İnsan yaşadıkça yaşıyor sevgili dinleyiciler. Bir şair de demiştir ki insanlar büyüdükçe, kusura bakmayın ama, giderek kendine benziyor. Bunları bir araya koyunca ortaya çıkan şey nedir? Aklımız ince bir ipin ucundaki ürkek bir serçedir. Tutarsan ezilir. Salsan zaten kendi düşer kendiliğinden. Çok düşünmemek lazım yani, değil midir?