کلونینگر از اصطلاح «والایش» برای تعیین فرآیند بالاکشیدن تفکر از یکی از ترازهای دوسوگرایانۀ هشیاری به زیرتراز متناظر تراز معنوی استفاده می‌کند. در واقع والایش، افکار را درخشان و متعالی می‌کند، در حالی که هم‌زمان از تمامیت هستی ما و روابط‌مان در زندگی محافظت می‌کند. از این‌ رو، تغییر تفکر به نمودهای تناسلی تراز معنوی از طریق والایش منجر به فهم امید می‌شود که تعارض‌های تراز تناسلی را آشتی می‌دهد. تغییر مکان تفکر به نمودهای مادی تراز معنوی منجر به فهم دهشمندی می‌شود که تعارض‌های تراز مادی را آشتی می‌دهد. تغییر فکر به نمودهای عاطفی تراز معنوی منجر به فهم صلح می‌شود که تعارض‌های تراز عاطفی را آشتی می‌دهد. تغییر تفکر به نمودهای اندیشگی تراز معنوی منجر به درک ایمان می‌شود که تعارض‌های تراز اندیشگی را آشتی می‌دهد و به وضعیت پایدار و مداوم آگاهی‌های بدون گزینش یا هوش یکپارچه منتهی می‌شود. ارتقاء بیشتر تفکر در تراز معنوی به اوج انسجام شخصیت می‌رسد که در آن افراد فقط به سرسپردگی در وحدت هستی علاقه نشان می‌دهند.