Σε αυτό το επεισόδιο, μοιράζομαι μια προσωπική διαδρομή με δύο αυτοάνοσα νοσήματα που δεν φαίνονται εξωτερικά — αλλά είναι πάντα εκεί. Μιλάω για τον αόρατο πόνο, τη δυσκολία να τον εξηγήσεις, την παρεξήγηση που γεννιέται όταν δεν μιλάς, αλλά και την ανάγκη για κατανόηση, ακόμα κι όταν δεν έχεις τις λέξεις να την ζητήσεις. Για τις στιγμές που μια απλή αγκαλιά μπορεί να πονάει, και για τη δύναμη που χρειάζεται να δείχνεις καλά όταν δεν είσαι. Και μέσα σε όλα αυτά, μιλάω για τη στήριξη, την τρυφερότητα, και την αποδοχή — όπως αυτή που έρχεται από τον άνθρωπό μου.

Αυτό το επεισόδιο είναι για όλους όσους ζουν κάτι που δεν φαίνεται. Και για εκείνους που θέλουν να μάθουν να βλέπουν λίγο πιο βαθιά.