Gemi Gemi ormanın uğultusu eşittir kentin uğultusuna belki fazladır bile kentin şusuna busuna herkes silâhını aldı geldi bir alana oturduk etrafta yangınlar ve kötü tütün kokuları sıra sıra eğri bıyıklar eğreti bıyıklar saf saf oldular evet dediler bir sakalın taptaze namusuna etrafta yangınlar yeni bir dünya gibi bir tüfek ağlayan bir çocuktu arasıra — bir çocuk neden ağlar, açlıktan bir çocuk, bir kadın ağaçlıktan kırda oluşan öfke tezgâhta tüten mermi girdiler usul usul bir tüfeğin namlusuna bize çiçek getirin onlara çiçek getirdiler herkes sevinç duydular yeni bir çiçeğin kokusuna analar doğurganlığıyla musonlar yaşlılığıyla yeni bir korku kattılar onların korkusuna — bir çocuk neden korkar, yaşayamamaktan bir kadın çocuğunun başını kaşıyamamaktan önce hep giderlerdi bir sanrıya başkoyup hep vâdeden bir harmaniyenin ardısıra ama kim buldu kim uyuştu büyük ayı’yla kim vardı bir gün ahşap gemilerle mısır’a kentin sevişirliği ava alışkın bir tazının alışkınlığı bir taze kanın tüten buğusuna herkes en öldürücü silâhını aldı geldi, o alana oturdu yeltendiler doğruluk bulmaya bir düzmece hesap pusulasına artık kırda oluşan öfke tezgâhta tüten mermi girerler usul usul bir tüfeğin namlusuna ey yaşlı gemi ey en sağlam ey külhan ey gelen bir güzel örnek getir canterburry piskoposuna — azgın sular bir şey değil, bozuk pusulalardan bir gemi neden korkar, yükünü taşıyamamaktan Turgut Uyar