία μας να  ικανοποιήσουμε κάποιες βασικές ψυχολογικές ανάγκες όπως είναι η  ασφάλεια, η αποδοχή, η αυτονομία και η σύνδεση με τους άλλους.

Ωστόσο,  όσο περισσότερο μιλάω με ανθρώπους για τα σχεσιακά τους προβλήματα στο  πλαίσιο της θεραπείας, διαπιστώνω ότι αυτές οι ανάγκες πληρούνται όλο  και πιο σπάνια. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Πως οι σχέσεις μας με τους  πρώτους φροντιστές της ζωής μας επηρεάζει τον δεσμό που θα αναπτύξουμε  με τον ερωτικό μας σύντροφο; Τι κάνουμε συνήθως όταν δεν ικανοποιούνται  οι συναισθηματικές μας ανάγκες; Και τέλος, με ποιον τρόπο μπορεί η  ψυχοθεραπεία να μάς βοηθήσει;