Bu bölümde mutluluğu “hep gülmek, hep iyi hissetmek” sanan yaklaşımları biraz kenara bırakıyoruz. Mutsuzluk da insan olmanın hali değil mi zaten? Bazen gece uykun kaçıyor, içini bir sıkıntı kaplıyor. Ne var bunda? Olur öyle. Mutluluğun sırrı, her şeyin yolunda gitmesinde değil; her halin doğallığını kabul etmekte gizli olabilir.

Sana burada dört adımda mutluluk falan vaat etmiyoruz. Ama bir benzetme paylaşacağız: Yayı ne kadar gerersen, oku o kadar ileri fırlatırsın. İşte bazen gerginlik, zorluk, hüzün... bunlar da coşkunun yakıtı olabilir.

Kulağını bize ver, mutluluğu bir his değil, bir süreç olarak yeniden düşün.